yeni bir başlangıç mı

bu yazıyı okurken bunu dinleyeceksiniz...
https://www.youtube.com/watch?v=RFS5N_yAGTo
---

zorlukla mücadele etmek yerine kaçtın.
lan sen kimsin ki kendine ihanet ettin.
dün taktun bugün koktun mu.
çalışmayı bıraktın.
uyudun.
uyku tatlı geldi ve uyudun.
kendi kendini öldürdün.
neden kaçtın.
dıbına koyum her şey elindeyken her şeyini bir anda kaybettin lan.
uyu dıbına koyum uyu git hadi tekrar uyu.
okumaya devam et durma.
nasıl bir hayvan olduğunu gör.
bu sensin işte.
elinle yaptın.
kendi kendine ihanet ettin.
bunu sana kimse yapmadı sen yaptın.
özgüvenini kaybettin.
azmini kaybettin.
çalışma isteğini kaybettin.
egonun sesi çıkmaya başladı.
ama sen ne yaptın.
kaçtın...
kaç dıbına koyum kaç
tak vardı sanki.
lan zekanı kullanarak zorlukların üstesinden gelsene.
yok hayır sen de o zeka ne arar.
bana bak lan.
özgüvenini geri kazanacaksın.
bunu okurken dahi senden bi gib olmaz diyen egonu sustur dıbına koyum.
çık tekrar o zorlukların karşısına.
göster dıbına koyum kendi potansiyelini kendine.
lan sen kendini gibmek için yaşamıyorsun dıbına koyum.
noldu niye şaşırdın, gerçekleri duymayı zütün yemedi değilmi.
sen kendine gelip uyanmadığın sürece bi gibe yaramazsın.
neden yaşıyorsunki öldür kendini gitsin.
yada uyan artık.
soktuğum dünyasında yaşa dıbına koyum yaşa.
ama sen ne yaptın
kaçmayı seçtin dalyarak.
kaçtın eline ne geçti.
kendi kendini öldürmekten başka ne taka yaradı kaçman.
artık uyan.
etrafına bak.
şaşkınlıkla okumaya devam et.
çünkü haklıyım.
kalk kendine gel yeter.
kaçma.
herşeyin üstüne gittiğinde neler olduğunu göreceksin.
herşeyin üstüne gittiğinde olayların çözüldüğünü göreceksin.
zorlukların üstüne gittiğinde önünde zorluk kalmadığını göreceksin.
lan sana ne dediler.
her zaman kolay olan yolu seç.
eğer bir yolda engel yoksa o yol yol değildir.
taka saplanırsın bir daha da kimse kurtarmaz seni.
ailende dahil...
zor ve engelli olan yolu seç dıbına koyum.
seç artık yolunu...
yaptığın şeyleri sana anlatmam gerekmesin.
kalk artık uyan kendine gel.
özgüvenini yerine getir dıbına koyum.
kendine güven lan.
bir şey olduğunda "anasını bile giberim" diyebil lan.
söyle bunları.
egonu da gib artık.
sustur onu.
ona ihtiyacın yok.
hiç bir zaman olmadı.
senin kullanmayı unuttuğun potansiyelin var dıbına koyum.
onu kullan.
şimdi gibtir git.
kafanı duvarlara vur.
ama kendi kendine gel.
okudukça farkına vardığın şeyler.
bunlar senin yaptıkların.
yapma bunları yeter.
yalnız kalma.
kaybetme potansiyelini.
sabaha kadar yazabilirim.
ama sen harekete geçmedikçe.
hiç bir şey değişmeyecek ve herşey daha kötüye gidecek.
kalk dıbına koyum kalk.
önce egonu sustur.
sonra özgüvenini yükselt.
çalış.
az uyu.
biraz kalıbının adamı ol dıbına koyum.
birde yazdıklarımı tekrar oku.
oku ki ne tak olduğunu anla.
sen böyle birisi değilsin.
sen kendi kendine ihanet edecek birisi değilsin.
şimdi gibtir git.
ne yapman gerekiyorsa onu yap.
ayrıca;
az yemek ye dıbına koduğumun sığırı.
günde 2 öğün neyine yetmiyo.
öküz gibi günde 4-5 öğün yemek mi yenir.
gib var.
gel onuda ye.

