http://www.incisozluk.com...%C3%BCnya-zombi-hikayesi/

Beyler 1. Hikayem buydu beni bilen bilir şimdi de 2. Hikayemi yazacağım(devamı değil)

Rez ve şuku gelirse başlayacağım...

Evet Arkadaşlar

Ben işsiz bir adamım. Okul olmadığında zamanı internette ve sözlükte geçiririm. çocukluğumdan beri nişancılık dersi alıyorum ve evde bir dede yadigarı tüfek var. internette her gün zombie apocalypse videoları ve zombi filmleri izlerdim. hobi gibi bir şeydi. evimde gaz maskesi, kılıç, bıçak, tüfek, tabanca ve bir çok hayatta kalma eşyası var.

4-5 kere hayatta kalma kurslarına gitmişimdir. doğada küçük bir çantayla 1 ay hayatta kala bilirim. bu yüzden hep zombi salgını veya savaş olmasını isterdim.

bir gün yine bankadan çıkıp eve gidiyordum. arabanın radyosunda ilginç bir habere rastladım.. haber aynen şöyleydi "istanbul etilerde bir adam vahşice yoldan geçen insanlara saldırdı, yamyam gibi davranan bu vatandaş ısırdığı kişileri öldürerek yedi. polis katili öldürerek durdura bildi." bu haberi duyunca kendi kendime acaba demeye başladım. acaba ola bilirmiydi?

hızlıca eve gittim. interneti açtım. bütün sosyal medya çalkalanıyordu. heryerde görüntüler ve fotoğraflar paylaşılıyordu. ben bi ihtimal ola bilir diye çantamı ve silahları hazırlayıp yatağın ucuna koydum. günün yorgunluğunu atmak için uzanmış ve uyuyakalmıştım.

Suku ve rez ile gaza getirebilirsiniz panpalarim

sokaktan gelen anons sesi ile uyandım.. anonsta 24 saat boyunca elektrik ve internetin olmayacağını insanların gerekli olmadıkça evi terk etmemesi gerektiğini söyledi. yıllardır bunu beklediğim şey galiba gerçek olmuştu. ama korkuyordum. gerçekten çok korkuyordum. aklıma gelen ilk şeyi yaptım. evimizin altında ki markete gidip ne var ne yok poşetlere doldurdum.

daha sonra telefondan 3g kullanarak internete girdiğimde şok oldum internet ve elektrik kesintisi dünya çapındaymış. hemen pilli radyoya davrandım. radyodakiler sanki savaş çıkmış gibi çağrı yapıyorlardı. "evlerinizi terk etmeyin, yiyecek stoğu yapın" gibi şeyler.

ben yicekleri almıştım ama benim için hayati olan bişeyi unutmuştum. diyabet ilaçlarımı.. hemen evden çıkıtım ve arabama doğru yöneldim az bir trafik vardı nede olsa Fethiyede yaşıyorum çoğunuz Fethiyenin nerde olduğunu bilmezsiniz. hemen eczaneye gidip baya para domalarak tüm ilaçlarımı aldım eve giderken sucuya uğrayıp baya bi damacan su aldım ve eve döndüm.

Beyler cugu lamayın emek veriyoruz

kapıları kilitledikten sonra tüm eşyaları bulunduğum odaya istifledim. fanatik bir fethiyesporlu olduğumdan yakmak için 10 tane filan meşalem vardı. silahları dizdim herşeyi yaptım daha sonra ilerleyen zamanlarda oluşa bilecek tehlikeleri engellemek için camları sprey boyayla siyaha boyadım.

gerçekten korkuyordum. ailem olmadığı için biraz rahattım ama sonra aklıma platonik şekilde aşık olduğum kız geldi. kızın adı merve babası öldüğü için annesiyle yaşar. tek katlı bir evde oturuyorlar. normalde ben aradığımda açmaz mesaj attığımda cevap vermezdi. ama şimdi durum farklıydı.

hemen onu aradım. açtı telefonu.

+naber merve iyi misin?
-iyiyim peki ya sen?
+iyi bende haberleri duydunuz mu? stok filan yaptınız mı?
- evet duyduk annem şuan alışverişte bende evde yalnızınım korkuyorum acaba önemli bir şey mi var?
+sanırım gerçekten önemli bir şey var. türkiye çapında elektrik ve interneti kesmişler
-oha ciddi misin internetide mi kesmişler
+evet

azcık lafladıktan sonra isterseniz bize gele bilirsiniz ev apartman hem daha rahat konuşuruz belki telefonuda keserler dedim. tabi ki de züt korkusundan kabul etti "annem gelince geliriz beraber" dedi.

