bu da ilk hikaye galiba reserved

kaç gündür arıyordum bunu buldum sonunda amk. rezerved.

reserved

rezzzzz

Eyw panpa görüşüne saygılıyım

çerezlik güzel hikayeydi ama çok etkilendiğimi söyleyemiycem.

Rizörvıd kenarda dursun

Ufak tefek şeyler dışında güzel hikayeydi.

tüh etkisinde kaldım hikayenin amk öldüğüne değilde kıza üzüldüm yazık oldu güzel yazmışsın ellerine sağlık

Eyw kardeşlerim

ellerine saǧlık panpa tek sorunun partları çok yavaş yazıyor olmandı ama onun dışında her şey yerli yerindeydi başarılarının devamı gelir inşallah

kızı gibmeden ölmeseydin be

çok güzeldi amk devam ettirseydin çok iyi olurdu yeni ülke falan

Beyler bayanlar hikayemiz burada bitmiştir bir yanlışımı gördüyseniz affola. Size bu dünya'nın monoton hayatından bir anlık bile uzaklaştırdıysam ne mutlu bana. Gerçekten hayalim buydu. Benim metnimi dinlediğiniz (okuduğunuz) için teşekkür ederim. Başka hikayelerde görüşmek üzere hoşçakalın

öldünmü lan amk kürdü

Umudunu yitirme,” dedi Almila, “Gördüğümüz gibi zombiler yeryüzünde bir şekilde yok oluyor. Belki de buna sebep olan neyse etkisini yitirdi ve-”

“SUS!.. Lütfen… Tamam, dediğine uyacağım. Yalnız her ihtimale karşı önlemimizi alalım. Umulmadık bir anda zombileşip sana saldırmayım.”

“Tamam,” dedi Almila gülümseyerek ve bana sarıldı. Ürkekçe saçını okşadım.

Her ne kadar Almila’ya o sözleri söylesem de ben zombiye döneceğimi hissediyordum. Bu satırları yazmak için dinlendikten sonra ayağa kalkıp defter ve kalem aradım. Dümenin olduğu yerde defter yerine ajanda buldum ve uygun bir yere geçip kapağını açtım. Kalemimle bu satırları siz okurken benim şimdiki zamanım oluyor. Başımdan geçenleri kaba taslak da olsa anlattım. Eğer bu ısırık yüzünden zombiye dönüşmezsem yazmaya devam ederim. Eğer yazmamışsam…

Şimdi Almilayı çağırıp bu ajandayı ona emanet edeceğim. Bana bir şey olursa Almila tek başına yola devam etmeli. içimde garip bir his var. Çabuk olmalıyım…

29 Mart 2015

Adım Almila. Bugün onun öldüğü gün. Ajandayı bana emanet ettikten yarım saat sonra terleme ve ateş baş gösterdi. Sonunun geldiğini anladığında bana karşı bir tehdit oluşturmamak için yatın uç kısmına gitti ve o anın geldiğini anladığında denize atlamak için uygun yerde bekledi… Ve kendini suya bıraktı. Beni zombilerden kurtaran adamın sonu böyle oldu. Artık yalnızım ve tek başıma ne yapacağımı bilmiyorum. Düşlediğim günleri görebilirsem eğer anılarımı bugünden itibaren yazacağım ve onu hep hatırlayacağım...

beyler ölmüyo ölürse hikaye biter ehıeuheheuhuehe

Üzgünüm!” dedim. “ Üzgünüm… Seni yalnız bırakmak istemezdim.”

“Öyle konuşma hemen! Önce bir yarana bakayım.”

Almila, zombinin dişleriyle pantolonumda açtığı yırtığı iyice genişletti ve yarama baktı. Görebildiğim kadarıyla zombi, çocuk olduğundan etimi kopartamamıştı ama hatırı sayılır bir kan akıtmasına yol açmıştı. Almila aniden ayağa kalktı ve yatın bir ucundan diğer ucuna koşturmaya başladı.

“Ne yapıyorsun?” dedim sızlanarak.

“Hareket etme! ilk yardım malzemesi arıyorum.”

Kısa süreli arayıştan sonra Almila elinde sargı bezi, gazlı bez ve iki şişeyle geldi.

“Oksijenli su ve tentürdiyot var. Hangisini süreceğim? Tentürdiyot için zararlı diyorlar…”

“Ne fark eder! Nasılsa gidiciyim sür birini!” diye çıkıştım. Almila oksijenli suyu gazlı beze döküp yarama bastı. Oksijenli suyun etkisiyle az da olsa canım yandı. Acı gidince Almila sargı beziyle yaramı sıkıca bağladı.

of devam çok iyi he bu arada zombi kızı gibiyo yetiş

Üç kamarada da görünürde zombi yoktu. Dümen zımbırtısının olduğu yer de temizdi. Dış güverteye doğru giden koridora ağır adımlarla yöneldiğimde rahat bir nefes aldım ve gevşedim. Artık zombi tehdidine karşı tetikte olmaktan kurtulmuştuk. iç güverteye ulaştığımda arkamdan hırlama sesi geldi. Ani bir refleksle elimdeki beysbol sopasını geriye doğru dönerek savurdum, ama sadece havaya savurmuş oldum. O hızla dengemi koruyamadım ve tam tur atmış oldum. Dengemi sağladığım sırada ise sol baldırımda bir acı hissettim. Tekrar döndüm ve küçük bir erkek çocuğunun bacağıma yapıştığını gördüm. Hemen elimle ittirdim ve beysbol sopasını kafasına indirip dağıttım. Canımın acısıyla bacağıma ellerimi zütürdüğümde beysbol sopası elimden düştü. Bacağımı tutup sekerek oturacak yer ararken içeri Almila girdi. Beni ve yerde cansız yatan zombi çocuğu gördü. Hızla yanıma geldi ve diz çöktü.