Mum aramaya basladım ..
şarj %2 .. telefon kapanacak artık bulmam gerekiyordu şu mumu..
sonra buzdolabının içine bakmak geldi aklıma , erimesin diye oraya koymuşlardır dedim..
...

Açtım buzdolabını raflara bakıyorum 1 tane küçük mum var sadece..

Buna da şükür diyerekten yaktım mumu.. telefon ise çoktaan kapanmıştı.. elimde mum
tam arkamı döndüm kapıdan çıkıcam..

Aynı ses.. belkide daha şiddetli
...

Salondan geliyo, salondan?!

-kedidir kedi falan demeyin 7. katta kedinin ne işi var...

Kalbim hızlı hızlı atıyordu ve artık sesli bi şekilde bağırarak ; yeter ne olacaksa olsun
diyerek salona doğru hızlı adımlarla gittim ..

ortada duran sehpanın üzerinde 7 tane mum yanıyor , ve bitmek üzereler.. sanki saatlerdir orda yanıyorlarda eriyip sehpaya dökülmüşler!! ?
ben.. ben yakmamıştım onları.. mum bile zor bulmuştum evde

çıktım salondan hemen , elimde mumla hızlı adımlarla gittim odama .. bacaklarım titriyordu..

Odamm , odamda kocaman bir ayna var.. Bilirsiniz ayna-mum ilişkisini ve karanlıkta saat gecenin 3 ü ise...
doğruları söyliyim ben bunları yaşarken artık şuurumu kaybedicek gibi oluyordum ..
çaresiz odam da durmak zorunda hissettim kendimi..

(Beyler elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyorum ..)

Bu zorunluluk hissini anlamadım bu his bana bugun çok oldu..

Dualar okudum Allah'ıma .. o gece bir şey olmadı ama gözüme 1 gram uyku girmedi .. kırpmadım bile.. sabahın ilk ışıklarında bu binadan kendimi dışarı atacaktım..
kafaya bunu koymuştum..

saat 6-7 gibi hava aydınlanmaya başlıyordu ..

hiç bir odaya banyoya ugramadan çıktım evden , ugramayı bırakın basımı kaldırıp diğer taraflara bile bakamadım .. yine o kötü hisler,
sanki bana görmek istemeyeceğim
bir şeyi göstereceklermiş gibime geliyordu..

Bütün gece bir şeyi daha düşünmüştüm .. hatta karar vermiştim diyelim.. bu hisleri yenip o korkularla yüzleşecektim..

Çıkarken evden o kadar acele etmişim ki , anahtarımı almamışım. Neyse asansörü çağırdım... yine olucak biliyordum o 3 kat boyunca ışıklar sönecek ..

Bu arada telefonun sarjı da olmadığından almadım yanıma...
ne telefon ne anahtar sadece 50 tl para var üstümde ..

Bindim asansore, 4-3-2 beklenildiği gibi karanlık geçti ve nedense korkmuyordum.. artık bir şey olduğundan emindim çünkü , hatta o çocuktan emindim..

Çıktım dışarı , gittim markete o dün aksamkine ama o amca yoktu , sordum onu , öyle biri yok dedi, burası yıllarca benim falan filan dedi, dun aksam ben burdan alısveris yaptım dedim şu şu saatte ...
o saatlerde kapalı olduğunu bunun imkansız olduğunu söyledi.
peki ona da içimden tamam dedim, alışmıştım garip olaylara açıkçası ..

çıktım gittim
o mahalleye , yine ıssız ,yine sessiz ,kedi bile yok.. geleni geçeni bile yok..

Beyler kusuruma bakmayin birazdan yazmaya başliycam ..

Edit:asla yarida birakip gitmem asil simdi basliycak

Beyler aksam 9 gibi basliycam .
Nedenine gelince. Suan pc elimde degil ,sahibinin isi varmis... aldi elimden . Mobilden de yazamiyorum .

Soz veriyorum geldigimde partlarin arasinda 10 dk dan fazla sure olmuycak .

