Kavgaya ve dövüşe yedi yaşımda merak saldım, o zamanlar babamla beraber izlerdik taksu, geceler boyunca kafam babamın göğsünde TV izleyerek uyuyakaldığım zamanlar aklımdan hiç çıkmadı, babam basit bir ilkokulda beden eğitimi öğretmeniydi, annem olmadan büyüdüm ama babam bunun yokluğunu hiç hissettirmedi bana, annemin olmamasına o kadar alışkındım ki beyler artık annesi olanlara garip bakıyordum, hayatım ben ve babamdan ibaretti bildiğiniz ne dedemler vardı ne başkaları, bir tek orduda dedemin bir kardeşi vardı onlara da her sene bir defa giderdik, beyler nerde yaşadığımı yazmayacağım çünkü yaşadığım yer 40bin nüfusa sahip köy gibi yani biraz bilen biri varsa anında ifşa olurum. Eğer dinleyecek olan varsa bütün hayatımı sıfırdan anlatmaya başlıyorum, uzun sürecek şimdiden rezleri alın

Ben okulda hep silik bir zütoğlanı gibiydim amk, hiç ders çalışmazdım okuldan sonra babama bana spor öğretmesini isterdim hayatım sadece spora endeksliydi, spor ve kitaplarıma ayırırdım vaktimi, entel hesabı anlayacağınız, satranç oynardık babamla karşılıklı, o bana anlatırdı, ben de dinlerdim, babamın sözleri o zamanlar benim için bildiğin kural gibiydi, beni büyütmek için çok çabaladı, ağzından sigarası hiç ekgib olmazdı samsun içerdi hep, gece ikide uyurduk sabah sekizde kalkar bana 15 dk esneme hareketlerini yaptırır bir yandan da kahvaltı hazırlardı. Tek hayali beni profesyonel basketbolcu olarak görmekti

Evde belgesel ve spor maçları harici TV izlemek yasaktı, günde bir saat komşuya gitme iznim vardı Ayşe Ablaydı adı, pek severdi beni ama ben pek takmazdım onu, daha çok evde izleyemediğim çizgifilmleri izlerdim o da beni doyurur severdi, bana resim öğretmeye çalışırdı ama ben hiç yapamazdım, hala ziyaretine gittiğimde anlatır bir gün ben kalemi tutup fırlatmışım da gözüne gelmiş babamlar zor yetiştirmiş hastaneye, hiç sigara içmezdi, babama da çok kızardı mehmet abi bırak şu sigarayı bak rkostyle büyüyor ona zarar verirsin diye, her söylediğinde de babam sigarayı söndürür sonrasında gene yakardı

Babam saçlarımı üçe vururdu benim, kibrite benzerdim amk, cinsini gibtimin yerinde bir çocuk yanıma yaklaşmazdı benim, her tenefüs babamın yanına gidip onun yanında otururdum, babam da bana fındık fıstık verirdi enerji toplamam için, ulan aklıma geldikçe garipserim amk, bir tane arkadaşım olmadı on yaşıma kadar. Hiç doğru düzgün sosyal ilişkilere sahibim olmadı babam ve paranoyası yüzünden hep korktu başkalarından bir tek Ayşe ablaya güvenirdi beni emanet edecek. Her iki ayda bir hafta sonu yok olurdu ortadan, Ayşe ablada kalırdım bana spor anlatmasını isterdim anlatmayınca da Jordan'ın kitabını alır heceleye heceleye okurdum amk

Bir gün babam elinde dev gibi bi kutuyla geldi gözlerinin içi gülüyor ama, mavi bişey böyle, baba o ne dedim bekle biraz dedi, açtı kutuyu televizyonun karşısına geçti beş dakika böyle kabloları taktı, sonra geçti koltuğa bi sigara yaktı, sigarası bitene kadar televizyonu izledi heykelini izleyen ressam gibi ben de sessiz sessiz duruyorum, babama öyle sorular sormak benim için zor o zamanlar, babamın ne kadar sert biri olduğu okulda da bilinirdi, hiç bir çocuğa vurmamıştı ama çok bağırırdı, çok ketum adamdı hayatında en çok konuştuğu anlar bana büyük sporcuları anlattığı zamanlar olurdu, bir de motivasyon konuşmaları, neyse gelelim kutuya, sigarası bitti kalktı ben de kutuyu izliyorum iyice, bi düğmeye bastı böyle ekran renklendi, küpler falan çıktı sonra hayatımı değiştiren yazı ortaya çıktı PlayStation 2...

Beyler ben zaten uyumuyorum bu gece okuyacak varsa devam edeyim?

