Yeniden doğsam ve bu dünyadaki insanların nasıl olduğunu bilmiş olsam şöyle bir yapım olurdu : Kendimi çok severdim. Çıkarlarım için hareket edebilicek insanlarla dostluk kurardım. Hiç bir insan için kendimi yıpratmaz ve üzmezdim. Kendimi dünyanın merkezi yapardım. Benim olmayan erkeği yakışıklı görmez , dostum olmayan insana da böcek kadar değer vermezdim. Sırlarımı asla kimseyle paylaşmazdım buna ailemde dahil. Dişiliğimi olduğu gibi yaşar kim ne diyor diye kafama takmazdım. Koşuyu kendime spor edinir ve hemen hemen her gün yapardım fit bir vücudla yaşardım. Bir bayanın vücudu fit ve kendide bakımlıysa bakire olup olmaması önemli değildir. Aşk benim zaafımdır. Çiçeğe havaya suya taşa toprağa aşık olurumda bir insana aşık olmaya asla razı olmazdım. Biri kalbimi heycanlandırıyorsa ondan son sürat kaçardım. Hayatı hep mantığımla yaşar mantık evliliği yapardım ki evlenmeyide 35imden sonra düşünürdüm.

benim amca oglu astronot toplam 3kez dunyaya geldi hani gelemiyoduk

Başrolde ben varımda maaş yetmiyorki oynayayım.

Trend kokuyo da belli olmaz

Hayatında pişmanlığa yer bırakma. Bir sorunun olduğu zaman sevdiklerinden ve büyüklerinden fikir al ama kafana yatmazsa uygulama asla. Yoksa geçmişin pişmanlıklar ile dolar. Sadece mantıkla hareket etme, kalbini ve ruhunu da dinle. Önemli bir konuda karar verirken sadece uzun vadede iyi olacak diye düşünerek karar verme çünkü kısa vadede yaşayacağın o ruh hali ile uzun vadede de bir tak olmama ihtimali var bu yüzden iyi düşün. Seni senden iyi kimse tanıyamaz. Yani bir şeyi yapmayıp pişman olacağına yapıp pişman ol ve hayatını başkalarının yönetmesine izin verme. Baş rolde sen varsın. Zamanı geriye saramıyorsun ve dünyaya ikinci defa gelemiyorsun.




edit: başlıkta anlatım bozukluğu var,hangi ruh hali ile yazdıysam farketmemişim