[25 Haziran 2015 / 14:12 / Kayıt No : 8]
Nedime’nin normalde kameraya attığı ürkek bakışlar,bu kayıtta yoktu.
Sanki arkadaşıyla bir kafe’de kahve içmeye gelmiş genç bir kız gibi, neşeli ve sıradan bir duruşu ve hali vardı.
Bayan terapist kaydı başlatarak lafa girdi.

-“ Bu gün nasılız?”

-“ Çok iyiyim..” dedi Nedime. Gözlerinin içi gülüyordu.

-“ Sevindim.” Dedi terapist bayan, nedime de başını sallıyordu
.
-“ Geçen sefer bir şarkıdan konuşmuştuk hatırlıyor musun?” diye sordu.

-“ Evet, tayyare... ”

Terapist önündeki dosyalara göz gezdiriyordu.

-“ Bana bu şarkıyı niye sevdiğini söyleyebilir misin?” dedi.
Mümkün olduğunca kibar olmaya çalışıyor, Nedime’nin nadir rastlanan bu ruh halini
bozacak birşeyden kaçınıyor ve maksimum verim almaya çalışıyordu.

-“ Bir düşüniyim..” dedi önce Nedime. Cümleleri arasında alakasız güldüğü oluyordu.

-“ Kardeşim ve ben.. hep pilot olmak isterdik... ” diye cevapladı.

Terapist, Nedime kardeşinden bahsettiği anda tekrar o tehlikeli bölgeye girdiklerini anladı.
-“ Anladım... ” dedi, Aslında konuşmayı buradan ilerterek öğreneceği şeyler olduğunun farkındaydı ancak, Nedime’nin dengesiz doğasına güvenmiyordu.
Terapist biraz duraksayarak, dosyasının içinden bir kaç karakalem
çizim çıkardı.
Gayet ciddi bir ses tonuyla;

-“ Bunlara bakınca aklına ilk ne geldiğini bana söyleyebilir misin?” diye sordu.

Nedime çizimleri görür görmez, tadı kaçmıştı. Hoşnutsuzluk,az önce kıpır kıpır olan hareketlerini bir anda buz kestirerek kendini belli ediyordu.

-“ Bu senin işin değil..” dedi başını yana yatırarak.Ölü gözlerle bakıyordu terapistine. Konuşma boyunca kamerayada hiç bakış atmamıştı.

-“ Anlamadım?” diye sordu terapist bayan.

-“ Pgibanaliz yapıyorsun, terapist değil misin sen?” diye sordu aynı ciddi tonda.
Terapistin suratı kadrajda görünmüyordu ancak, Beyefendi kadıncağızın şok olduğunu aniden düşen omuzlarından anlamıştı.

Terapist önce cevap veremedi. Nedime’nin tehdit dolu bakışlarıyla mücadele veriyordu.
Beyefendi’nin şaşkınlığı inanılmaz bir boyuta ermiş, içini sıcak basmıştı.
Alnının terlediğini hissediyordu.
Terapist bayan, mecburiyetten olacak ki,Nedime’nin ruhsuz ve tehdit dolu halinden korkmuş ;

-“ Haklısın... Bunları bırakalım..” diyebildi yutkunan bir boğazla.

Nedime sahte bir gülücük attı terapist bayana. Hemen ardından soğuk ifadesini takındı yine.
Kadıncağız, kendinden bekleneni anlamıştı.

-“ Özür dilerim..” dedi

Nedime, Rahat oturduğu koltuğundan omuzlarını düşürdü, hafifçe terapiste doğru eğildi ;

-“ Kabul edildi.” Diye çocuksu bir ses tonuyla cevapladı.

Beyefendi kaydı durdurdu.

Nedime’nin donmuş görüntüsüne bakarken

-“ Senin için geri geleceğim” dedi kendi kendine.