Gorusmek uzere

Arkadaşa gittim aramadan sormadan , açtı kapıyı buyur etti kahvaltı ettik , yaşadığım her şeyi anlattım ona da .. sonra onun telefonundan bizimkileri aradım ,
o apartmandaki diğer çocuğun kaçıncı katta oturduğunu sordum .. annem 3. katta oturduğunu çocuğu daha önceden görmeye gittiklerini ama pek tekin bir tip olmadığını söyledi ve bana benim ondan uzak durmamı söyledi,

anneme çocuğun hiç gözlerini görüp görmediğini sorduğumda bana cevap vermedi ve sonra kapattı , yine şaşırmadım..
Bu işi tek başıma halledicektim , arkadaşım ne kadar benimle gelmek istese de izin vermedim ...
bu benim kurcaladığım ve başıma aldığım bi dertti..

Dualarımı edip evin yolunu tuttum , yolda annemin dediği sözü hatırladım 3. katta oturuyor..

Eveet 3. kat , 4 ve 2 onun için karanlık geçiyor..

Bu çocuk bana bir şey yapmıştı .. benim onlar hakkındaki merak duygumu uyandırarak zorla onları kurcalattırmıştı...
ve benim onun yanına gitmemem için başka kulları araya sokuyordu hem zarar verip hem uzak tutuyordu anlayacağınız..

çıktım eve , asansör durumundan bahsetmeme gerek yok heralde artık ..yine aynıydı..

evi topladım havalandırdım , abdest alıp namazımı kıldım ... o kadar uykum vardı ki ... salonda uyuya kalmışım ve rüyaa...

işte burası o mahalle , karanlık sisli ve soğuk , bir tek o sokak lambası yanıyor... ve o kendi kendine sanki biri varmış gibi tartışıp
el kol yapan kişi.. onu görüyorum ama bu sefer net gittikçe netleşiyor ..

yine aynı hareketleri yapıyordu .. sonra.. sonra birden bana baktı .. gözlerini görüyordum .. buz mavisiydi .. korkmuştum hemde çok..
hemen marketin olduğu sokağa doğru koştum .. marketin önünde o amca , yerleri süpürüyordu birden başını kaldırıp o çocuğun bana baktığı gibi baktı ..

amcanın da gözleri maviydi.. ama ondan korkmadım ve yaklaştım .. bana neden onlarla uğraştığımı sordu , önce duraksadım sonra da tam cevap verecekken kulağımda müthişş bi çınlama oldu , başım döndü.. ben acılar içinde kıvranırken amca sadece elinde süpürgeyle bana bakıyordu.. yere düştüm ve yere düşerken sokağın başında o'nu gördüm . o kahrolası lanet çocuğu ..

Beyler anahtar mevzusuna gelince , arkadaşın evine gittim dedim ya..
yedek anahtar vardı onda .. eski ev arkadaşım zaten , ailelerimizde tanışır.

Rüyada olduğumu anladım , hemen kalkmak istedim , uyandım ama kıpırdayamıyorum , kulağımda arapça kelimeler ,gözümü açamıyorum ama biliyorum o , o burda o çocuk burda...

Sonra içimden dualar okudum ve uyandım .. uyandığımda hava kararmak üzereydi, odanın penceresi açılmış rüzgar perdeyi uçuruyordu içeri doğru..
kalkıp pencereyi kapatmak istedim , doğruldum ve kulağım birden çınladı, aynı acıları çektim.. rüyadakilerin aynısını.. ve yine yere düştüm , ne oluyordu bana?

Karar vermem gerekiyordu
onunla yüzleşecektim...
Gözüne bizzat gözüne bakıcaktım.. Ben bunları düşünürken apartman boşluğundan çığlık sesi geldi .. ne olduğu belli olmayan bi çığlık..

Gidip bakmak istedim ama korktum ...
evin koridoru uzun .. ve çok ışık almaz .. sonunda da dış kapı var..
yavaşça yürüdüm , kalbim yerinden çıkıcak gibiydi . içimden hem dua ediyor hem de bunu yapana sövüyordum , .. ben koridorda yavaşça yürürken köşedeki aynadan bir odadan çıkıp diğer odaya doğru hızla giren bi karartı gördüm hemen arkama baktım bir şey yoktu zaten yüzleşmek istemezdim

Dış kapıya yanaştım .. Delikten baktım .. Işık yanıyor ama hiç bir şey yoktu .. kimse yoktu

yavaşça kapının kilidini çevirdim ..

gözümü kapattım ve hızlıca açtım kapıyı , gözümü açtığımda kimse yoktu ve ışık kapalıydı.. sonra kapıyı geri kapatıp odama girdim , üstümü değiştirdim ..

