küçüklüğümü hatırlarım, deli dolu geçmişti. bırakın evde oturmayı dışarıdan eve adımımızı bile atmazdık. oyun oynamaktan vakit bulamaz, çişimi bile altıma yapar öyle eve giderdim. annneeee altımı değiştir sesi hala kulaklarımda yankılanır. (:

teknoloji ndıbına bir tek tüplü eski bir renkli televizyon vardı ki onda da günün çok az bir zamanında çizgi film olurdu üstelik full-karınca çözünürlüklü.

ailemin maddi durumu hayli iyi olduğu için mahallede ilk atariyi biz almıştık. tüm mahalledeki çocuklar bizim eve toplanırdı her gün. annem pasta börek yapar bize getirirdi. onda bile yakın arkadaşlarımızla dialog halinde olurduk.

akşam eve babamız gelirdi boynuna atlardık. hemen hergün babam acaba ne getiricek? hangi çikolatayı vericek bize diye merakla beklerdik. dünyanın en tatlı abur cuburlarıydı işte onlar. şimdi istediğim herşeyi alabilirim ama o tadı verir mi? inanın hayır.

babamız namaz kılıp, yemek yedikten sonra bizi sırtına alır kovboyculuk oynardık. ardından ataride bir kaç el oyun atardık. babamız işte o zaman bizden farksız olurdu. bizle istemeden çocuk olurdu. farkında bile olmazdı.

inanın tek hatırlamadığım anlar nelerdi diye sorarsanız gece yattığım zamanlardır çok düşündüm ama o gece yatağıma yattığım 1 günü bile hatırlamıyorum.

şimdiki nesile bakıyorum, yedikleri önünde yemedikleri arkasında. aileler son derece sorumsuz. çocukların her işini görüyor ki ben 4 yaşındayken hatırlarım çok uzaktaki bakkala gidip daha dilimin bile dönmediği ürünleri alır eve getirirdim. şimdiki ebeveynler çocukların ellerine tablet veriyorlar. çocuk tableti arkadaşı gibi görmeye başlıyor. dışarı çıkmayıp, dönemin el-göz-zeka koordinasyonunu sağlayacak oyunlar ve oyuncakları oynamadığı içinde yeterli kalitede bir birey olamıyor. benim ilk akıllı telefonum üniversite 2. sınıfta alındı inanabiliyor musunuz? şu yaşıma geldim yeni yeni bir akıllı telefonum oldu.

bugün bakıyorum ilk1okul çocukları yalnızlık, çekingenlik ve asosyallikten yakınmaya başlamış halde.

işte bunların hepsi birer ders olması gerekiyor. ilerde oğlunuz yada kızınız olursa sizi nasıl yetiştirdilerse öyle yetiştirin ve aynı hataları yapmayın.