hadi bakalım. yepyeni bir türkiye, kısacası dünyanın tak çukuru. dünyanın tak çukuru diye bizi buraya sıkıştırmışlar, hakikaten tak çukuru. dışarıya çıkın ve bir insanlara bakın. kibir, ego, zeka yoksunluğu, sırıtkanlık, samimiyetsizlik, çıkarcılık, ikiyüzlülük, hepbencilik, bencillik, din düşmanlığı, eğilim düşmanlığı, çekememezlik, herşeyi çok bildiğini zanneden cahiller, ihmalkarlık, geri kalmışlık, tecavüzcüsüne aşık olmuşluk, her konuda tabusu olan insanlar, mağduruz diye diye milleti mağdur eden insanlar, dinciler, yobazlar, haşmetlisine aşıklar, çocukları çalıştıranlar ülkenin kurucularına ve silah arkadaşlarına hakaret edenler ve düşman olanlar, rantçılar, 1 metrekare yeşillik görse yerine beton dökecekler, yol yapanlar, ceplerine yol yapanlar, hırsızlar, yolsuzluk yapanlar, çocuk gelinler, vatan hainleri, teröristler, saçma sapan medyatikler, gerizekalı tv programları, şuursuzca çekilen tv dizileri, acı haberler, ölen madenciler, boğulan madenciler, depremde camdan atlayan insanlar, baklava dağıtılırken izdiham yaşatan görmemiş insanlar, yepyeni bir türkiye.

ne kadar güzel bir ülkemiz var, kendimize ait hiç bir şeyimiz yok gerçi... yine de güzel ülke lan. e ama özelleştirme? boşver hele sen onu. taşına toprağına kurban, ağaç kalmadı zaten her yer taş toprak. şu dağlardan akan o güzelim nehirlerimiz, ah o denizler... çocukların taklu donlarla girdiği kahverengi ve tonlarındaki renklere sahip denizler mi? ekonomi? balon. siyaset? yepyeni bir türkiye.

bir elli sene sonrasını hayal ediyorum, uçuşan bombalar... keyfi öldürülen insanlar... acı içinde ülke kurucularını sayıklayanlar... gel kurtar bizi diye yalvaranlar... ellerde türk bayrakları... ve akıllarda bir zamanlar tapılıp şimdi nefret edilen bir badem bıyıklı.

dünya devi ülkeler hakkında "bizim gücümüzü kıskanıyolar, meyvelerimize ilaçlaa goyuyolar" diye açıklama yapan yepyeni bir türkiye halkı. tabi canım bütün dünya devleri gelmiş bu tak çukurunu çekemiyorlar, hepsi sinsi sinsi seni alt etme planları yapıyorlar. meyvelerini ilaçlayıp öldürücü kıyafetler yolluyorlar sana da giyince kanser ol diye. sübüninimal mesaşlar yolluyolar sana beynini kontrol ediyolaa di mi? ne kadar çekici bir ülkeyiz. bizi iyi ki durduruyolar yoksa durdurmasalar amanın dünyaya falan hükmederdik değil mi? sonra bize taparlardı falan. tüykiyee de tüykiye diye bağırırlardı. törki kebab törkiii ay lav kebab törki.

müstehak canım. müstehak.

gündemde daha çok beyin yıkayıcı ve cezbedici şeyler olduğundan böyle şeyler ilgisini çekmiyor insanın. futbol mesela, top ne de güzel dönüyor değil mi. futbolcuların sahaya lama gibi tükürmeleri... şikeler... o yorumcular...

geri kalmışlığı ile övünen bir halkımız var ne yazık ki. kuantum tartışılacağı yerde tuvalete hangi ayakla girileceği tartışılıyor. bir de berberler aynaların yanına bereket duası asıyorlar, iki kuruşa çalıştıkları halde.

even ben şuyum, ben buyum, ben oyum, ama daha öncede söylediğim gibi siz etkisiz elemanlarsınız. tepenizdeki zeka yoksunu uçkur düşkünlerinin sizi nasıl ayrıştırdığını görmek istemiyorsunuz.

