yeter bende anlatıyorum

kapıyı çaldım. o an sanki herşey durmuştu sadece o kapı hareket ediyordu. kapı açıldı ve karşımda, uğruna ölebileceğim, o yosun gözlüm, o ince bellim, o güzel kokulum, selmam çıktı. abartısız 1 dakika falan gözlerim gözlerinde boğuldu. sesimizi çıkaramadık. dayanamadım sarıldım boynuna, kokusunu içime çektim. o da dayanamadı ellerini boynuma koydu. içeri girdim. bana ne oldu en baştan anlat selma dedim, anlat ben iyi değilim dedim. sen niye böyle zayıfladın falan dedi hasretinden falan dedim geçiştirdim. esrardan olduğunu bilse yüzüme bakmaz. herşeyi baştan anlattı. ailesi zorla vermiş, sana dokundu mu dedim. camda sana bişey söylemiştim hatırladın mı dedi, hatırladım dedim. ben seninim dedi, dokunamadı bile bana dedi. bütün herşeyini bırakıp benimle gel desem gelir misin dedim.

reserved

ben ne zamandır bu anı bekliyorum dedi, tabii ki gelirim dedi. alacaklarını aldı, el ele tutuştuk, çıktık evden. çıkmadan önce nuriye bi not bıraktım. "selma senin değil hiç olmadı, onu senin evinden gelip aldım. bu evi gördükçe aklına ben gelirim artık." yazılı bi not bıraktım. akşamı otobüse binip ıspartaya gittik selmamla. orda kaldığım evin ziline bastım, umut açtı kapıyı. bizi görür görmez, aşk diyince aklıma siz geliyorsunuz olm vallahi helal olsun dedi. hiç kimseye hiç bi haber etmeden 2010 haziran da üniversiteyide bitirdim, üstelik selmam yanımda. daha sonra ankaraya geldik. yalnız düşünmem gereken büyük bi sorun vardı, askerlik.

saat çok geç oldu kankalar, yarın haziran 2010 ve nisan 2013 arasını anlatıcam. dinlerseniz mutlu ederseniz, iyi geceler.

Anlatmanı bekliyoruz panpam

reserved gerçekse vay amk yazıyorsanda helal olsun amk

olay tamamen gerçektir. daha aklıma gelmeyen daha doğrusu aklımı doğru düzgün kullanamadığım için ekgib anlattığım çok yer var. hikayenin sonunda capste atabilirim, mesajların. şimdi yatıyorum. dinlediğiniz için sağolun. yarın görüşürüz.

eyvallah panpam beklicez sende diğer binler gibi takunu çıkarıp insanları süründürme adam gibi anlat bitir gözünü seveyim yarın

vay amk dedirten hikaye yarın okuyucam devam ederse bin

Allah sabir versin kardes

vay amk çok deli hikaye umarım güzel devam ederde kesin askerlik doğuya çıkacak söylemedi demeyin

güzel gibişler cevirmişşin pezzevenk aferin

@16 amk

rezerved

devam et panpa hala dinleyen var bide yazmaya başlayınca mesaj atarsan çok süper olur

kardeşim bune çiledir ne cefadır tuylerım dıken dıken oldu ınsallah cefasını cektıgın aşkın sefasını suruyosundur

merhaba kankalar, az bir varktim var işten çıkmadan önce. bi kaç satır daha yazayım.

buraya kadar olan bölümü özetleyecek olursak; nuri abi selmaya beni alkolik diye gammazladı. kendimi affettirdim. kızın ailesi kızı zorla nuriye vermeye çalıştılar engelledim, üniversitede esrar başladım. kızın bütün ailesi bir olup kızı nuriye verdiler. haber alamadım, adresini buldum. gittim ve selmamı o adamın evinden alıp ıspartaya getirdim. üniversite bitene kadar beraber kaldık. bu arada gece dersleri ayağına arkadaşlara gidip esrar, alkol içiyordum. eve geldiğimde selma uyumuş oluyordu yada uyumuyordu alkolü fazla kaçırdım hayatım kusura bakma diyip bi şekilde atlatıyordum. üniversite bitti, ankaraya yerleştik. herşey çok güzeldi, tam yaşamak istediğim hayatı yaşıyordum. bi işe girip çalışmaya başladım, selmamla geziyorduk, eğleniyorduk. herşey mükemmel ötesi idi. hele ki benim gibi bi adam için büyük ödüldü, her gün içmeme rağmen allah'a şükretmeyi kesinlikle unutmuyordum. hiç hesaba katmadığım, aslında katmak istediğim askerlik vakti gelmişti.

hazırlıklar yapıldı. ve kasım 2011, acemi birliğimi yapmak üzere manisa/kırkağaç'a doğru yola çıktım. ama içimde bi ukte vardı. gözden ırak olan gönülden de mi ırak olurdu? cevabını bilmiyordum, ama öğrendim. 75 günlük acemilik boyunca her gece selmayla konuşuyorduk ankesörlü ile. orda yapanlar bilir komando parkını, o pizzaları, çay makinalarını. ben hiç para harcayamadım onlara, hep ankesörlü telefon kartı aldım. derken acemi birliğimi tamamladım. usta birliğim diyarbakır'a çıktı. 7 günlük dağıtım iznine ayrılıp, ankaraya döndüm.

hiç bir sorunumuz yoktu selma ile, 7 gün boyunca gezdik, eğlendik, ağladık, güldük herşeyi yaptık. 8. günün sabahı dıyarbakıra gitmek üzere hem selmadan hem ankaradan ayrıldım. diyarbakır ktm'de 1 gece kaldım, dağıtımlar yapıldı o oldu bu oldu derken karakoluma gittim. dış karakoldu. ankesörlü ile devam ettim aramaya. üniversite mezunu olduğum için onbaşı rütbesi verdiler, 2 gün nöbet tuttum 3. gün gece çavuşu yaptılar. hemen bu ayrıcalığımı kullandım ve dedelerden kötü bi telefon satın aldım. her fırsatta selma ile görüşüyorduk. 2.5 ay gece çavuşluğu yaptım. 1 ay gündüz çavuşluğu ardından karakol komutanının habercisi oldum. şimdi daha da rahattım. dedeler gitmişti, karakol küçük olduğu için 2 devre geliyordu sadece, en üst devre olmuştum. çok rahatça telefonda konuşabiliyor, hatta bazı zamanlar komutanın laptobundan selma ile görüntülü konuşuyordum. herşey hayal edemeyeceğim kadar güzeldi.