Saat sabah 6.30. Bugün yine her gün ki gibi alarm kurulu olduğu saatte kalktım. Alarmı kapandıktan sonra etrafıma baktım, düne göre değişen hiç bir şey yoktu yine. Telefonumu elime aldım ve internete bağlanıp gelen mesajlara bakmak istedim. Neden bakıyorsam, gelmemişti. Ne zaman gelmişti ki zaten? Saat 9 da olan ders için erkenden kalkmıştım ve dün de aynı şeyleri yaşamama rağmen değişen hiç bir şey yoktu. Banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım önce. Sonra saçımı yıkadım. Çok terleyen biri olduğum için her gün en az bir kere yıkamak zorunda kalıyorum. Üzerimi değiştirip kahvaltılık hazırladım. Kahvaltımı yaparken yine anime izledim. Belki yapmaktan zevk aldığım şeyler arasında mutfakta yemek, abur cubur yerken AMV izlemek denebilir. Kahvaltı bittikten sonra hazırlanıp çantama şemsiyemi, mendilimi vs hazırladıktan sonra evden çıktım.

Otobüs durağına doğru yola koyuldum. Kulağımda müzik sesleri son seviyede. Ahmet aslan çalıyor. Sabahın soğuk rüzgarı vücuduma işliyor. Yaşadığım eskide olan ama unutamadığım anılarım sanki sert bir rüzgarcasına yüzüme vuruyor. Çevreme bakıyorum. işe gitmek için servis bekleyen, dolmuş bekleyen insanlar. Okula gitmek için servis bekleyenler veya maddi durumu iyi olmayıp o kadar uzun yolu yürüyerek gitmek zorunda kalan insanlar. Pırıl pırıl insanlar. Geçerken esnaflara selam veriyorum, hal hatırlarını soruyorum ve otobüs durağına doğru devam ediyorum.

Otobüs geliyor, biniyorum, biletimi okutup ayakta bekliyorum. Çünkü sabah otobüslerinde insanlar okul, iş veya hastahane için kullanırlar. Belki işi olanlar da vardır. Arkadaşı ile sabah kahvaltısına gitmek için bi kaç kişi. Bakıyorum etrafıma. Herkes birşeylerin telaşında. Herkesin kendi dünyası var. Herkesin yaptığı ve yapmak istediği şeyler var. Arka tarafımda oturan bir kişi gülerken ön tarafımda oturan kişinin suratında hüzün.

otobüs den iniyorum ve diğer bineceğim otobüs durağına doğru yola koyuluyorum. işlek bir cadde üzerinde hızlı hızlı arabalar geçiyor. Bigiblet kullanan da var, yaya olan da. Kulağımdaki müzik değişiyor. Japonca bir müzik çalıyor. Biraz hüzün içeren. Etrafımda hala gülen ve üzülen insanlar var. Grup olarak yürüyen de, yalnız başına olan da. Otobüs durağına ilerliyorum. Bi sigara yakıyorum, sol elimle sigarayı siper ederek. Hava serin, rüzgar suratıma vuruyor ve hüzünlü bir müzik ile duygu patlaması yaşıyorum. Otobüs durağına gelip otobüsü çok beklemeden biniyorum.

Yine aynı tas aynı hamam. Kampüse gelmek için otobüs kullanan bir sürü öğrenci. Kimileri grup halinde, kimileri yalnız. Yer buluyorum bir tane, oraya oturuyorum. Camdan yolu izliyorum, ağaçların yaprakları sallanıyor, dökülüyorlar. içeriye bakıyorum, sabah mayhoş bi şekilde uykulu tavır sergileyen de var, şimdiden enerji ile başlamış gülüp eğlenen de. Otobüsten iniyorum ve kartımı gösterip kampüse giriş yapıyorum. Kendi fakültemin kantinine doğru yürümeye başlıyorum. Müzik değişiyor, şevval sam.