Kitabın kapağını yavaşça açtığımda etrafa yayılan kötü enerjiyi hissedebiliyordum. ilk sayfasında arapça yazılar vardı, sayfaları karıştırmaya başladım. Bir sürü garip şekil ve yazıyla doluydu. Bir sayfada durdum. Bu sayfadakiler arap alfabesiyle değil latin alfabesiyle yazılmıştı. Ne olduğunu anlamak için okumaya başladım. Okumam bittiğinde kafamı kaldırdım ve karşımda gördüklerim az kalsın kalp krizi geçirmeme sebep oluyordu.

Karşımda 2 tane varlık vardı. Birisi 110 santim boylarında yeşil gözlü, sivri ve yapışık kulaklı, kel ve mavi tenliydi. Diğeri ise 150 santim boylarında siyah gözlü, kepçe kulaklı, yeşil saçlı, ve gri tenliydi.

Gri tenli olan kalın bir ses tonuyla "Emredin!" dedi. Dilim tutulmuştu, konuşamıyordum. Gri tenli olan tekrar aynı şeyi söyledi. Zar zor şu soruyu sorabildim:
Neden buradasınız?

Mavi tenli diğerinin aksine tiz bir ses tonuyla bizi buraya sen çağırdın dedi. Okuduğum şey onları çağırmıştı. Kitabı açmamalıydım ancak artık çok geçti. isteyerek olmadı dedim. Yeşilli gülümseyerek istediğiniz bir şey var mı diye sorduğunda gitmenizi istiyorum dedim. Aynı anda emredersiniz deyip kayboldular.

Olaylara yavaştan giriyoruz panpalar korku başlasın

Çok korkmuştum, hemen kitabın kapağını kapatıp aldığım yere koydum ve çekmeceyi de kapattım. Gardırobu tekrar açıp alttaki çekmeceyi açtığımda bu kez karşıma aradığım şey çıktı. Kırmızı tangalarla dolu bir çekmece değildi tabiki korku hikayesi yazıyoruz burda (:

iki üç tane sütyen ve külotu da gardıroptan aldığım çantada koydum ve yatak odasından ışığı kapatıp çıktım. Bir an önce bu evden çıkmak istiyordum, salondayken burnuma bir yanık kokusu geldi. Mutfaktan geliyor olabileceğini düşünüp mutfak kapısını açtığımda ocakta tüp olmadığını gördüm. Yanlış alarm

O zaman koku nerden geliyordu?
Merak edecekken son merak ettiğimde başıma neler geldiğini hatırlayıp ışıkları kapattım ve evi terk ettim.

Hastaneye geri döndüğümde saat 10 olmuştu. Zehra teyzenin kaldığı odaya çıktım ve bavulu verdim. Orada biraz oturduktan sonra anneme ben artık gideyim deyip taksi için para istedim. Çantasından 60 lira çıkartıp 3 gün boyunca bununla geçinirsin dedi. Parayı alıp tekrar geçmiş olsun dedim ve hastaneden çıktım. 15 dakikalık bir bekleyişin sonunda nihayet bir taksinin yolu buraya düştüğünde el işareti yapıp durdurdum. Arabanın arka koltuğuna bindiğimde adam dikiz aynasından bakıp "Gene vazgeçmezsin de mi?" dedi. Ne dediğini anlamamıştım, yüzünü gördüğümde bunun geçen sefer durdurduğum taksici olduğunu anladım. Neden vazgeçtim dediğimi söylediğimde yav üç beş liranın lafı mı olur desen bedava bırakırdım dedi. Teşekkür edip gideceğim yeri söyledim ve gitmeye başladık.

Seri atamadım son partları wpden gelen mesajlara ve yorumlara bakmam beni yavaşlattı kusura bakmayın artık hızlanıcam

Apartmanın kapısının önüne geldiğimde para istemez dedi. Israr ettim, yanıma almayı unutmuştum fakir değilim dedim ancak almadı. iyi birine benziyordu.