Bir kişi bir kişidir ben devam edeyim, babam ps2nin ne olduğunu beş dakika boyunca bana açıkladı, ben de aklımın her köşesine kazıdım, sonra çok uzun bi süre boyunca kendi oynamayı öğrenmeye çalıştı, öğrenince bana da bir gün boyunca kontrolleri anlattı, basketbol oynardık deli gibi, ben artık günlük bir saat komşu iznini kullanmıyor olmuştum sadece oyun oynuyordum, Ayşe Abla yanıma gelir, ay bu çocuk yemek yemiyor diye babama ağlardı babam da güler bana soyduğu meyvelerden yedirirdi. Babam beni iki günlüğüne Ayşe ablaya bıraktığı zaman ps2mi de yanıma alır oyun oynardım sadece, ikide de uyuyakalırdım ben hep, o da beni tutar taşır, üzerimi örterdi, Ayşe abla bana her zaman iyi davranırdı, insancıl bir şekilde, ben ona hep senden nefret ediyorum diye bağırırdım o bana hep acılı gülümsemesi ile bakardı...

Bilinclisarhos ben sana bisey demiyorum, inanmazsan inanma yalan yanlış bulursan da özür dilemeye hazırız aslan parçası

Ps2den sonra bir arkadaşım oldu bir aylığına, Ayşe Ablanın yeğeni Elif, benle yaşıtmış, beni kıza alıştırmak için bir hafta uğraştı kadın, Elif benim rahatça iletişim kurabildiğim üçüncü kişiydi, bir ay boyunca ps2yi bırakıp Ayşe ablalarda kalmaya başlamıştım, hep konuşacak bir konu bulurduk ilginç bir şekilde, o çok konuşkandı belki de, babam da sporu bıraktırmadığı için Elif de benimle beraber spor yapardı hep, spordan sonra bize de yeni bir eğlence çıkmıştı babam Ayşe Ablayı ve Elifi de alır bizi tramboline zütürürdü, biz bayılıyorduk tramboline nasıl olsa zıplıyorduk kocaman, babam bunu da spordan görüyor bunun için bir sorun çıkartmıyordu, Ayşe Abla ise o muhteşem çocuk koruma dürtüleri ile bize havlu atlet tişört getirirdi temiz, sonra da gider elife ps2 öğretmeye çalışırdım elif de elinden gelenin en iyisini yapar gene de anlayamazdı..

Ulan gene babamla taks maçı izliyoruz, saat 1 falan, babam döndü bana ve televizyonu işaret ederek bak bu adamlar günde 12 saat antrenman yapıyor sen bir iki saate dayanamıyorsun örnek al örnek dedi. O saatten sonra ps2mi bırakıp babamın bana gösterdiği hareketleri ondan gizli tekrarlamaya başladım, aklımca sürpriz yapıcam ya, deli gibi başladım çalışmaya, ulan bir yapıyorum ama görmeniz lazım artık tenefüslerde babamın yanına gitmiyorum spor salonuna geçip sınav mekik çekmeye çalışıyorum barfiks direklerinde sallanıyorum, okul çıkışlarında öğretmenler odasında babamı beklemek yerine babam gelene kadar koşuyorum, babam benden zeki tabi bunları farketti ama görmezden geliyor, normal egzersizlerimi sertleştirdi sonradan, ben pes etmeden manyak gibi çalışıyorum ama, aylar böyle geçti ve geldi beşinci sınıf, babam eve bir geldi elinde fotoğraf makinesi, sessizce izledim gene köşeden şimdiki zamanlara kıyasla çok gibik bisey ama görmemişim bilmiyorum uzaktan izliyorum işte adamı, yanına çağırdı anlattı etti falan sonra fotoğraf böyle çekilir diye gitti evdeki saksıyı çekti, sonra da bunu evin duvarına astı, zeki adamdı ama saçmalıkları da boldu vesselam

Beşinci sınıf benim hayatımın hem sıçtığı hem de zirveye vardığı dönemdir, ilk arkadaşımı orda edindim, Tayfun adı, yeni gelmişti, okulda hiç konuşmadığım için kimse oturmazdı yanıma, ben de ihtiyaç duymazdım gerçi, çocuk boş yer yok diye benim yanıma oturmuştu duvar kenarı en arkadan ikinci sıranın sağ koltuğu hep benimdi solu boştu işte, o geldi ben bakmadım bile, izlediğim taks maçlarını, babamın sözlerini düşünüyorum, bir yandan kendimi hayal ediyorum böyle basketbolcu, 5 numara, yeteneğimle herkesi alt ediyorum hayalimde, babam köşeden izliyor beni oğlum beni gururlandırdın diyor, hep bunu hayal etmiştim o zamanlar, "Babamı Gururlandırmak" benim için ne büyük şans olurdu, babam öl dese ölür, yaşa dese yaşardım çünkü..