bir şey söyleyecek kimsenin olmaması vehameti gözler önüne sermiyor, çarpıyor adeta.

herşeye ilgili ve her konu hakkında istisnasız kesinllikle bilgisi olan insanımız kendisi eleştirildiğinde saldırmaktan veya hiç karışmamaktan başka birşey yapamıyor.

herşeyimiz mükemmel ya, dünya lideriyiz, diğer dünya devleri bize fikir danışıyorlar, hatta izin alıyorlar, enselerine vuruyoruz, gücümüz süper, ekonomi süpper, aç işsiz insan kalmadı. şu sahip olduğumuz yönetenler yüzünden bunları hayal bile edemeyeceğiz.

huzurun h'si yok buralarda.

buralar hep aynı kalacak, hiç bir zaman da değişmeyecek. giden gitsin kendini kurtarsın. size kıçıyla bile bakmayan ülkeniz için burada zorla yaşamanıza gerek yok. ne para kazan, ne de kazandır.

git. gittiğin yere de sevgiyi, aydınlığı, hoşgörüyü, çağdaşlığı ve ilimi zütür. ülke kurucularını zütür oralara. eğer kendi takunu oraya da bulaştıracaksan hiç gitme ve burada sonsuza dek yok ol.

29 ekim günleri dağıtılan türk bayraklarını avmlerdeki tuvalet çöplerine atan, istiklal marşlarında ayağa kalkmaya tenezzül etmeyen, kalkınca geviş getirir gibi sadece ağzını oynatan, hatta marşı bilmeyen insandaki ülke ve vatandaş sevgisi var çoğu insanımızda. ülkeleri o kadar umurlarında ki dine kitaba yobaza hırsıza küfür etseler savaş çıkarırlar. ülkeleri umurlarında ya, saçma sapan terör örgütlerini desteklerler. ülkeleri son derece umurlarındadır insanımızın.

bir de bu geleceği olmayan yerde çocuk dünyaya getirirler. doğmadan öldürürler çocuklarını. eğitimsizlik akan her bir sokak, her bir okul, her bir daire. zekasız çocuklar, tabancasıyla babasını vuran red kitler, milletin cdıbını kırmayı, otobüslere kışın taşlı kartopu atmayı eğlence ve marifet sanan beyin özürlü ergenler... eğer aklınız varsa, iyi kalpli ve hayatı seven biriyseniz, güzel hayalleriniz varsa ve güzel bir yaşam, güzel bir aile istiyorsanız, bu tak çukuruna, bu zeka yoksunları ve şımarıkların arasına bir çocuk daha getirmeyin. onlara bir tane daha kazandırmayın. büyüyünce etkisiz birer eleman, çakma polat alemdar, veya işsiz oluyorlar. ve sonra onlar oy kullanıyorlar. mikronluk beyin taşımayan insanlar başımıza aynı kendileri gibi insanları getiriyorlar. sonsuz döngü... ardı arkası kesilmeyecek bir cehennem.

halinden memnun olanlar o kadar çok ki. gözünün önünden göz göre göre çalınan hayatına uzanmıyor, tutmaya çalışmıyor bile. insanlar ayaklanıyor, demek ki ortada bir takluk var deyip merak edip araştırmıyor bile. tapmaya, tapınmaya, biat etmeye, he demeye o kadar alışmış ki insanlarımız. tecavüze uğramayı, uğrayanları seyretmeyi o kadar seviyorlar ki. ülkeleri için çabalayan gerçek kahramanları, aydınlığa ve çağdaşlığın da üstünde çıkarmaya çalışan güzel insanları küçümsüyorlar. inanabiliyor musunuz küçümsüyorlar. hakaret bile ediyorlar. oturunca yayı gıcırdayan rutubetli duvarlı iki göz odasından birinde antenli televizyonundan karncaları bile sayamazken yapıyorlar bunları. dünyaya olan en büyük katkısı doğumundan önceki an olan sığırlar yapıyorlar bunu. kalk kız soğan doğra, he beyim. git kız anana yardım et, he babam, öp ulan elimi eşoleşek, he dayım. şimdi çükünle oyna. sonsuza dek, bu çöplüğün içinde. evet, çükünle oyna.