Apartmanın kapısını açtım ve merdivenleri çıkmaya başladım. ikinci kata çıkarken Zehra teyzenin kapısının önünde gene aynı dumanı gördüm. Korkmuştum, aşağı inmeyi düşündüm ancak gidebileceğim bir yer yoktu bu yüzden ikinci kattan üçüncü katın merdivenlerine doğru yürüdüm. Ben yaklaşınca duman gene dağıldı. Üçüncü kata çıktım ve anahtarı çıkartıp kapıyı açtım.

Odama geçip bilgisayarın başına oturdum. Uykum yoktu, bilgisayar en iyi seçeneğimdi. Açtım ve internette dolaşmaya başladım. Biraz sonra aklıma duman olayı geldi ve internette araştırmaya başladım.
Yazan şeyler hiç iç açıcı değildi. Paranormal varlıkların bu şekilde görünebileceği yazıyordu. Bunun bir yalan olduğunu düşünüp sekmeyi kapattım. Biraz daha oyalandıktan sonra uykumun geldiğini hissettim ve ranzama çıkıp gözlerimi kapadım.

Kulağıma gelen gıcırtı sesiyle uyandım. Genelde yatakta hareket ettiğimde gıcırtı olurdu, uykumda yaptığım hareketler yüzünden olduğunu düşünüp tekrar gözlerimi kapadım ancak ses gene geldi. Üstelik ben hareket etmiyordum. Annemin gelmiş olabileceğini düşündüm ancak gelseydi ranzada yatmazdı. O zaman neydi?

Hareketsizce durmaya devam ettim, ses hala geliyordu. Ağlamak üzereydim, çok korkuyordum. Böyle bekleyemezdim, ne kadar korksam da altımda biri yatarken böyle bekleyemezdim.

Yatakta doğrulmamla beraber sesler kesildi. Seslerin kesilmesiyle iyice bir cesaret geldi. Merdivenlerden inip aşağıdaki yatağa baktığımda yeşil tenli varlığı gördüm. Cesaretim yerini korkuya bırakmıştı, tam ne yapıyorsun diye soracakken gözlerime bakıp "Bu yatak hiç rahat değil" diyerek güldü. Ağzı gülüyordu ancak yeşil gözlerindeki bakış korkunçtu. Git buradan dediğimde alaycı bir ses tonuyla "Göndersene" dedi.

Ne kadar korksam da ulakaca tavırları beni sinirlendirmişti. Bağırarak nas süresini okumaya başladım. Acı çektiği belli oluyordu, ben okudukça acısı artıyordu. "Minel cinneti vennas" dediğimde gözden kayboldu. Onu göndermeyi başarsam da korkum hala geçmemişti. Bu şekilde uyuyamazdım, telefonumun saatine baktığımda sabah ezanına çok az kaldığını gördüm. Bilgisayardan bir müzik açıp sabah ezanını beklemeye başladım. Sabah ezanının okunmasıyla müziği kapattım ve içime huzur dolmasına izin verdim. Artık korkmuyordum ve inanıyordum. Allah izin vermedikçe bana bir şey yapamazlardı.

Ya Allah izin verirse?

Panpalar elimden geldiğince seri bi şekilde 11 part attım umarım beğenmişsinizdir. Şimdi gidiyorum yemek yiyip sevgilimle konuşucam az önce konuşalım mı diye mesaj attı size hikaye yazıcam demiştim o yüzden hikaye yazıyorum sonra dedim biraz darıldı sanırım bana. Onun gönlünü falan almam gerekiyo bi buçuk saate burdayım görüşürüz şimdilik

Panpalar işim uzadı yarım saat daha bekleticem ama beklediğinize değecek

Öncelikle hepinizden çok özür diliyorum. 2 saate gelirim dedim ancak 3 saate anca gelebildim. Yarın sevgilimin doğum günü ve bugün annesiyle sorunlar yaşamış. Onun moralini düzeltmek için konuştum uzun süre. Gececi tayfa toplansın, bu gece uyku yokk

Sabah ezanı bitince yatmıştım.
Kalktığımda saat öğlen 1'di. Karnım fena halde acıkmıştı. Annemin verdiği paradan 5 tl aldım ve evden çıkıp sokağımızdaki çiğköfteci Harun abiye gittim. Bir güzel karnımı doyurduktan sonra kulaklığımı takıp bir şarkı açtım ve sokakta dolaşmaya başladım.