Artık yüzleşme vakti gelmişti.. Bizzat gözüne bakıcaktım . içimde bilmediğim bi merak duygusu vardı .. sebebini bilmediğim ama çok istediğim ..

Ben bunları yazarken https://www.youtube.com/watch?v=4yS3O4oz7U4 bu açıktı . belki siz de bununla okumak istersiniz.

Apartmana çıktım . Bindim asansöre ve [3] ' e bastım ..
o da ne! asansör yukarı çıkıyor!
durduramadım ne yaptıysam . sonunda yukarı kata geldim . asansörün içindeki kapısı açıldı ve
dıştaki kapıyı açmam için benim itmem gerekiyor , eski model asansörlerden yani..
iç kapı açıldı ama ben, asansörün yani binanın içine açılan kapısını açmaya cesaret edemedim çünkü beni bir sürpriz bekliyordu , biliyordum ...
o katın ışıkları yanıyordu çünkü , çok korkmuştum .. Yalvarıyordum Allah a ..

7 ve 0 a basıyordum ama nafile asansör gitmiyor, bir şey sanki benim o katta inmem için ısrar ediyordu.
O sırada asansörün ışığı kapandı ve karanlık yerde durmaktansa apartmanı tercih ettim .
içimden sen kaşındın , hani yüzleşcektin ne oldu diyordum ..

Üst kattan , çatı katından bi kahkaha sesi geldi , kadın mı erkek mı anlayamıyordum , çünkü ben anlamaya çalıstıgım an ses kesilmişti.

Kendimi çatı katına çıkmak isterken hatırlıyorum en son ...
Tek hissettiğim oraya gitmekti , başka bir şey düşünmeden soğuk bakışlarla ve emin adımlarla basamakları çıktım. Belki de onlar bana bunu zorla istetmişti.. artık hiç bir şey hissetmiyordum .

Yukarı çıktığımda etrafta yanık kokusu vardı .. biraz ileri gittim , çatıda köşede biri duruyordu.
sırtı bana dönük , durmuş köşeyi izliyordu.. Bu o muydu?

yanına yaklaştım elimi omzuna doğru uzattım tam dokunacakken...

Arkasına döndü ve bağırarak anlamadığım dilde bir şeyler dedi..
o an Türkçe de konuşsa anlamazdım yine heralde..

Gözleri... Gözlerii rüyadakinin aynısıydı , soğuk derin ve korkunç..
Hala anlamadığım şeyleri bağırarak kızarak söylüyordu.. sonra kıpırdayamadığımı hatırlıyorum

sonra..
.
.
.
sonrasını hatırlamıyorum ..
uyandığımda bi ormandaydım , hava kararmış ve ay ışığı etrafı aydınlatıyordu.. sisliydi soğuktu.

ayağı kalktım, başım yine müthiş ağrıyordu.. kulaklarımda sanki biri bir şeyi anlamam için saatlerce bağırmış .. hala etkisi vardı , çınlıyordu çünkü.

Yürüdüm.. anlık şuurumu kaybetmiştim .. Baykuş sesleri vardı.. onları hatırlıyorum..
Biraz daha yürüdükten sonra bi kuyu gördüm uzakta. , içinden ağlama ve çığlık sesleri geliyordu .. ben yorulmuştum
.
.
yönümü değiştirdim gitmedim o yoldan ..
az ileride sisten dolayı secemediğim bi siluet vardı .. Galiba galiba o amcaydı..
o tarafa da gitmedim .. başka yöne gittim , dediğim gibi ben artık yorulmuştum, pgibolojim iyice bozulmuştu.
yere bakarak ilerledim sadece... bi yola çıktım , bi araba yaklaşıyordu. o sırada arabayı görünce artık konuşacak mecalim kalmadığından ve çok yorulduğumdan dizlerimin üstüne çöktüm..
arabanın farları , gözümü kamaştırıyordu .. sonra bir çift bacak gördüm bana doğru gelen ...