ne gerek var ülkenin haline üzülmeye canım, benimki de laf mıymış? ben de her insanımız gibi her akşam polat alemdarcılık oynayayım, dizilerde yiğen teyzeye nasıl atlıyor onu öğreneyim, sabah akşam 50 kere abdest alayım da dünyaya yararım olsun, kahveye gidip yancılık yapayım, komşunun çocuğunu döveyim, okul bahçesinde kız keseyim, namus bekçisi olayım, ahlak temsili olayım, aptal olayım, gerizekalı olayım, şuursuz olayım, şerefsiz olayım, çocuk doğurayım, çocuk evlendireyim, hayallerini yıkayım, gündem yaratayım, takım tutar gibi parti tutayım, oy kullandığım için ve boyun eğdiğim için zütüm göğe ersin, topçuları izleyeyim, kuaföre gidip saç baş yaptırayım, trip atayım, hayata küseyim, derbeder serseri asi gençlik olayım, adam kesip doğrayayım, bak bakalım ülke nasıl da kalkınıyor. benimki de lafmış. amanın daha konuşmayayım laboratuvarları avmye okulları camilere çevirip dünya süper gücü oluverirler.

uzun uzadı yazmaya gerek yok aslında, çünkü buradaki koda göre uzun yazılar okunmuyor. hikayeler hariç. aslında bu da bir hikaye be, gerçekten. bir ülke nasıl yıkılır'ın, nasıl mahvolur'un, nasıl ağzına burnuna edilir'in hikayesi bu. ama okunmayınca okunmuyor, taklacı güvercininle beraber takla atsan ne çıkar. hadi, çağdaşlıktan, aydınlıktan, ışıktan nefret etmeye, karanlığa, ışıksızlığa, taka gömülmeye devam edin.

körelmeye, karanlığa itilmeye devam edin. hayallerinizden vazgeçmeye, üç kuruş için beş kuruş etmeyecek insanlara tapınmaya, köle olmaya devam edin. ben neden bunlara mahkum edildim diye de hiç sormayın. insanlarımızın hepsi, hepsinde olur mu ya aynı davranış, hepsi derbeder, hepsi dertli, hepsi hayatın gerçekleri konusunda hemfikir, hepsi hayattan tokadı yemiş. keşke iyi bir tokat yeseydiniz de kendinize gelebilseydiniz. ne bitmez derdiniz varmış. oyunuzu sattınız, ruhunuzu sattınız, ülkeyi sattınız, caka da sattınız, satacak bir şey bırakmadınız, yol yaptınız, binaları yaptınız, bir çöpten pir yeşilleri yaktınız. hala daha ah vah başım. öyle günler gelecek ki çığlıklarınız göğü delecek, pişmanlık akacak damarlarınızdan, gözyaşlarınızı içmeye çalışacaksınız fakirlikten. evet, başınıza geçirdiğiniz gürüh yapacak size bunu. ve o zaman hiç kimse halinize üzülmeyecek. hem de hiç kimse. insanlar bir yerlerde güne neşeli başlayacaklar, kahvaltılarını yapıp çocuklarını okullarına yollayacaklar, çocukları ilim ile, sanat ile bezenecek. gazete okuyacak, yabancı diller öğrenecek, iletişim kuracaklar, arkadaşlar edinecekler, ve kültür seviyesi yüksek, aydın, çağdaş bir nesil yetişecek. ve burası mı? burası, evet. buralar da o gazetelerde yazılan sevimsiz rakamlardan ibaret olacaklar. bir gün orada, bir gün burada patlamalar, yaşamlarını yitirenler. insanların sadece üzerinde gözünü gezdirdiği bir kaç tane rakam. değeri olmayan bir rakam. birisi üzülecek mi? üzülmeyecekler, çünkü müstehak. gerçekten öyle, müstehak.