yemin billah ediyorum ki

yaşadım bu olayı ve o anki yaşadıklarım tarif edilemez.çok değişik şeylerdi.bu olay hiç bi zaman aklımdan çıkmadı , senelerce birilerine anlatma ihtiyacı duydum ama kimse inanmadı yada üstünde durmadı bilemiyorum .

not: beyler bir kişi bile dinlese yeter .. fikrini almak istiyorum ve buna çok ihtiyacım var .

edit: pgibolojiden veya bu tarz olaylardan anlayan varsa pmden de anlatabilirim. amacım sadece bilgilenmek ve anlatma ihtiyacı duymak.

tek başlık altında okumak isteyenler için :

http://ccc.incisozluk.cc/...@ortadakidedeninbozbykusu

@2 büyüksün panpa gerçekten çok ihtiyacım vardı buna.

beyler yalnız metafizik olayları var. yani cin midir şeytan mıdır artık anlayamadığım bişeyler var. etkilencek varsa okumasın. kimsenin canının sıkılmasını istemem

pgibolojiden anlayan varsa yardımcı olursa sevinirim . belki travma, hastalık gibi bişeydir. istediğiniz soruyu sorabilirsiniz beyler. anlatırken kendimle ilgili unuttuğum şeyler olabilir

başlıyorum. dinleyen panpalarıma teşekkür ettim.

küçükken , evimiz küçük olduğundan annemlerle aynı odada yatıyodum. Babamda deli gibi horladığı için geceleri uyuyamazdım. uyuyomuş gibi yapar , bizimkilerin uyumasını beklerdim. bizimkiler uyuduktan sonrada öyle sırtımı duvara verir , kapkaranlık odada sabaha kadar boş boş , etrafa baka baka otururdum. hava aydınlanmaya başlayıncada uyku bastırdığından yatar uyurdum.

artık nasıl bi sorunlu çocukluk geçirdiysem . küçüklüğümü düşündükçe öyle şaşırıyorum ki beyler anlatamam. ama yinede anlatmaya çalışayım. diğer çocuklardan farklı , pek konuşmayı sevmeyen ,sakin , çok iyi kalpli ,sevilen tatlı bi çocuktum.. bunu övünmek amacıyla söylemiyorum.ama öyledim yani. anneni mi daha çok seviyon babanı mı ? diye sorduklarında bile . soruyu anne tarafı soruyosa annemi , baba tarafı soruyosa babamı derdim. üzülmesinler , mutlu olsunlar diye düşünün

şimdi olsa direk liseliye bağlar ananı derim heralde. zaman , çevre , koşullar değiştiriyodu adamı haliyle hehe. o zamanlar öyle iyi çocuk olmama rağmen nedense bazı yaşlılar sevmezdi beni. mahallemizde 2 tane yaşlı vardı. biri o zamanlar 70 yaşlarında dede , diğeride yine o yaşlarda bi nine . şimdi ikiside öldü toprağı bol olsun.

@13 gündüz müsait olabilsem gündüz yazardım. iş var , güç var panpa. anca geceleri ve pazarları müsait olabiliyorum. pazar günleride çoğunlukla dışarda geçiyor zaten

çok aksiydi , kıl insanlardı bunlar. hani top oynarken , topun birinin çatısına kaçarda topunu vermez , keser ya. aynı öylelerdi. hatta evinin önünden geçerken baston , taş fırlatırlardı. mahalledeki veletlerin bunlara yapmadığı binlik yoktur heralde ama gel gelelim ikiside hiç bişey yapmadığım halde hep bu çocuk yapıyo bunları diyip bana çatarlardı.ee amk bunları niye anlattın diceniz şimdi. farklı bi çocukluk , geçirdiğimi bi kaç örnekle anlatmaya çalıştım işte.

kusura bakmayın beyler misafir geldi. devam ediyorum.

@20 panpa burlarda bişey yok zaten

yine böyle bi gece , bizimkiler uyuduktan sonra kalktım oturuyorum öyle mal gibi. zaman geçirmek içinde babamın horlamasıyla ritim tutup , içimden şarkı söylüyodum. hala dün gibi hatırlıyorum , aklıma geldikçe gülcem gelir. neyse sıkılıp oturmaya devam ettim. yine etrafa bakıyorum boş boş. o şekilde baya durdum. sanıyorum ki saat gece 3-4 filan olmuştur o sıralar.

aniden bi uyku bastırdı . gözler kapanmaya başladı. duvara yaslandığım şekilde oturarak içim geçmiş , uyuya kalmışım. sanıyorum ki güneş daha yeni doğarken , 5-6 gibi cam olan taraftan yüzüme bi ışık vurdu. nasıl anlatsam böyle bembeyaz kamaştırıyo gözleri. hafif ayıldım.

ilk gördüğüm bizimkilerin hala uyduğu oldu. sonra kafamı perde tarafına bi çevirdim. perdenin üstüne ateşten bi kafa var , bana göre sağındada sudan mı, ışıktan mı artık nurdan mı anlayamadığım bi kafa daha var .gördüğüm şeyler gerçekten çok acayipti . ne kadar abartarak anlatsam da anlatmak mümkün değil. hani anlatılmaz yaşanır diye bi laf vardır ya tam o şekilde.

