evet gençler, o heyecanı buram buram yaşamış biri olarak işinize en yarıyacak deneyimlerimi anlatıyorum. sınavı unutun ve odaklanın şimdi. ama bu anlattıklarım birşeyler için çabalayan, emek verenler içindir. diğerleri baştan terketsin.
bende ağlamıştım sınav sabahı evet, normalde dünya yıkılsa umrumda olmaz, başıma neler geldi bu hayatta gözümden tek damla yaş gelmedi, ama o sabah yol boyunca gözümden akan yaşlar durmak bilmedi, bütün hayatım gözümün önünden geçti, geçtikçe gözümden yaşlar döküldü. nedendi peki? çünkü o kadar emek, çaba, beklenti vardı ki. hırsımın kurbanı olmuştum. sabahlar akşamlar boyu emek vermiştim, 2 senede uyku düzenim bozulmuş, saçlarımda dökülüyordu.
denemeler olağan üstüydü ama ne anlamı vardı. sınav gerçek sınavdı. girdik çıktık sınavdan. fena değil gibi gelmişti bana, sınavda tanıdıktı. ama ellerim titriyordu. süre hiç olmadığı kadar hızlı aktı. sonucun pek iyi değil ama çokta kötü gibi değildi.
birkaç gün sonra sonuçlar açıklandı, esas yıkım o zaman oldu. yanıma bile yaklaşamayan, rakibim bile olamayacak insanlar beni geçmişti. yarıştıklarımsa uçmuş gitmiş. ama işte nankör sınavdı ygs. ama ikinci sınavda akla kara belli oluyor zaten. çoğu kişi düşürdü sıralamasını. bense çok yükseldim, hatta arayı bile kapattım en başta yarıştıklarımla. şimdi istanbulda iyi bir üniversitedeyim. bekleyin işin özüne şimdi geliyorum,

gençler çalışın, ama hiçbir şeyin, hiçbir sonucun sizden önemli olduğunu düşünmeyin. sakin olun sınavda, unutun bu saatten sonra zaten sınavı. çalışmışsanız karşılığını alıcaksınız güvenin kardeşinize. geriye dönüp baktığınızda gülerek hatırlayacaksanız bu günleri.