yeni jenerasyonu kimi yönden çok kıskanıyorum

ben kıskanmıyorum amk
şimdiki herşey daha teknolojik olabilir ama bizim zamanımızda herşeyin değeri bilinirdi. haftada bir çıkan dallas ın visitors un robotech in yeri bambaşkadır bende.bir am görecez diye ergenken tüm mahalle çocukları aramızda para toplayıp dergi alırdık.35 kişi incelerdi orta sayfa güzelini. şimdi aç neti binlerce karı görüyorsun. şimdikilerde en gelişmiş oyuncaklar falan.biz elimize bi sopa alır o sopa ile dünyayı kurtarırdık. şimdikiler 50 sene sonra counter turnuvalarını nostalji olarak anlatacaklar.ben gazoz kapaklarımı hala özlüyorum lan

öyle uzun uzun yazılır da okumazsınız. ama adamlar aşırı şanslı be abi. teknolojisini falan geçtim, yeni jenerasyon aileleri çok daha medeni, daha açık bazı şeylere göre. hala yeterli olmayabilir ama eskiye göre çok daha iyi durumdalar. artık etrafımda o kadar çok insan görüyorum ki çocuğunu daha 7-8 yaşında piano, keman, gitar kursuna yazdıran ya da şimdiden yabancı dile kurslarına gönderenleri falan. kıskanıyorum abi ne yalan söyleyeyim. ben davul çalmaya 19 yaşında başladım, adamlar 19 yaşında benim 3-4 sene sonra gelebileceğim bir duruma gelmiş. neden diye soruyorsun 10 yaşında vermişler imkanı. para sıkıntısı da olmuyor çoğunun. üzülüyorum yahu

edit: yahu beyler, bana geçmişe özel güzel şeyleri hatırlatmanıza gerek yok ki. bunu yeni neslin asla yaşayamayacağını düşünürsek onları bu konuda gerçekten şanssız görüyorum. benim demek istediğim, kendi açımdan düşünerek ve benim gibilerin olduğunu varsayarak onları bazı konularda ailelerinin açık görüşlülüğünden dolayı şanslı görmekti. onun ötesinde değil.

hacı amcanın incirlerine, eriklerine dalalardık, şimdi facebook'ta havuç yetiştiriyorlar.

inci sözlük tarihinde bir ilk yaşanıyor lan ilk 3 entry birden baya baya birbiriyle ilişkili ve uzun

şimdiki çocuklar bence şansız. mesela öğretmen bizim zamanımızda ödev verdiğinde, boş bir beyaz sayfanın arkasına bize klavuzluk yapacak bir kağıt koyar inci gibi yazmaya çalışırdık. şimdi öylemi amk adamlar açıyor ms word'u başlıyor yazmaya hemde isterse el yazısıyla. madem okuldan açtım mevzuyu okuldan devam edeyim. okulda öğretmen bizi yapmış olduğumuz fırlamalıklardan tahtaya kaldırıp tüm sınıf önünde dövdüğünde eve gidip babamıza "baba öğretmen beni dövdü" demek züt isterdi.he o cesareti gösterdiysen bilki arkasından babanın suratta patlayan tokadı ve "kim bilir ne yaptın yine pekekent herif" derdi. şimdi öylemi amk kızan eve gidiyor baba, anne öğretmen benim kulağımı çekti diyor bir gün sonra veliler öğretmenin yanında hesap soruyor. kısaca bu yeni jenerasyon nasıl bu sözlüğün anasını gibtiyse sosyal hayatında dıbına koyuyor beyler.

yok ben kıskanmıyorum bu asosyal binleri. bir pc başında çocukluk ve gençliklerini heba ediyorlar. ulan bunlar ne bilirler misket oynarken gafliği toprak zeminde yuvarlamanın hazzını, ne bilirler baş vurunca o misketlere koşmanın keyfini...