@26 beğenmiyosan , anlamıyosan , dinlemiyosan gibtirir gider misin panpa

@26 panpa valla. küçüklüğümde yaşadıklarımın %90 ını hatırlıyorum net bir şekilde. hatta inanmayabilirsin ama gariptir çoğu gördüğüm rüyaları bile hatırlıyorum. hani rüya olsaydı böyle bi rüya gördüm diye hatırlardım diye düşünüyorum ama şüphelerim var.

@31 panpa iyi güzelde yanındaki ateşten kafa . çok feci bişeydi ya. hala ürperiyorum . aklıma geldikçe

Ateşten olan kafa , perdenin bir kısmı yanıyor gibi dumansız , korkutucu gözleri ve ağzı olan bişeydi. diğeri ise şelale akar ya o şekilde durmadan akan bi kafa düşünün berrak temiz . bununda gözleri ve ağzı vardı ama korkutucu değildi. beyler öyle korkmuştum ki sadece donuk bi şekilde onlara baktığımı hatırlıyorum. kafamı çeviremiyodum.bu ateşten olan kafa bana bişeyler söylediğini hatırlıyorum. çok gariptir ki dediklerini o anlık anlıyordum ve birden içimi müthiş bi korku kaplamıştı. o dedikleri duyduktan sonra hüngür hüngür ağlayama başlamıştım .bu olay geçtikten sonra ne dediğiyle ilgili hiç bir fikrim yoktu.ama bana bişeyler dediğini ve müthiş bir korkuyla hüngür hüngür ağladığımı biliyorum.

@36 hayır. ama küçüklüğüm gerçekten çok garipti. sanki o zamanlar ki insan ben değilmişim gibi. çok garip bi çocuk varmış gibi geliyor. mesela sokakta oynarken yere düşüp bi yerim kanasa gizli gizli camiye gider dua ederdim. allahım yaram geçsin diye. arkadaşlarım çok severdi beni. hani yanıma oturmak için bile kavga ederlerdi. mahalleler arası karizmam vardı. hani uzaktan bi kaç kişi görürde senin hakkuında konuşmaya başlarya yada maçlardan sonra filan o çocuk nasıl oynuyo öyle gibisnden. maç yaparken , şut direğin üstünden mi geçti , iki takımda bana sorardı gol mü değil mi diye ? söyleyincede kabul ederlerdi direk. aynı zamanda yetenekli , başarılı ve zeki bi çocuktum. arkadaşlar arasında her şeyde en başarılı bendim. hatta bi arkadaşım orta okulda , teke tek maç yaptığımızda 0 karşı yenmiştim. ondan sonra her şeyde beni geçiyon , nasıl yapıyon bunu gibisinden bişey söylemişti. övünmeyide sevmezdim. bu yüzden seviyolardı heralde. bunları övünmek için söylemiyorum beyler. o günleri mumla arıyorum. şimdi , özendiğim popüler yaramaz çocuklara benzeme çabam yüzünden değiştim ...

edit: inan bunları ilk kez birine söylüyorum. onuda burasının ifşa olmadan ,bunları anlatabilceğim bi yer olması sayesinde .

neyse devam ediyorum.

sonra birden toparlanıp korkudan yorganın altına girip , bacaklarımı karnıma çekerek , tek bildiğim dua olan rabbiyesiri okumaya başladım. okuduktan sonra uykuya daldım heralde . çünkü , duayı okurken yarısında , hani narkoz aldığında birden gidersin ya o şekilde olduğunu hatırlıyorum. kalktığımda bu olay aklımda yoktu yada kimseye anlatmadım ! nedenini bilmiyorum . ama anlatmadım . bu olay hiç bi zaman aklımdan çıkmadı.bi gün babama anlatmaya karar verdim. ama inanmadı. bi daha da teee orta okul zamanında böyle cinli perili muhabbet dönerken bir kaç aarkadaşa anlattığımı biliyorum