yazdıklarını yeni gördüm hepsini okuyamadım o yüzden. okuduğum kadarıyla da,hep özgüvenden bahsetmişsin
(her şeyi en taku gözüken haliyle utanmadan yazıcağım)
liseli bi binim ben
özgüven sorunu yaşadığımı filan hep sözylerdi ailem aslında ama banane diye düşünürüdüm amk
ben öyle düşünmüyorum derdim
ailem,bu sözlere dayanak olarak insanlarla iletişimimin sağlıklı olmamasını gösterirdi
ben hala sadece konuşmanın o kadar da gerekli bir şey olmadığını düşünüyorum (yönelttiğim bir soru da bu sana, doğru bir görüş mü bu sence, illa konuşmak gerekiyor mu)
neyse, özgüven patlaması yaşayan bir insan olmasam da kendimi rahat hissettiklerimin yanında kimse bir şey diyemezdi bu güven konusunda
ama
bir-iki sene önce cenk diye göbekli bi barzoya aşık oldum. çok sevdim be
önce merhaba merhabaydı, sonra çok yakınlaştık zaten o aralarda çıktı bu duygularım açığa
bi gece söylemek zorunda(!)kaldım ve bi mesajla söyledim sevdiğimi
aramız bozuktu, rahatlamak için bi şeyler yazmıştım,onu gönderdim işte
halbu ki ne kadar ağlamıştım o satırları yazarken ben,'d:SAD.s.ad.sa' dedi 'bi şeyler döndüğünü söylüyolardı zaten keremler'
işte özgüvenimi bu muallak gibti benim
o zamana kadar istediğim her şeye sahip olabailiceğimi düşünmüştüm zira öyle de olmuştu
çünkü ben çok şey istemezdim, istediklerim de küçük şeyler olurdu hep
istediğim oyuncaklar alınmıştı, kardeş istemiştim hemen yapılmıştı, notlarım hep güzeldi, hoşlandığım çocuklar hep benimdi..
ama bu mesajdan sonra cenk benden öyle bir uzaklaştı ki
sanki hareketleriyle 'her an gibtir olup gidebilirim,bir daha göremezsin beni, düzgün davran' diyordu
lağım faresi gibi ezilip büzüldüm kendi içimde
Geçen sene bütün yazı ayvalıkta geçirdim internette bi benim paketimden ibaretti haliyle
Bahaneyle konuşamamış olduk önce feyse girdiğimiz saatler uymuyodu ama sonra onunla konuşmaya o kadar da ihtiyaç duymamaya başladım
Geceleri çatıda tek başıma oturup yazmaya başladım, hiç duymadığım sesleri işitmeye..
Bigibletime atladım saatlerce dönmedim eve kasten kayboldum yollarda
Mutlu oldum zamanla ve bu da özgüvenimi fazlasıyla yerine getirdi
Önceden yapmadıklarımı bile yapmaya başladım
gibtiminin şezlongunda mal gibi yatmak yerine kardeşimle, hatta elin almanının bebesiyle kumlarda oynadık, sokaklarda ağladım,ben ya ben insanların içinde..
Sonra yine bi gece mesaj attı
Dünya yine küçüldü her tak başa döndü
Bunlardan sonra dönüşebilir miyim peki ben de?
Cenki hayatımdan çıkarmam mı lazım benim, yoksa hayatımın yönetimini geri almaya çalışmam yeter mi?
Peki ye yapamassam ikisini de?
Peki diyelim değişim gerçekleşti, yine en ufak bir şeyde başa dönersem? böyle bir şey olur mu bahsettiğin bu dönüşümde