ben hem korkuyor hemde merve gelicek diye mutlu oluyordum..1 saat sonra kapı çaldı. kapıyı açtığımda merve ağlıyor ve titriyordu. hemen içeri aldım. "annen nerde" diye sorduğumda ağlaması artmıştı. sanırım olanları anlamıştım. Fethiye küçük olduğundan şehrin bir ucunda silah ateşlense diyer ucundan duyulur. öylede oldu sanki biri deli gibi etrafa ateş ediyordu. daha sonra büyük bir patlama sesi geldi.

camı açıp baktığımda tam meydanın ordaki belediye başkanının evinden geldiğini gördüm. ve kendi kendime "ne çabuk yayılmış dıbına koyim" dedim. korkum iyice artmıştı yavaş yavaş gece oluyordu.

merveye tekrar sordum "annen nerde ne oldu" diye. ağlayarak ve titreyerek "ağzından kanı akıyordu. üstüme doğru koşuyordu sonra bir polis onu silahla vurdu ve beni buraya getirdi" dedi. ensemden soğuk bir ter aktı sanki. çok üzülmüştüm. daha sonra ev kapısını önüne gardolabı çektik ve zorda olsa uyumaya çalıştık.

Okuyan varmı beyler bayanlar

sabah olmuştu kapıya biri vuruyor çığlık atıyor "yardım edin" diyordu sonra apartmandaki diğer kapılara tıklıyordu. ben hemen gardolabı çekip kapıyı açtım ve tüfeği ona doğrulttum. kız korkudan yere çömdü ve ellerini kaldırdı. hemen onu alıp içeri girdim ve kapıyı kapadım. merve diğer kızın ağlamasına uyandı. kız küçüktü 13 yaşında filan.

adını sorunca aylin demişti. sakinleşmesi 1-2 saat aldı. ben bu arada yiyecekleri kontrol edip mermileri filan saydım. aylin kendine gelince soru sormaya başladık işte "ne oldu, annen baban nası, nerdensin" filan. kız apartmanın altındaki markete girmeye çalışırken 10-15 kişi bunu kovalamış (zombiler) ne olduğunu anlayamayıp apartmana kaçmış. sonrada dışardan silah sesleri gelmiş.

zavallı kız çok korkmuştu hala titriyordu. böylece 3 kişi olmuştuk. ben pencereden dışarı baktığımda sokaklarda kimseler yoktu. apartmanda güvende olmayacağımızı düşünüp benim babamdan miras kalan bağ evine gitmeye karar verdik.

giderken evde azcık yiyecek ve su bırakıp. kapıya "anahtar su saatinde, içeride saklana bilirsiniz." yazdım. daha sonra aşağıda babamdan kalan kamyonete binip eşyaları kasaya yükledik. yollarda sadece araba vardı hiç ses çıkmıyor. arada bağrış ve silah sesleri duyuluyordu.

bağ evi fethiyenin çıkışındaydı ve bağ evinin 1-2 metre yanında 1. dünya savaşı zamanından kalma sığnak vardı bu çok işimize yaraya bilirdi. bağ evine girdik etrafı tel örgülerle çevriliydi. büyük bir düzlüğün ortasındaydı. korunmasız gibi gözüksede teller çok sağlamdı ve zıplayınca 2metre olan bir kangal köpeğim vardı.. bağ evinde oldukça işimize yarayacak alet vardı. bir kaç alet ve molotof kokteyli hazırladıktan sonra eşyaları indirdik ve kamyonetle tekrar şehre döndük. belki yaşayan birilerini bulur ve yiyecek stoklarız umuduyla.

şehir meydanı hala boştu. bir kaç eşya, yiyecek ve jenaratör aldık. daha sonra şehri gezmeye başladık. sadece bir kişi bula bilmiştik. motoruyla bir yere gitmeye çalışıyordu bizi görünce durdu yanında silahı vardı fakat yiyeceği yoktu. çocuğun adı Güvenmiş filan. biraz muhabbetten sonra bağ evine gelebileceğini orada yiyeceğin olduğunu söyledim. Güven seve seve kabul etti.

Beyler rez ve şukula yalım değerlensin hikaye

-içerik gizlenmiştir.-

Beyler hikaye yarın devam ede edecektir

merve´nin ehliyeti vardı bu yüzden bir tane kamyonet daha bulacaktık. daha sonra tüm kamyonetlere yiyecek stok edip ilk önce daha büyük bir şehir olan Antalyaya sonrada istanbula gidecektik. kamyonet bulmamız zaman almadı daha sonra diğer yiyecekleri alıp bağ evine gittik. köpeğim dumanı orda bırakmak canilik olurdu.

onuda aldıktan sonra Antalyanın yolunu tuttuk. yolculuk 12 saat falan sürdü. antalyaya vardığımızda ilk gittiğimiz yer Akdeniz Üniversitesi Tıp hastahanesiydi. hem benim ilaçlarımı alacak hemde diğer lazım olan malzemeleri toplayacaktık. fakat işler yolunda gitmiyordu hastahane bahçesinde çok fazla zombi vardı.

