küçük resmi züt sandım geldim amk

Ben o gariban çocuğum. Hakkımı helal ettim kardeşim gönlün rahat etsin. (Panpa gönlüne hayran kaldım 16-17 sene olmuş gönlünün güzelliği yeter)

Okumayın bencil oldum

Reserved

Bunu yazarken ciddi söylüyorum kendimden utanıyorum kahroluyorum bildiğiniz yıllar geçti üzerinden ama ne zaman aklıma gelse kendime küfür ediyorum.

Ben 4 yada 5 yaşlarımdaydım annem ile çarşıya gitmiştik annem de okumuş ve memur emeklisi bir kadın kültür düzeyi yerinde yani bana her zaman dışarı çıktığımız da 2 istek hakkı verirdi 3.istek hakkım olmazdı neyse bana yolda 1 çikolata aldı sadece 1 hakkım kaldı ona iyi karar vermem gerekiyordu.

Kaldırımda yürürken kenarda seyyar satıcı bir ağabey vardı fotoğrafta ki ışıklı toplardan satıyordu annem bana döndü dedi ki alıyım mı sana bundan bende al dedim çok sevdim.

Hiç unutmuyorum işte esas beni kahreden nokta şuan anlatacağım yer.

Yanımızdan perişan halde görünen bir baba geçti yaşıyorsa Allah uzun ömürler versin.

Yanında da oğlu vardı, çocuğun babasına bana da alsana dediğini ve babasının ona dönüp oğlum bizim paramız yok alamayız demesini duydum.

O zamanlar aklım ermiyordu bencil bir insandım.

Annem de duymuştu onlar bizim önümüzdeydi bizde yürümeye başlamıştık önümüzde ki çocuk ağlıyor annem bana döndü dedi ki oğlum senin oyuncağını ona verelim ben sana bir tane daha alıyım ben de ukala ve saygısız binin birisi olarak parası varsa alır bizi ilgilendirmez falan diyorum sinirlerim zıpladı paylaşmak istemiyordum.

gel zaman git zaman ben büyüdüm o çocukta büyümüştür ama nasıl ? ulan keşke verseydim her zaman aklıma gelince çok kötü hissediyorum kendimi inşallah durumları düzelmiştir.

Gerçi şimdi yaşım 21 artık bencillikten eser yok büyüdükçe bu olay bana ders oldu dünya malının dünyada kalacağına ve 1 eşyanın 1 candan daha değerli olmayacağını anladım.