Dağdan, şehre doğru yılan gibi kıvrılan yollardan geçtik. Rakım düştükçe dağı kaplayan orman seyrekleşti ve sonunda bitti. On dakika daha yol kat edince şehrin ilk belirtileri olan binalarda görünür oldu. Zombilerin açtığı, doğal ve dolaylı yıkım bu şehri de etkilemişti. insanlar, canlarını kurtarmak için kaçarken açtıkları zarar; perte çıkmış bir sürü araç; camları indirilmiş dükkanlar ve evler; yanan binalar; yağmalanan marketler… Yer yer insan ve zombi cesetleri, çürümeye uğradıktan sonraki halleriyle afetin sonuçlarını anlatıyordu.

Arabayı, her hangi bir ani durumda çabuk kaçabileceğimiz bir açıklığa park ettim. Almila ile birlikte; elimde beysbol sopası, on da ise pala ile sessizce etrafı inceleyerek, bir şeylerin kaldığını umduğumuz bir markete doğru ilerledik.

içine girdiğimiz market oldukça genişti. Alışveriş arabaları etrafa saçılıp devrilmiş, yağmalanan ürünlerden kalanların bir kısmı yerleri süslemişti. Gıda reyonuna doğru ilerleyip konserve ürünlerden kaldı mı diye bakındık. Birkaç konserve turşu, kalitelisinden konserve ton balığı, üç gün yetecek kadar da yaprak sarması, barbunya ve etli kuru fasulye… Bakliyat bölümünde de bir hafta yetecek kadar makarna ve öğrencilik yıllarımda yediğim noddledan beş paket bulduk. Sağlam kalmış alışveriş arabalarından bir tanesine bulduklarımızı koyup başka işe yarayacak malzemelere bakındık. El sabunu, bulaşık deterjanı, vazgeçemeyeceğimiz sarı bez, el kremi, şampuan… iki sepeti doldurduğumuzda vaktin de ne kadar çabuk geçtiğini fark etmiştik. Aldıklarımızı arabaya yüklemek ve hava kararmadan şehirden uzaklaşmak için aceleyle elimizdeki arabaları market çıkışına sürdük.

amk bu zombi hikayesi değil resmen beyaz yakalı ve liseli almila'nın aşkı. 2 kere zombi yazdın 4 kere almila'nın bacağını anlattın. gibiyim almila'yı afedersin. dünya gibi tutmuş gidiyon almila'nın epilasyon gününü kaçırdığını anlatıyon bana. ahh almila gibiyim ingiltere'yı keşke bi tırnak törpüsü olsada tırnaklarını düzlesen diye mi üzülelim yani? amk senin yazıcan hikayenin. zombi hikayesinde zombi yok amk. olayın 1 senesini anlattın bile zaten. ilk 6 ay zombisiz 4. katta yaşadın. sonra almila'yla bi kaç ay yol aldın. ee amk? 1 yıl ne gibim oldu dünya'da? amk sanırsın dünya'da bu muallak, almila, almila'nın anası-babası, 1 tane de zombi var. zombi anasını babasını yedi. kaldı 2 kişi... 7 milyar, 250 ülke, 72 millet, onbinlerce şehir, 7 kıta... noldu amk dünya'sında? bi almila, bacağı, anası, babası, sen ve mahallenin zombi bakkalı mı var olaydan haberi olan? yarramın kafası ya. yazma ananı giberim senin. 3 sayfa boş yere okuttun bize ya. amın ızdırabı. almila'nın alçılı bacağı zütüne girsin, zaten koşamayan bi şişkosun böylece hiç koşama, sonra etrafını deri pantolonlu eldivenli zombiler sarsın, üzerine işeyip ayin yapsınlar muallak. tayyo bile senden güzel hikaye yazıyo amk en azından olayın 30-40 kahramanı var. hem de olay sadece 10 dakikalık bi olay. sen 1 yıl olay anlattın 5 kişi var. sen, almila, anası, babası ve mahallenin zombi bakkalı. amk senin ben klavye zütüne girsin.

Kafamda geleceği canlandırmaya çalıştım. Küçük bir kentin nüfusu, o zaman geldiğinde dünyanın nüfusu olacaktı. Ne ülkeler kalacaktı geriye, ne de milletler.

“Asıl film o noktada başlamış olacak,” dedim, gülümsemeye çalışarak. “Düşünsene; bundan binlerce yıl sonra insanlar tarafından taş devrinde yaşayan insanlar olarak bilineceğiz… Ne kadar da trajikomik değil mi?..”

Almila gülümsedi, ama cevap vermedi.

Daha çok gençti ve bu afetin yükünü sırtlanmayı hak etmiyordu. Kimse etmiyordu… Yaşadıkları ömrünün sonuna kadar unutamayacağı anılardı. Ben de daha fazla etkilenmeyeceği şekilde yaşaması için gayret ediyordum.