Müziğe dalınca nereye gittiğimi farketmemişim. Önüme baktığımda hurdalığın önünde olduğumu gördüm.

Tam geri dönecekken hurdalıktaki bir şey dikkatimi çekti. 2-3 çocuk orada oynuyordu. Etraflarında bir ebeveynleri yoktu. Kaybolmuş olabileceklerini düşünüp onlara doğru ilerlemeye başladım. iyice yaklaştığımda hurdalığın içlerine doğru koşmaya başladılar. Oyun oynuyorlardı sanırım peşlerinden gitmeye devam ettim. Bir süre daha koştuktan sonra durup arkalarını döndüklerinde onların çocuk olmadıklarını anladım.

3 kişilerdi, bir tanesi kırmızı gözlü, sivri kulaklı oldukça kısa kel ve beyaz tenliydi. Diğeri siyah saçlı, koyu gri tonlarında bir ten rengine sahip, mavi gözlere ve kepçe kulaklara sahip bir varlıktı. Sonuncusu ise mor ten renkli, yeşil saçlı ve sivri kulaklıydı.

Siyah saçlı olan bana bakıp boğuk bir sesle "Bizi yakalamak istedin ancak yakalanan sensin." dedi. Beni yakalamış sayılmazlardı. Böyle düşündüğümde sanki düşündüğümü duymuş gibi arkana bak dedi.

Arkama baktığımda gördüklerim dehşete kapılmama sebep oldu. irili ufaklı en az 50 tane varlık 3-4 metre kadar arkamda hareketsizce bana bakıyordu. Hareketsizlik halleri fazla uzun sürmedi ve bana doğru yürümeye başladılar. Ne yapacağımı bilmiyordum, bildiğim tek şey çok korktuğumdu. Onlardan kaçmaya başladığımda önümde olanları unutmuştum. Koşarken bir tanesine çarpıp yere düştüm. Yerdeyken gözlerine baktığımda gördüğüm o alev saçan gözler korkumu daha da arttırdı ve daha fazla dayanamayıp bayıldım.

Yavaş yavaş ayılırken kafamı çevirip etrafa baktım. Hiç kimse yoktu ancak bulanık görüyordum. Biraz sonra görüşüm düzeldi ve yattığım yerde doğrulup etrafıma baktım. Hurdalıkta değildim, burası bizim mahalledeki çöplüğün yanıydı. Tam ayağa kalkacakken karşımda onlardan birini daha görmemle tekrar yere düşmem bir oldu. Sakin bir ses tonuyla bu kez zarar vermeye gelmedik. Bu bir uyarıydı, bir daha hurdalığa gelme deyip gözden kayboldu. Bir daha hurdalığa ne pahasına olursa olsun gitmezdim zaten. Uyarıları gerçekten sert olmuştu.
Tamamen ayağa kalktığımda aksiyon tamamen son bulmuştu. Adrenalin hormonu salınımının durmasıyla beraber sırtımdaki acıyı hissettim. Elimi sırtıma zütürdüğümde bir çok çıkıntı hissediyordum. Ne olduğunu anlamak için yavaşça eve doğru yürümeye başladım. Hava gene kararıyordu.

Eve vardığımda anahtarımı çıkartıp dış kapıyı açtım ve merdivenlerden çıkmaya başladım. Tam bizim evin kapısına kilidi sokmuşken akşam ezanı okundu. Sabah ezanının aksine bana güven vermiyordu.