bu yüzden ilk önce Antalyayı gezmeye karar verdik çünkü birilerini bula bilirsek onların yardımıyla hastahaneye girmek daha kolay ola bilirdi. ilk gittiğimiz yer TerraCity´di. üstümüze güzel şeyler alıp teknosanın dıbına koyduk. beleş değilmi aldık tüm eşyaları. Terra City sonra kipaya ordan migrosa gittik.

daha şehir merkezine girememiştik dıbına koyim.en sonunda şehir merkezine girdik orda başka bir grupla tanıştık. 5 kişilerdi 3 kız 2 erkek. bize katılmalarını beraber daha rahat hayatta kalacağımızı söyledim. kabul ettiler. giderek büyüyen bir koloni gibiydik onları aldıktan sonra direkt hastahaneye gittik.

Tıp hastahanesi hem hastahane hemde üniversitedir. oldukça büyüktür. aşağı yukarı Fethiye kadar. şehir merkezinden aldığımız silahlarında yardımıyla hastahanenin acil kapısına zorda olsa geldik. arabaları orda bırakıp içeri girdik. içerisi cehennem gibiydi zombiler durmadan geliyordu. sol taraftan gidersek hastahaneye sağ taraftan ise acil bölümüne gidiyorduk.

biz sol taraftaki kapıyı kapatıp arkasına eşya yığdıktan sonra sağ taraftan acil bölümüne gittik.. acilde hiç kimse yoktu. ilaçları alıp hastahane telefonundan. hastahanede 4. sınıfta okuyan kuzenimi aradım. yaşıyordu. 7. katta ortapedi bölümünde olduklarını, yiyecekleri olmadığını ve kapıları zor tutuklarını söyleyip yardım istedi.

-içerik gizlenmiştir.-

Beyler okuyan varmı ona göre devam edeceğim.

zombiler sesi takip ediyordu ve saldırmaya çalışyırodu. hastahanede kan örnekleri bir borunun içinden geçen tüplerle sağlanıyor. bu tüplerin içine telefon koyup son ses müzik açarsak. zombiler sesi takip edicek. ancak çok sessiz olmamız gerekiyordu. yiyecekleri ise dışardan ip sarkıtarak yukarı taşıyacaktık.

planı uygulamaya başlamıştık.. işe yarıyordu. huur cocuklarının hepsi sese koşuyordu yavaşça merdivenlere gittik. yukarı gelirken merdivene bakan tüm kapıları kapadığımızdan. koşarak aşağı rahatça indik.

ordan acil bölümünün 2. katına doğrudan bağlantı vardı ordan geçtik hiç zombi yoktu. daha sonra kamyonete geldik. sarkıtılan ipe yiyecekleri bağlayıp tek tek yukarı çektik. 1 hafta yeticek yiyecek vardı. dumana biraz yem verdikten sonra rahat bir şekilde 7. kata çıktık. etrafta zombiler yoktu koşarak ortapedi bölümüne girdik ve kapıları kapattık.

artık 1 hafta buradaydık toplam 12 kişiydik, 3´ü doktordu.

artık 1 hafta buradaydık toplam 12 kişiydik, 3´ü doktordu.

bu bir hafta içinde kızlara silah kullanmayı bilmiyenlere silah nasıl tutulur ve nasıl kullanılır onu öğrettik. bu 3 doktor için de bu odaya kapadığımız zombiyi yakalayacaktık. işimiz zordu.

ilk önce işe kapının önündeki barikatları kaldırmakla başladık. sonra aramızda en hızlı koşan güven olduğu için onu gönderdik. güven kapıya vurup ses çıkardı sonra kapıyı açarak bize koştu. zombi dışarı çıkınca 3-4 fenerle tam gözüne ışığı tuttuk. zombie yere düşüncede kollarını ve bacaklarını kestik.

zombinin üzerinde araştırma yapmaya başladılar.. bunlar araştırma yaparken benim aklıma ilginç sorular geliyordu. "nereye işeyip sıçıcaz biz?, acaba genel evde hayatta kalan var mıdır?" böyle gibko gibko şeyler düşünürken motor sesi geldi dışardan. ben hemen tüfeği alıp cama yapıştım. hırtonun biri dışarda ki motorumuzu çalmaya çalışıyordu.

sürmeyide bilmiyor dıbına koduğumun dümbüğü. ben hemen yasladım tüfeği omzuma bir vurdum ıska iki vurdum ıska üçüncüde bir vurdum tak! benzin deposuna adam havaya uçtu. kimdir bu neden sadece bizim motoru çalmaya kalktı diye sorarken. birden önümden zombi düştü. adeta zombi yağıyordu. sesi duyan zombiler camlardan atlayıp sümük gibi yere yapışıyorlardı.

Beyler rez leyelim lütfen.