okulu kırıp jetonlu atari salonuna koşardık hemen
bazen meraktan okuldan kaçıp sigara izmariti içerdik
okuldan kaçıp istanbulsporun maçlarına giderdik amk :(
lisedeyken bile spor ayakkabıyla giremezdik okula sokarlardı o ayakkabıyı zütümüze şimdikiler terlikle gidecek amk
pazar günü banyo yapmak tabiri vardı ama kış olduğunda banyoda alamazdık duşu sobanın arkasında leğende yıkanırdık amk bi yandan şahane pazara bakar bi yandan kaynar suyu başımızdan yerdik sonra sobanın arkasında tir tir izlemeye çalışırdık
misket oynarken çer çöp diyemedikten sonra o gençliği ne yapayım lan ben
maç başladığında kaleye geçmemek için yarışan
penaltı 1 diye haykıra haykıra bağıran birisi olmadıktan sonra ne yapayım lan o gençliği
hocasından dayak yese bile vardır bir sebebi deyip ders çıkarmayan gençliğin ben ta amk (dayağı savunmam ama bazı yerlerde çok gerekli)
beden eğitimi dersinde bile su şişesinin kapağıyla oynarken bile mutlu olduğum için mi şanssızım
5-10 arkadaş para koyup ferre dergi aldığımız için gizli bi köşede normal bir gazetenin arasına kamufle edip baktığımız için mi şanssızım
her şeyin değerini biliyoruz oğlum hiç değilse
paylaşmanın ne demek olduğunu biliyoruz
arkadaşlığın ne demek olduğunu biliyoruz (bkz: mahalle maçları)
gösterişi sevmezdik oğlum biz yok o nike ayakkabı giyiyo bu adidas giyiyo var mıydı lan böyle bişey ?
marka telefonlarla birbirimize hava mı atıyoduk amk kimsede telefon yoktu
kız arkadaşım olduğunda güzel bir zarfın içine koyulacak güzel bir mektup yazıyordum lan aklımca
şu meşhur savaş yaptığımız elektrik borularıyla attığımız kağıtları içini doldurup yazarak yolluyodum balkondan balkona kız arkadaşıma
arsa vardı lan top oynayabildiğimiz abilerimiz oynarken oturup beklerdik bitirmelerini şimdi arsa nerde amk
sucular 5 bin liraya bardak su satardı amk eve çıkmaya üşenip maçtan sonra hemen dalardık sucuya
tek şanslı oldukları konu ne biliyo musun?
anneleri babaları hemen hemen bizim yaşımıza yakın ve bizimle aynı nesil
bu nesil daha bilinçlendi çocuklarının neye yatkın olduğunu kavramakta
sonuç olarak olay yine bizim nesilden başladı

lan ekşicilere tesbitçi binler diyp de burada ayrı ayrı tesbit sıçmak da çok ironik oldu yalnız sjasgkssfskhf

yoksunluk varsa ortada elde olan şeylerin kıymeti daha iyi bilinir. bizim sokağın başında bir atari salonu vardı.bir jeton parası bulup oraya gidince bir shinobi oynadığım zaman deliler gibi mutlu olurdum amk. şimdi aç netten istediğini oyna,ya da indir.ne bileyim şimdiki nesil ya da gençler ellerindekilerin kıymetini bilmiyor gibi geliyor bana amk. telli arabalarla oynadığım zevki hatırlıyorum.ama şimdi en kralından uzaktan kumandalı araba ile oynayan bir çocuğun yüzünde o mutluluğu göremiyorum. bilinçsiz bir nesil yetişiyor gibime geliyor

herkes kendi açısından bakar ya meselelere. Seni destekler nitelikte ama kendi açımdan bakacağım bu meseleye. 170 boyunda tabiri caizse gib kadar bir adamım ben. hep daha uzun olmak istemişimdir. 8 10 sene evvel kafalarına vurduğum , abilik yaptığım adamların istisnasız hepsinin izbandut gibi olmalarının da şans olduğunu düşünüyorum lan ben. Adamın anası 165 babası 169 kendisi 1 90 . durum doğal seleksiyonla mı açıklanır , yoksa yeni nesilin analarını hep aynı tayfa mı gibiyor bilinmez ama bu durum da beni kıskançlığa gark ediyor.

oha lan duygunlandım dıbına koyim ulan ben mahalleyi gibip topladıgım koca şişe misketlerimi hala saklarım eve gelen bebeler alıp 3-5 tane zütürdümü hala içim acır veletler alıyo değerini bilmiyo ertesi güne kaybediyo bense onları sogukta çamurda baş baş altı vurarak kazanmıştım * ya tasolarım hepsi duruyo annem her sene bi temizlik yaptığında oğlum bu sefer atıyorum diyo yok anne diyip yine bi yere sokuşturuyorum çıkıp gelse biri hadi lan taso oynuyak dese hemen atlar oynarım onun zevki bi ayrıydı be.

ulan ben kaç senedir ayva yemiyom önceden olsa yeşil yeşil bahçelere dalar yerdik dıbına kodugum bogazımı tıkardı ama olsun lan yerdik *
hele erikler daha çekirdeği olmadan dalmaya başlardık şimdi daha eriklerin çiçekleri açmadan pazara erik düşüyo abartmıyorum 5 sene olmuştur dut yemiyorum lan önceden olsa gider bi agacın dibinde hayvan gibi yerdik

mahalle maçı namustu beyler o zamanlar şampiyonlar ligi gibiydi harbi çok önemserdik amk *

@107 ben sana hemen sobalı evi anlatayım panpa ayıp ediyosun çocukluğum sobalı evde geçti , soba yanan oda 50 derece olur tshirtle otururdun , diğer odalarda -50 derece olurdu işerken buhar çıkardı.