Tabağımdaki son lokmayı da yedikten sonra; “iyi geceler,” dileğinde bulunarak, yatmak için masadan kalktım.

Sabah kahvaltısını yaptıktan sonra, bir takım ihtiyaçlarımızı karşılamak için şehir merkezine gitmeye karar verdim. Almila da bana eşlik etmek istediğini dile getirdi. Bu ücra yerde, yalnız başına kalacağına benimle gelmesi daha iyi olacaktı. Hem, buraya geldiğimiz günden bu yana, ilk defa başka bir yer görecekti. Zombilerin sayısında da gözle görülür bir azalma vardı. Ne olacaktı ki?..

Biraz sokak ağzı ile yaz kanka güzel gidiyor beğendim bide güney'e ne amk şehir ismi ver karadenize doğru git uzungolu tel ile çevir beles su yakacak ev vsvs Türklük kat içine çok zombi hikayeleri ve dizilerine benzetiyosun

iştahla yemeğimi yerken bir yandan da Almila’yı süzüyordum. Kız, sessiz ve ağır ağır yemeğini yiyordu. Yüzünde bir ifadesizlik vardı.

“Canın mı sıkkın?” diye sordum.

Almila, yüzüme aynı ifadesizlikle baktı.

“Sadece düşünüyorum… Bu işin sonu nereye varacak? Bu afetin sonunu görecek miyiz? Ne zaman sıradan bir hayata kavuşacağım? Bir çok soru aklıma geliyor.” Tekrar yemeğine döndü.

“Buraya gelene kadar bir çok yerleşim yerinden geçtik. Başımıza bir şey gelmese de bir çok olaya şahit olduk. Karşılaştığımız o günden bugüne hiç canlı biriyle karşılaştık mı? Hayır… Her yeni bir kasabaya, köye ya da şehir merkezine gittiğimizde ne gördük? Zombiler!.. Ölü ve canlı zombiler. Bir kısmını, birileri tarafından öldürülmemelerine rağmen ölü olarak bulduk… Bir kısmını birbirlerini yerken gördük… ilk zamanlar, insana daha çok benziyorlardı, şimdi ise daha fazla cesede benziyorlar… Eğer yanlış düşünmüyorsam, uzun olmayan bir zamanda zombilerden eser kalmayacaktır… Ölü olsalar dahi, ölüyorlar! Biraz daha dayanmamız lazım. Zombilerin olmadığı bir yaşam uzak değil!”

Almila, tabağından yüzünü kaldırıp, acı bir gülümsemeyle bana baktı.

“O günler geldi ve filmin sonunu gören baş karakterlerden olduk. Ya sonra? Film mutlu sonla mı bitmiş olacak sence? Bir avuç insan ve kocaman bir dünya…”

reserved

Rezerved

rez rez rez güzel

(bkz: ) (bkz: )

Rez lan rez dewam et saat 8 e kadar bi 10 part rica edicegim senden

Rezerved

http://inciswf.com/yapacaginiz.swf

rezerved bize böyle şeyler lazım

Rezerved

Tutar beyler

Qumkilerim gece 4 te dewam edeceğim kalın sağlıcakla...

Güvenliğe dikkat ederek, taze beslenme sorununu dağda avladığım nadir hayvanlarla gidermeye çalışarak günümü geçiriyordum. Almila ise, genç yaşına rağmen yemek yapma konusunda oldukça iyiydi. Konusu açıldığında Bolulu olmaktan dolayı kendisini överdi. Her ne kadar yiyecek çeşidi geniş olmadığından yeteneklerini pek göremesem de et yemekleri konusunda tatmin ediciydi.

Akşam yemeğinde ise tavşan yahnisi vardı. Yemeğin hazırlama aşamasında; tavşanı avlama ve temizleme kısmı bana düşüyordu. Avlama kısmı bir yana, temizleme kısmından hoşlanmadığım gibi Almila da hoşlanmıyordu. Bir erkek olarak da bu görev doğal olarak bana kalıyordu. Almila ise yemeğin yapımından ve servisinden sorumluydu. Hazırlanan yemek loş ışıkta Almila tarafından servis yapıldı…

Akşam olduğu zaman bir işimiz varsa loş ışıkta yapmaya özen gösteriyorduk. Çünkü zombiler, her ne kadar sese gelse de ışığın yoğun olduğu yerler de ilgilerini çekiyordu. Birde bulunduğumuz yerde tek ışık kaynağı sizden yayılıyorsa dikkat etmeniz gerekirdi.

Rezistans

Seri yaz ama hizli yaziyim derken sapitma panpa

Tmm panpalarim sizler için hızlı yazacağım