Yine sevdicegi üzmemek icin buraya yaziyoruz. Yine ağlaya ağlaya uyuyoruz. Yine canimiza tak etti. Yatmadan önce Allahim ayrilik sebebimiz ölüm olsun ve ilk ölen ben olayım diye dua ettiğimiz bi gece. Sessiz sessiz ağlamaya çalışmaktan cenemizin kitlendigi bi gece. Kimseyi kirmamak icin kendimiz paramparça olduk yine. Zamaninda uzuldugunuz zaman sizi teselli edenin sizi aglata aglata uyuttugu gece. Kadinlar susarak gider sen susma diyen kisinin uzulmeyi kaldiramiyorum bana yazma dedigi icin etrafa yazdigimiz bi gece. Yazacak baska yerimiz olmadigi icin başladığı yere geri geldim yine. Korkuyorum onsuzluktan. Bi adim bile uzaklasmasindan. Icime hapsetmisim cikaramiyorum. Ara verelim mi diye teklifte bulundugum gün konusmadigimiz her dakika sanki hersey durmus kalp atmiyo yasayan ölü gibi gecirdigim dakikalar geliyo aklima bundan saatler öncesi. Ne onunla oluyo ne de onsuz napicagimi bilmiyorum. Her gece aglayarak uyumaktan cigerim çıktı. Hayattan zevk alamaz hale geldim. Uyurken yarin uyanmasam diyecek seviyedeyim. Daha kötü olmasindan korkuyorum. Üzülmekten yoruldum, yiprandim...

Edit: Kız Meselesine tasiyacaginiza dertlesmeye tasisaydiniz keske

kardeş bu ne acizlik kendine gel az

ellerim üşüyor

Kardes demek istemezdim ama sen baya bi diptesin kendine gelmen baya zaman alir ama atlatirsin. Kendimi gordum 2 sene onceki. Atlatacaksin ama önce kendine vakit ayir ve bosvermeyi de ögren

Buda dertmi be panpa