yeraltından notlar

mantıklı olanın mı faydalı olduğu yoksa isteklerimizin mantık süzgecinden geçirilmeden mi daha faydalı olduğunun anlatıldığı kitap(1. bölüm)

insanın sahte mutluluğu mu önemlidir yoksa önemli olan istenmeyen acıların insanın ruhunun keskinleştirmesimidir sorusuna cevap veren kitap(2. bölüm)

ben hasta bir adamım diye başlayan pasajı güzeldir.

(bkz: zapiski iz podpolya)

bunu seviyorum işte. dostoyevski sen bambaşka bir oçsun

sübyancılık peşinde koşuyormuş bin * *

iki kere iki çekilmez bir şey. iki kere iki dört, bana sorarsanız bir küstahlıktır. iki kere iki dört ellerini böğrüne dayayarak yolumuzu kesen, sağa sola tükürük atan bir külhanbeyinin ta kendisidir. iki kere iki dördün yetkinliğine inanırım ama en çok övülmeye değer bir şey varsa, o da iki kere ikinin beş etmesidir.

2 senedir kitap okumayan ben bu kitaba başladım şuan beyin amcıklaması geçiriyorum. süper kitap okuyun

benim için kitap kelimesinin karşılığı

huysuz adamın tekiyim.

rahat kazanılmış bir mutluluk mu yoksa insanı olgunlaştıran bir acı mı daha iyidir? der yeraltı adamı. sonra lisa için en iyisinin acı çekmek olduğunu söyler aslıda bunu söylerken bile bencildir. çünkü o kendisiyle kavgalı bir insandır hayatında başkasına yer yoktur.

kitaptaki bu sözü de severim: ‎"Bütün varlığımla kocaman bir yalan olduğum sonucuna varmak için mi yaratıldım ben!"

güzel kitaptır.

kısa ve öz bı kıtap okuyun okutun derm

hoş

bitmiyor amk. dedem gibi konuşunca kimsenin dinlemediği bi adam durmadan bişeyler anlatıyor. bi de sözlük diliyle durmadan baylar-beyler diyor. adam göçmüş beyler. ama belki ben am beyinli olduğum için anlamıyorumdur. bi de siz okuyun beynini şukuladıklarım.

adam aşmış anasını gibiyim. okuyun şu kitabı.

reserved

bin yılda bir yazılır beyler böylesi çüünkü hiçbir adam yeraltından seslenmeye bu kadar muktedir değildir

Benim nasıl bir adam olduğum da belli değil: Ne ters bir adamım, ne uysal; ne alçağım, ne onurlu, ne kahramanım, ne de korkak... Kendi köşeme çekilmişim; zeki insanların önemli bir iş tutamayacakları, tutanlarınsa aptal oldukları gibi kin dolu, hoş bir avuntuyla günlerimi doldurup gidiyorum. Evet efendim, 19. yüzyıl insanı en başta iradesiz olmalıdır, böyle olmak onun boynunun borcudur; iş beceren, iradeli adam aptal, dar kafalıdır. işte benim kırk yıllık yaşamımda vardığım sonuç! Kırk yaşındayım artık; şaka değil, kırk yıllık koca bir ömür, yaşlılığın ta kendisi! Kırkından fazla yaşamak ayıptır, aşağılıktır, ahlaksızlıktır. Kim yaşar kırkından fazla? Haydi, bana açıkça, elinizi vicdanınıza koyarak söyleyin! isterseniz size ben açıklayayım: Aptallar, namussuzlar yaşarlar kırkından sonra. Bütün ihtiyarların, o ak saçlı, güzel kokular sürünmüş saygıdeğer ihtiyarların yüzüne karşı söylerim bunu! Hatta çıkar, sokaklarda haykırırım! Buna hakkım var, çünkü kendim de altmış yaşına kadar yaşayacağım! Üstelik yetmişimi, ciksenimi bulacağım! Öf! izin verin, biraz soluk alayım!..

adam altmışımda öleceğim diyor

Doğum: 11 Kasım 1821, Moskova, Rusya
Ölüm: 9 Şubat 1881, Sankt Peterburg, Rusya

çok gibli bir kitaptır

dostoyevski'nin mükemmel derecede güzel diyebileceğim bir eseri. baş ucu kitabım.

dostoyevski'nin mükemmel derecede güzel diyebileceğim bir eseri. baş ucu kitabım.