Normalde takım tutmam fakat futbolla yakından ilgiliyimdir. Uzay Kemalettin fenerde kariyerini devam ettirdiği yıllarda bıraktım takım tutmayı. Kemalettin Şentürk bana çok yakın bir isimdi. Küçükken mahallede de tak gibi top oynadığım ve gerekli gereksiz topa abandığım için lakabım uzay kemalettin olarak yıllarca üzerimde kalmıştı. Bu süre zarfında arkadaşlarımla ilişkimi gözden geçirme kararı almıştım. Dedim ya futbolu erken yaşta bırakmıştım. Bolca vaktim vardı.
Kendimi bu sırada derslerime vermiştim. Önümde önemli bir sınav vardı. iyi ders çalışıp iyi bir liseye gitmeliydim. Beden eğitimi dersinde bile hocamı can kulağıyla dinleyebilmek için sağ baştan sayılan tek sırayı bozup bir adım öne çıkardım. Bunun sonucunda atletik vücutlu beden eğitimi öğretmenimin gereksiz hakaretlerine maruz kalır, zaman zaman atletik vücutlu beden eğitimi öğretmenimin fiziksel şiddetine maruz kalırdım. Benim için pek de önemi yoktu. Çünkü iyi bir liseye gitmeliydim.
Sonucunda iyi bir liseye girmiştim ve futbola tekrardan dönmeliydim. Önceleri futbol takımlarını yakından takip etmeye başladım. Beşiktaş başkanlık seçimleri vardı. Birbirinden genç, kuvvetli, yakışıklı ve en önemlisi zengin iş adamları başkanlık için birbirleriyle yarışıyorlardı. içlerinden dikkat çeken birisi vardı ki o isim havsalamda yıllarca yer eden bir isme sahipti.
züt çeneli yıldırımdan bahsediyorum. Evet evet züt çeneli yıldırım.
Okuldan gelirken bir gazete bayisine uğrar günün spor gazetelerini alırdım ve eve doğru koşarak gelir odama girer kapımı kilitler aleti karıştıra karıştıra yıldırım demirören’in fotoğraflarını arardım. Bulunca da afedersiniz o çeneye baka baka 31i basardım. Elimde olan bir şey değildi.
anlayacağınız yıldırım demirörenin çenesine halleniyordum
Bu unsur beni futbola tekrardan yakınlaştırmış, mahalle arkadaşlarımı arayıp hal hatır sormama vesile olmuştu. Aylar, yıllar bu şekilde geçti. Hatta 2 oda bir salon evimizin bi taka benzemeyen osuruk kadar salonunun en önemli ve aile büyüklerinin siyah beyaz fotoğraflarının olduğu köşesine babamdan izin alarak küçük bir yıldırım Demirören köşesi yaptırmıştım. Anlayacağınız kara sevdaya tutulmuştum. Bende adeta platonik bir züt çene aşkı başlamıştı.
Günlerden bir gün yine züt çeneye bakıp 31imi çektikten sonra züt çene merakımı sorgulamaya başladım. Benim asıl merakım züte miydi çeneye miydi yoksa züt çeneye miydi ? Çenedeki zütü oluşturan çizgi gözümde ölümle yaşamı ayıran çizgi olarak kazınmıştı. Sorguladım. Sabahlara kadar sorguladım.
Daha sonraları futbol dehası mahalle arkadaşım ve aynı zamanda beni takımdan gibtir edip bana uzay kemallettin lakabını takan Muharreme durumu açmayı uygun gördüm. Her ne kadar sevmesem de Muharrem akıllı çocuktu. En önemli özelliği sevene saygısı sonsuzdu. Ayrıca onun dayısı da züt çeneydi. Belki o da dayısına karşı benim beslediğim duyguları besliyordur diyerek Muharremi aradım. “sana önemli bir şey anlatacağım 10 dk sonra bakkalın oraya in” dedim. Sağolsun gelmişti. Önce muharremi sessiz ve kimsenin göremeyeceği bir yere çekip durumu anlaşılır bir dille izah ediyordum ki benim amansız bir sapık olduğumu zannedip hızla koşmaya başladı. Anladığım kadarıyla muharremde züt çene aşkı yoktu.
Yalnız kalmıştım. Hava kararmak üzereydi. Eve gittim. Babam gille sofraya oturduk yemek yedik. Ben yiyemedim züt çeneyi düşünüyordum. Daha sonra odama gittim, yatağıma yattım. züt çeneyi düşüne düşüne orgazm sigarası içtim. Uyumuşum. Ertesi güneş tekrardan doğdu. Artık muharrem de yoktu. Yalnızdım.
Özet sen okuyup feyz alasın diye yazdım bunu amın evladı okumazsan anan baban ölsün 
