Artık evimiz de vardı günler geçmişti, eskiciye gidip bir iki yatak falan da almıştık.
Bir anda her şey olmuyordu, zordu ama yavaş yavaş oluyordu.
Sabah Ömür uyanıyor bizi uyandırıyordu.
En sona kalan Alpay binini ise yüzüne su dökerek ben uyandırıyordum. Alışkındı nasıl olsa.
Bir akşam yatacağımız sırada ağlayan bir ses duydum.
Herkes yanımızdaydı ama Ömür ortalarda yoktu. Yan odaya baktım oradaydı. Yanına gittim.
- Hayırdır kardeşim noldu? dedim.
Gözlerindeki yaşı sildi, kıpkırmızı olmuş gözleri ile bana baktı.
- Abi olmuyor be dıbına koyim, anlıyor musun olmuyor, dedi
- Hayırdır oğlum ne olmuyor lan, bir şey mi oldu işyerinde falan çalışmak mı zor geliyor? dedim
- Yok be abi ne işi, daha pavyon açacam ben çalışmaktan korkan insan değilim ki, dedi.
- Ne oldu lan o zaman züt, adamı çıldırtma dıbına koyim ne olduysa anlatsana, dedim.
- Abi olmuyor dıbına koyim annesiz babasız, abi bir bakıyorum etrafıma millet annesinin babasının elinden tutmuş geziyor yiyor içiyor...
Ya biz be abi ya biz dıbına koyim biz ise hayatta kalmaya çalışıyoruz.
Revamı bu abi, bana biraz açıklasana? Adalet mi abi bu?
Kime ne günah işledik de biz bu hayatı yaşıyoruz ha?
Kimin günahıyız abi, kimin günahını çekiyoruz?
Ya da biz neden çekiyoruz? Bana açıklasana, dedi.
Sustum konuşamadım çünkü diyecek bir sözüm, bir kelimem tek bir harfim bile yoktu.
Adam her bir sözünde her bir kelimesinde haklıydı.
Oturdum yanına, yaktım bi sigara, sigaradan derin bir fırt aldım o dumanda boğulmak ister gibi. Ömür'ü kolumun altına aldım.
- Geçecek be Ömür'üm, dedim. Geçecek...
-Abi hep öyle diyorsun ama bir takun geçtiği bir takun değiştiği yok.
Yurtta dayak yiyorduk korkuyorduk ama burda hayatta kalmaya çalışıyoruz yeri geliyor polis gördüğümüz zaman bile saklanıyor kafamızı çeviriyoruz.
Eren adam bile bıçakladı be abi.
Belki o bıçağı yiyen bizden birisi olabilirdi. Ya birimizden birisine bir şey olsaydı ne yapardık?
Kime ne hesap verebilirdik, dedi
Ömür gerçekleri yüzüme yüzüme vuruyordu. Suskunluğuma suskunluk katıyordu.
Beni de çıkmazlarda olan durumumuzu da iyice çıkmazlara sokuyordu.
- Yapacak bir şey yok Ömür ya tamam ya devam ama geri dönüş olmayacak o gibtiğimin yurduna, dedim. Sustu. Sustum.
Gözyaşlarını sildim, ayağa kalktık beraber bitmek üzere olan sigaradan son bir fırt aldım.
- Hadi kalk kaderine razı ol, ama yenilme savaş. Pavyonu açacağın günü, intikdıbını alacağın günü düşün, dedim.
intikam insanı ayakta tutan bir şeydir yada hedef. Bu hayatta ya bir hedefin yada intikam alacağın bir şey olması lazım ki düştüğünde seni kaldıracak bir bahanen olsun.