0
yaklasık 6 yıldır duldur yengem.
kocasının vefatından sonra kimseyle birlikte olmak istemedi.
iş yerine giderken sürekli bir adam gelip tanısmak istiyormus bununla
benden yardım istedi.
tabi yengem bu atsan atılmaz satsan satılmaz randevu defterime bakıp, kabul ettim.
2 gün sonra aradı beni kapımızın önünde çabuk gel kurtar beni bu adamdan dedi.
gayet sakinim tek bir endişe bile duymuyorum. herkes biliyor benim delikanlılıgımı.
adam kapıya vuruyor aç kapıyı pis sürtük diye bagırıyor bütün mahalle toplanmıs.
yavas yavas kendimden emin adımlarla yürürken balkondan gül atan kızlara göz kırpıyorum
önüme kırmızı bir halı serdiler. kırmızı rengini sevmediğim için siyah sermelerini istedim.
ben halının serilmesi beklerken adam hala kapıya vuruyor.
15 dk sonra halı serildi hersey tamam.
adamın yanına dogru yavasca sokulurken söyleceğim söze o an karar verdim(genelde böyle yaparım)
dudaklarımı hafifçe kaldırdım sırtımı dikleştirdim, mahalle sakinlerinin kalp atışları duyuluyor.
gayet sakin bir tonda ben behlül dedim.
adam ilk önce bi duraksadı tipi değişti, gülümsedi.
aradan 15 saniye geçmeden kore filmlerindeki adamlar gibi ikiye ayrıldı.
konfetiler patlarken artık otobüslerde kucağında çocuk olan hamile yaşlı kadınların bile
bana yer verme zorundalığı oldugu açıklandı.
köyün müslüman sayısı arttı.
not:muhtarlık seçimlerine katılıyorum