Önce eve ardından da girişte hemen sağda olan banyoya girdim. Tişörtümü çıkartıp lavabonun aynasında vücudumu incelemeye başladım. Sırtımda, karnımda ve göğsümde kabuk bağlamış yaralar ve kan vardı. Bu kadar çabuk kabuk bağlamaları ilginçti. Bu kadar sıradışı olayın arasında bu pek dikkatimi çeken bir şey olmadığı için umursamadım ve kabine girip sıcak bir suyla yıkanmaya başladım.

Yıkandıktan sonra havluma sarınıp banyodan çıktım ve giyinmek için odama geçtim. Üstüme bir şeyler giymek için gardırobu açtığımda mutfaktan gelen cam kırılma sesiyle irkildim. Hemen üstüme bir şeyler geçirip ışıkları aça aça mutfağa ulaştım. Etrafı inceledim ancak herhangi bir şey yoktu. Yerdeki kırık bardak hariç.

Cam parçalarını toplamak için eğildiğimde karşımda emredin diyen varlık belirip siz zahmet etmeyin dedi ve vücuduna oranla oldukça büyük olan elleriyle camları toplayıp çöpe attı. Onu bir anda öyle görünce gene korktum ancak birkaç şey sormak istiyordum. Bunu kim yaptı diye sorduğumda c... dedi. Tekrar sordum:
"O kim?"
Yanımda gelen cevabı aldığımda size gidin demiştim dedim. Son olaydan sonra sana biraz sinirli dedi ve gözden kayboldu.

Bunlardan kurtulmak istiyordum. internette bu konu hakkında bir şeyler bulma ümidiyle araştırmaya başladım. Forumlarda dolaşırken bir anda elektrikler gitti. Camdan dışarı baktığımda diğer apartmanlarda ışık yandığını gördüm. Sadece bizde yoktu. Bu normal değildi gerçi son zamanlarda hiçbir şey normal değildi. Işığından yararlanmak için masadaki telefonumu almalıydım. Masaya doğru ilerlemeye başladığımda karşımda c... 'yi gördüm. Oldukça sinirliye benziyordu. Bana hala aklımdan çıkartamadığım bir bakış attı ve tiz ama korkunç bir ses tonuyla Demek bizden kurtulmak istiyorsun diye bağırdı. Sizi istemiyorum diyebildim kısık bir sesle. Çok daha yüksek sesle bizi buraya sen çağırdın, biz senin oyuncağın değiliz çağırıp gönderebileceğin. Bir daha bizi göndermeyi denersen çok kötü olur dediğinde tamam diyebildim. Sözleri bitince kayboldu ve onun kaybolmasıyla elektrikler geri geldi.

Onlardan kurtulmayı deneyecek cesaretim kalmamıştı. Onlarla yaşamaya alışmalıydım sanırım. Harika, evimi 2 tane korkunç yaratıkla paylaşmak zorundayım. Annem geldiğinde belki bir şeyler yapabilirdik ancak yarından sonraki gün gelecekti. O zamana kadar bir şeyler yapmalıydım. O gece yatağıma çıktım ve sessizce ağlayarak Allah'a dua ettim.

Ağlarken uyuyakalmışım, sabah uyandığımda saat 9'a geliyordu. Kalktım ve yüzümü yıkadım. Dün gece de bir şey yememiştim bu yüzden karnım çok açtı. Anahtarımı ve telefonumu alıp evden çıktım.

2 sokak ötedeki çorbacıya gidip bir güzel karnımı doyurdum. Çorbacıda işim bitti ancak eve geri dönmek istemiyordum. Bu yüzden mahallenin parkına gittim ve orada dolaşmaya başladım.

Saat 12'ye gelirken güneş iyice tepeye çıktı. Hava çok sıcaktı, dışarıda kalırsam eriyebilirdim. Eve de gitmek istemiyordum ancak er geç gidecektim. Biraz daha oturup düşündüm. Nasıl birisi olmuştum ben böyle? Sorunlardan kaçıyordum. Bu bana göre değildi, sorunlar kaçtığında değil üstüne gittiğinde çözülürdü. Ben de sorunun üstüne gitmeye karar verdim.