Uyandığımda hastanedeydim , başımda ailem vardı .. Arayıp haber vermişler , hemen atlayıp gelmiş onlarda.. nasıl bana korku dolu gözlerle bakıyorlardı.. o an aklımdan hiç çıkmıyor..
Bana ne olduğunu sorduğumda , bir çiftçinin ormanda beni halsiz bulduğunu söylediler.

Doktor iyi olduğumu ve eve gidebileceğimi söylemiş. Eve gittiğimizde ise ailemin şaşırdığı ama benim yine tepkisiz kaldığım bi olayla karşılaştık .. ev darmaduman ... eşyalar o kadar karışmış ki ... bi ara salondaki sehpayı odamda hatırlıyorum ...

Aileme olanları anlatmaya karar verdim ama benden 2 yaş küçük olan kardeşime anlatmıycaktım , ona odadan çıkmasını söyledim ..
bana ben her şeyi zaten biliyorum dermiş gibi baktı ve gözleri , o çocuğunkilerle aynıydı gözleri..
Annemlerin ısrarıyla odadan çıktı .. aileme anlattım , annemle babama anlattığımda birbirlerine bakışlarını görmeniz gerekiyordu . hem korkmuş , hem şaşkın .. ne diyeceklerini bilemediler..
akşam olmuştu.. artık hiç bir şeyden korkmuyordum , odama gittim

Odam darmadumandı , özellikle evde benim odam ..
Annemler geldi topladık biraz..

Odamdan çıktıklarında aynanın karşısına geçip üstümdeki tişörtü çıkardım..
Yine içimdeki sesler bana sırtımda bir iz olduğunu söylüyordu , aynadan sırtıma baktığımda arapça bir şeyler yazdığını gördüm , rastgele bi tişört giyip kardeşimin odasına gittim ..

kapıyı çaldım ve odasına girdim hemen, gel demesini beklemeden , çünkü bir şeyler karıştırıyordu.. emindim bundan .. baskın gibi oldu benimkisi

Oda karanlık ve tütsü kokuyordu.. sırtı kapıya dönüktü , ben içeri girer girmez bana doğru döndü hemen ve kapıdan beni itekleyip bağırarak sen ne yaptığını sanıyorsun dedi .. sustum , ne diyebilirdim ki..

Benim odama gelir misin dedim .. bana,
sen git gelirim ben şimdi dedi sinirli bir şekilde yere bakarak.. ,
arkamı dönüp hemen odama gittim. kapıyı açık bıraktım ..
çok bekletmeden geldi . kapıda duruyordu , odama girmek istemiyormuş gibi bir hali vardı.
ona içeri gelip kapıyı kapatmasını söyledim.
Kapıdan söylememi istedi kızarak. Ben de sesimi yükselterek ;
sana içeri gel ve kapıyı kapat dedim.
diyerek sertçe gözlerinin içine baktım

Onda da bir şeyler olduğunu farketmiştim..
normalde neşeli , güler yüzlü olan çocukta bugun bir gariplik vardı..

Girdi , kapıyı da kapattı sanki sen istedin dermiş gibi..
Tişörtümü çıkartıp sırtımı döndüm .. ve ne yazıyosa aynen kağıda aktarmasını söyledim..
yaptı, bana çok kötü bakıyordu .. sanki her an üstüme atlayacakmış gibi..
tamam saol şimdi çıkabilirsin dedim .
bir şey demeden arkasını döndü ve kapıya doğru gitti. Elini kapı kulpuna attığı an , sesli bir şekilde .. bana bunun ne olduğunu , neden olduğunu sormayacak mısın? dedim ..
ona doğru döndüm...
bana doğru dönmüyordu hala eli kapı kulpunda ve kapıya bakıyordu..
o an aklıma çatıdaki köşedeki olay geldi .. aynısıydı sanki.. o duyguların aynısını yaşıyordum..
Bana doğru dönmeden .. bunları sen istemişsin dedi ve hızlıca kapıyı açarak çıktı .. hemen arkasından gittim kolundan tutup sen ne saçmalıyorsun bi bildiğin varsa anlat diycektim. ama çoktan odasına gidip kapısını kapatmıştı. ilginç derecede hızlı davranmıştı...
üstelemedim...
Kağıda yazdıklarını araştırdım ... Kağıtta yazan ..