Hayallerimden birinin ilk defa gerçekleştiğini gördüğüm için mutluyum, ama bu benim için çok kötü bir durum…

Öncelikle koşma konusunda yetenekli olmadığım gibi güç ve çevikliğin yanımdan geçmediğini söyleyeyim.

Hayallerimin gerçeğe dönüştüğünü pencereden izlerken talihsiz bir adamın daha zombilerin saldırısına maruz kaldığını görerek ürperdim. Aslında sayısız kez şahit olduğumdan artık ürperecek halim de kalmadı. Evet!.. Hayalim, zombilerle dolu bir dünya da hayatta kalma mücadelesi vermek, ve bu tehdidin sonunu görecek kadar yaşamaktı. Ancak bu hayalin devamı için gereken şeyler; yani hayatta kalmak için bir insanda olması gerekenler bende pek mevcut değildi. En azından şimdi bakınca yanıldığımı anladım…

Olaylar ilk çıktığında, depoladığım yiyeceklerin bitmemesi ve tehlikeye olabildiğince geç atılmak için neredeyse aç yaşıyordum. Vasat geçen hayatımın yörüngesini değiştirmek gibi bir cesaretim yoktu o zamanlar. Ne yapacaktım?.. O günden bu yana tam altı ay geçti. ilk iki hafta eve kısılı kalmış olarak yaşadım ve olayların kısa sürede bitmesi için umutsuzca dua ettim. Umutsuzca… Çünkü daha olayların yeni başladığına adım gibi emindim. Adım mı?.. Adımı boş verin… Ne de olsa tarih beni yaptıklarımla anmayacak… Ama size neler olduğuna dair bilgim kadarıyla şu ana kadar olmuş olanları aktarmaya çalışayım…

Beyler hazirmiyiz yeni hikaye ve günlük tarzında metin ler geliyor

degerlenme ihtimali oan yer

senin ben amk.

Beyler bu hikaye yi gibtir edin yeni si geliyo...

devam ama sıçmadan güzel yaz

yaz sen amk. okuyom ben

Beyler okuyan olursa devamı gelecektir

Balkonda yağmuru izlemek geldi içimden. Severim böyle havaları.. Belki de depresif bir insan olmam bundaki en büyük etken. Güneşten pek hazzetmem. bi sigara daha yakıp balkona çıktım. Korkuluklara abanıp aşağıyı seyretmeye koyuldum. Tek tük hastalıklı geziyordu aşağıda. bitkin haldeler... Yiyecek sıkıntısı yaşıyor olmalılar. ilk günler böyle değillerdi.. Hızlı ve öfkelilerdi... Film ismi gibi.. Birbirlerini yemiyorlar çok ilginç... Sanırım bi tür salgı nedeniyle tanıyorlar birbirlerini ve dokunmuyorlar. ama onlar dışında kalan herşeyi yiyip bitirmek gibi bir düşüncelerinin olduğu belli. Kedi köpek hatta fareler... Ağaç kemireni bile görmüştüm birkaç gün önce.

hadi lann

rezerved

Rez gelirse devam edeceğim

Dördüncü katta kısılı kalmıştık. Aslında kendimiz seçmiştik bunu. Güvendeydik. Üst katlara ulaşdıkları pek nadirdi. Apartman kapısının arkasına elimize ne geçtiyse yığdık sağlam bir barikat oldu, kapıyı açıp içeri girseler bile dördüncü kata kadar gelmeleri için bi neden yoktu. Gelseler bile, üç ayrı kilitle kilitlenmiş çelik kapıyı açmaları imkansızdı.

Sanki çok zaman olmuştu.Ya da bana öyle geliyordu. Aslında bugün dokuzuncu gündü. Her şey bir anda olup bitti. Çoğu kaçamadı. Kaçanların akıbeti ise meçhul. Şehirde hayatta kalan epey insan olduğunu düşünüyorum. Bazı binalarda hareket var net görebiliyorum. Bazılarıyla uzaktan uzağa el kol hareketleriyle anlaşmaya çalışıyoruz ama anlaşamıyoruz elbette. Sadece el sallamak yetmiyor bişeyler anlatmaya.

Yine yağmur yağıyor. Eve girerken marketten arakladığım karton karton sigara strese ve korkuya ancak bugüne kadar idare etti. Sigaram bitmek üzere. bir kaç paket kalmış, bitince ne yapıcamı bilmiyorum ama inip arayacağımı da sanmıyorum. Her yer onlarla dolu.