4 yıllık lise hayatımı anlatıyorum pampalar 2-3 kişi dinlese yeter.

Olayları hep 1. Tekil şahıs ağzından, kahraman bakış açısı ile anlatacağım onun için bi anıdan çok hikaye havasında olucak şimdiden dinlediğiniz için teşekkür ederim.

Külahda mı olucak yoksa kornette mi?
-kornette ama çikolata olmıyıcak karışıkta
Sos fıstık?
-hayır teşekkürle. Ne kadar?
3 lira abi
-buyrun kolay gelsinn
Afiyet olsun

Evet liseye geçmeden önceki tam 3 ayım böyle taktan bi şekilde geçmişti. Her akranım tatilde bikinili karı görüp 31 çekerken ben 10 dakika kıçımı yere koyamıyordum bile.

Düşündüklerim sadece bunlarkan abimin arabayla iş yerinin önünda durduğunu gördüm. Bana sadece hazırlan dedi ve içeri koştu ne olduğunu anlıyamadan kendimi arabanın içinde son hız giderken buldum. Çalışmazsan adam olamazsın tüm sene yatmanın cefasını eşşek gibi çalışarak ödiyiceksin diyen abim öğleden sonra saat 4de beni almaya gelmişti. Gerçekten çok önemli bişe olmalıydı, yolda yürüyen bir insanla abimden çok daha samimi olabilirdim. Onun için tek kelime etme tenezzülünde bile bulunmadım

Arabadan indik ama abim çok telaşlıydı. Beni aşağılamak ve emir vermek yerine sadece hızlı adımlarla merdivenleri ikişer üçer çıkmaya başladı. Çıkarken bana sadece "nüfüz cüzdanını al" dedi. Abim kapıyı çalmak yerine yumrukluyordu sanki ama daha çok kapı önünde ki ayakkabılar dikkatimi çekmişti. Bugün hafta sonu değildi oysa ki babamın ayakkabıları ne arıyordu bu saatte evde? Ablam açtı kapıyı. Sanki nefes alıp vermek bile normal değilmiş ama o normalmiş havası vermeye çalışır gibiydi. Abimden sonra içeri geçtim. Anlamıştım aslında herşeyi soluduğum havadan. Annem ağlıyor babam sigara içiyordu. Ben onlara bakmak için salonun önünde 2 saniye durmayı planlıyordum. Ama abimin sertçe itişi ile çocuk odasında buldum kendimi. "Çabuk kimliğini getir bana" diye bağırdı. Annem çiçeğim kurudu, güneşim söndü annem o annem öldü diye ağlamasıyla evin atmosferini haklı çıkarıyordu sanki. Babam pegasus al birtek o var dedi. Bize erzuruma cenaze yolu gözükmüştü kesinlikle. Ben yine abimin bu durum için bile beni işten aldığına şaşırmıştım. O ise bana annen tek yürüyemez onun bastonu ol ayağı ol dedi. Babam demese beni ırgat yapacak muallak gavat motoru

Yolculuk; sadece anneme ülkenin peçete fabrikalarını zengin etmekte yardım ederek geçiriyordum. Hostes bayan gerçekten çok güzeldi, ama gerçekten sırası değildi.
Annemler 3 kardeş en küçüğü selami benden 1 yaş büyük aslında çok zeki ama bu sene sınıfta kaldı. Babamı 4 yaşında kaybedip 2 sene annemi yatalak görsem bu dünyada bile kalamazdım. O her zaman çok güçlüydü. Hep hor görülürdü nedense. Diğer dayım annemin kuzeni gerçekten çok sert bir insan. Hatta aynı sülaleden olmasak onun herşeyine küfür ederdim, beni bugünlere getiricek hayattan zevk almamı sağlıyacak o hataları yaptığının hiç farkında değildim oysa ki.

Klagibti. Hiç ananem ölmemişti ama sanki ayda bir ölen ananem varmış gibi hissediyordum. Herkes sadece sözde başınız sağolsun diyip çekiliyordu. Büyük dayım (yakup adı bundan sonra kna y.dayı diye kısaltıcam) sinirini hep küçük dayımdan çıkarırdı (dayı dersem küçük dayı anlayın adı selami). Hatta selamiyi okuldan alıp yatılı kuran kursuna vermis beynini gibtiğim. Selami her gece ağlamış, tabii bunu bize yurttaki öğretmen abileri dedi anneme. Çok kırılmıştım o an imkan verememiştim o güçlü yaşıtlarına göre hep daha tombul zeki çocuğun her gece ağlayıp yurttan alın çok ağlıyor denmesine. Ama belkide iyi ki olmuş. Annem bu sözden sonra dayımı istanbula okuması için y.dayımı ve selamiyi ikna etmişti. 2 kişi geldiğimiz erzurumdan 3 kişi dönüyorduk. Aynı zamanda hayatımın döneceğini nerden bilebilirdim ki...

Rez alan 2-3 pampam yok mu kendi kendime mi konuşuyorum?