@73 olabilir kızan epey zaman oldu.

mesela biz mahallede maç yaparken mahalle bakkalı çağırdığında hemen maçı bırakır yanına koşardık. taşınacak malzeme olduğunda adam bize taşıtır iş bittiğinde 1,5 lt fruko verirdi. maç yapmışsın, bide meyve, sebze kasaları vs. taşımışsın iyice terlemişsin o fruko bardaktan değil şişeden içilirdi. herkes bir fırt alıp yanındaki arkadaşına verirdi. yardımlaşma vardı bizim zamanımızda amk dayanışma vardı.

yada maç yaparken bizim maçlarımızı büyük abiler izleyip sigaralarını içerlerdi. biri çağırdığında gibe gibe değil seve seve gidilirdi. buyur abi deyip yanında durulur.oda " git şu bakkala bana bi samsun al kalanıylada kendine bişeyler alırsın" derdi. şimdiki binleri markete göndereceksin kaçıyorlar yada banane bee git kendin al ayakların yokmu diyorlar.bi gün elime biri çok fena yapışacak kızanlar.

ben onu bunu bilmem arkadaş. eskiden bayram kıyafeti diye birşey vardı.1 ay öncesinden alınırdı tepeden tırnağa. bayram gelmeden çıkarır çıkarır bakardım ben gizli gizli. şimdikiler bir giydiklerini bir daha giymiyorlar amk

83 bakkal mı kaldı:( heryer market. Çocuk para verip bişey almayı bilmiyor, para üstünü bilmiyo ya. Ne acı:(

@28 meyvenin hep tazesini ve dalından yerdik amk şimdiki nesiller süper marketlerin meyve reyonlarından besleniyorlar.bir erik ağacına, kiraz,kayısı, şeftali,vişne vs. ağaçlarına dalmanın bile bir adabı vardı. grupla gidilir grupla geri dönülürdü. ağaca dalmak ustalık gerektiren bir işti. grubun lideri önden gider arkadaki arkadaşlarını yönlendirirdi. sessiz olun, dalın,kaçın kadın çıktı gibi. ekşın doluydu ağaçlara dalmak heran bir terlik, taş veya sopayı yeme tehlikesi vardı ama güzel günlerdi.

@69 kendini pikaçu sanıp camdan atlayan çocuk bile en azından bişeyi hayal edip yapmaya çalışıyodu lan

şimdikiler ya evde yiyip içip yatıyolar ya da bütün hayatları planlı programlı oyun oynamaya vakitleri yok

@11 o konuda haklısın zaten abi. bu durum onları biraz da asosyal yapıyor ama benim dediğim noktaya bakarsan, bu adamlar belki de bizim zamanında asosyal olmamızı engelleyen şeyleri başka yönlerden kapatıyorlar. diyorum ya, müzik olur, dans olur zilyon tane şey var böyle. onu anlatmak istedim ben aslında.

hepinizi şukuluyorum lan benim de hiç kablosuz uzaktan kumandalı arabam olmamıştı amk o nereye ben oraya koşturdum hep

aileler bilinçlendi evet, deli gibi müzikle ilgilenirdim bir allahın kulu da demedi ki kızım senin yeteneğin var... tek şansları bilinçli ebeveyn, onun dışında kıskanılacak bi'şeyleri yok. bazı değerler var, anca sobalı evde büyüyenlerin anlayacağı, pazar akşamı banyo yapıp soğuktan titremiş olmadan anlaşılamayacak şeyler... veeeee zubizarettaaaaaaa diye top yakalayan mahalle çocuklarının sesiyle büyümeden anlaşılamayacak şeyler.

teknoloji de gelişti evet, bu iyi mi oldu peki valla hiç sanmıyorum. internet, cep telefonu yoktu ama onun yerine koyacak pek çok şey vardı. hiçbirini değişmem bugün olana, ben üzülüyorum bile şimdiki çocuklara.