Sigaraya çıkıyorum on dakikaya burdayım

Hahahahaha gerçekbati kardeşim yok orasıyla alakam yok Marmara bölgesindeyim

Ustam bi gün gene babamla maç izliyoruz, babam bir hafta sonra bölgenin basketbol takımı seçmeleri olduğunu söyledi, zaten o cümleyi kurduktan sonra ben babamı dinleyemez oldum, aklımda basketbol efsaneleri var ve gene aynı sahne işte benimle gurur duyduğunu söylemesi, neyse fazla uzatmayayım cumartesi günü çıktık yola geldik kapalı spor salonuna babam oradaki hocalarla bi selamlaştı konuştu etti ben bi köşede sessizce oturuyorum, üzerimde hiç unutmam siyah spor ayakkabılar ve markasız siyah basketbol şortu ile forması bi de kapşonlu yelek var, seçmelerin başlamasına 45dk varken gelmişiz babam muhabbeti bitirdikten sonra yanıma geldi yeleği çantasına attı esneme hareketlerini yaptırıyor normalden yavaş bir şekilde, sonra elim alışsın diye çantasından basketbol topunu çıkartı bana verdi biraz sürme çalışması biraz da bire bir savunma atak yapıyoruz, neyse bu seçecek kişiler geldiler önce bi herkesi boylarına göre sıraladılar ben ikinci sıradayım boy olarak zaten 12 çocuk var gelmiş olan öyle çok büyük bir seçme değil yani, neyse bunlar teker teker isim soy isim aldılar sonra benimle yanımdaki uzun boylu elemana kaptanlık verdiler biz formasız oynuyoruz karşıda da böyle fosforlu turuncu bi atlet var forma olarak, hava atışı yapıldı topu kapamadım ve direkt benim pgibolojim çöktü, otuz saniyede bir babama göz ucu ile bakıyorum yüz mimikleri oynuyor mu diye ama adam bütün nemrutluğu ile maça bakıyor, bana karşı yorum yapmıyor bile, yirmişer dakikalık iki periyot oynanacak maç ve ilk periyot karşı takım bizi bildiğin gibti suladı, 24-6 ve o üç sayı da benden aşırı şans eseri geldi. Molada ben takımdan ayrıyım babam yanıma geldi fıstık verdi bi avuç onları hızlıca yedim sonra babam bana bizim takımdaki çocuklar ne iş yapar onları anlatmaya başladı taktikleri verdi ve onlara anlatmamı söyledi, ikinci periyot babamın korkusuyla ben hava atışını aldım geriye dönüp Ahmete pasladım topu, bütün takım zaten yapacağı şeyleri ezberlemiş bir sekilde koordineli hareket etti

Neyse lafı dolandırmaya çok da gerek yok usta maç 26-28 yenildik, babam gülümsedi ilk defa, kulağıma senden bir dünya efsanesi olacak oğlum inanıyorum dedi, ben de ona inanıyordum fakat ben sinirden göz yaşlarımı ancak arabaya kadar tutabildim, eve gidene kadar sessiz sessiz ağladım, evde farketti benim yüzümü anca, zaten anladı sebebini, kaybetmek bu oyunun doğasında var zaten illa biri kaybeder, daha çok çalışır gene yaptığınızda bu sefer o çocuğu eline basketbol topu aldığına pişman edersin dedi( öbür uzundan bahsediyor )

Ertesi gün tekrar gittiğimizde içimde bir nefret var beyler bildiğiniz çocuğa karşı, babama büyük cesarette bulundum dedim ki iki saat erkenden gidelim, hırsımı anladığından sanırım gülümseyerek kabul etti, ben maçtan önce ısındım atışlar yapıyorum babam beni izliyor not alıyor falan o hiç okuyamadığım not defterine, neyse muhabbet gene aynı dünkü takımlar, aynı maç şekli, ben o nefretle bir saldırarak oynadım ki yok öyle bir şey yani, bencilliğin dibine de vurdum bu arada kimseye top vermek istemiyorum kendimi parçalıyorum köpek gibi koşuyorum bildiğiniz, arada cool hareketler çekiyorum kendimce, ilk yarı bitti skor bu sefer 20:16 kazanıyoruz ama ben bittim tamamen, babam yanıma geldi tekrardan ve kulağıma tek cümle söyledi, NBA için söylediğimi hatırla, takım oyunu en güzel savaş stilidir. O anda zaten benim kafamda yandı o ışık, neyse ikinci yarı geldi ve maç sonucu 34:23 bitti beyler. Maçın bitiminde babama koşup bir sarılmam var ki filmlerdekinin tam aynısı ya, o gün beraber ilk fotoğrafımızı çekindik ben babamın sırtına çıkmıştım, kameraya karşı gülümsüyoruz ama ikimizin de gözleri pek ayrı gülüyor be kardeşim

Thedaddy bu nasıl bir özgüven? Ver adresini inboxtan geleyim gör, bütün yeraltında dokunduğun yerler var sanırım senin koçum benim

Kardeşim geliyorum işte, sadece taks dinlemek istiyorsan iki gün sonra gel sen buraya

Beyler, yarın devam edeyim, gözlerim ağrımaya başladı, cümleten hayırlı geceler..

Günaydın beyler cümleten, hazır mıyız başlıyorum?