1. Bölüm
---
Karanlığa inen yeni koridor
---

Horlayarak uyuyan arkadaşını kaldırmakta oldukça zorlanmıştı Zaky. Yaklaşık 10 saat durmadan çalışmış ya kazma sallamış ya da taş toprak taşıyarak şehrin yer altına doğru büyüyen yeni koridorunun yapımını hızlandıran çalışmaların en gözde işçisi olma yolunda emin adımlar atmıştı.Ve şimdide tüm o ağır işten daha zor olan işi yapmaya yani Tizy'i uyandırmaya çalışıyordu. "-Tizy... Hey Tizy... Uyan artık lanet olası... Tizy uyan yoksa ben gidiyorum." diyerek daha önceki dürtmelerinden daha sert dürtmüştü onu çaresizce. "-Verdikleri bir avuç öğünü senin yüzünden kaçırmayacağım" diye ekledi sinirle ve uyanmak bilmeyen arkadaşından uyandırmaya çalışmaktan vazgeçerek hışımla ayağa kalktı. Tüm şehri, onun tüm sokaklarını, salonlarını ve koridorlarını dört nala koşan bir at misali gezen soğuk kış esintisi yüzünü yaladığında titreyerek geri döndü sert bir tekme salladı arkadaşının üzerine kıvrıldığı ağaç yatağa ve dönüp yemek yemek için hızlıca ilerlemeye başladı. Yaklaşık yirmi adım atmıştıki arkasından "-Dur... Yavaşlasana biraz... Yetişemiyorum... Sana diyorum hey!" diye seslenen Tizy'nin sesi ile inledi koridor. Doğdukların günden bu yana beraberlerdi. Zaman zaman kardeş mi yoksa sadece akraba mı olduklarını merak eder fakat bunu hiç bir zaman uzun uzadıya sorgulamazlardı. Yaşamları bu işten ibaretti. Kraliçe ister, komutanlar yöneticilere bildirir ve işçiler çalışmaya başlarlardı. Onlar bu şehrin mimari dehaları ve aynı zamanda işçileriydiler. Diğerleri ise yazın yer altını yiyecekle doldurup uzun soğuk kış boyunca rahat olmak için hiç durmadan çalışırlar bazen de sefere çıkıp buldukları her yerleşim yerine yağmalar düzenlerlerdi. Tabi ki hep kazanan onlar olmazlar kimi zaman büyük kayıplar vererek geri dönerlerdi. Fakat kayıp ne kadar büyük olursa olsun yeni savaşçılar hep hazır olurdu. Kimi zamanlar da ise şehir kuşatılır yok edilmek istenirdi ve işte o zaman işçi ya da savaşçı ayrımı kalmaz ve tüm şehir savunmaya geçerdi. Tizy zaman zaman yanlarından onlara küçümseyerek bakan savaşçılara imrenir , Zaky'e "Bir gün elime bir silah alıp aralarına karışacağım" derdi sonra da "-Bir çoğundan daha yapılı ve daha güçlüyüm" diye eklerdi. Zaky ise ona güler ve "-Eline silah alsan da tüm vücudunu zırhla kaplasan da bu aptal suratınla gerçek bir işçi olduğun hemen belli olur" diye dalga geçerdi. "Hadi koca aptal yiyecek hiç bir şey bulamayacağız hızlan biraz" dedi öfkeyle Zaky. ikili adımlarını sıklaştırmış kıvrıla kıvrıla dönen koridorlarda hızla ilerliyorlardı ki meşalelerin aydınlatmadığı tünelin kuzey duvarından sert bir vurma sesi gelmesi ile irkildiler. ikisi birden hiç konuşmadan oldukları yerde durdular. Bu küçücük bir çocukken öğrendikleri ilk kuraldı :"Dış duvarlardan bir ses gelirse hiç hareket etmeden ne olduğunu anlamaya çalış ve üstlerine rapor et" Şehrin koridorlarını dolaşan soğuk esinti yanlarından geçerken meşaleler dans edercesine sallanmış ve ateşin tahta parçasını kavururken çıkardığı çıtırtı sesi kulaklarını doldurmuştu. Hiç ses çıkarmadan bir dakika kadar beklemiş ve tam gitmek üzereyken duvarlara vuran ses bu kez duyulmakla kalmamış sıkı sıkı bastıkları yer ayaklarının altında sallanmıştı. "Bu çok güçlüydü... " diye fısıldadı Zaky. Arkadaşına bakan Tizy onun kısık sesle konuşmasına aldırmadan bağırarak "- Koş !" diye haykırdı "-Şehrimiz saldırı altında... Koş !"