yemek yiyememek

aşırı zor bir durum, hayır ben abartmadan söylüyorum bir gün boyunca bir dondurma ile ayakta kaldığımı bilirim. açlıktan başınız dönüyor, siniriniz bozuluyor ama siz gene de yiyemiyorsunuz.. geçen hiç kahvaltı etmedim, öğlen de yarım hamburger yedim yanına da portakal suyu içmiştim o kadar fenalaştım ki anlatamam sonra hep tuvalete koşup yediğim her şeyi kusmuştum ve berbat bir histi.. millet dünyaları yiyor bir şey olmuyor ama biz bir lokma şey yiyelim hemen tıkanıyoruz. eskiden kiloluydum giydiklerim yakışıyordu ama bu yeme bozukluğu yüzünden çok fazla kilo verdim ve ben zayıflığı sevmem.. aynadan kendime baktıkça kendimden nefret ediyorum ne kadar güzel kıyafetler alsam da hiçbirini güzel taşıyamıyorum sanki mezardan çıkıp kefenle yürüyen bir ölü gibiyim ve bu cidden bir insanın gururunu sarsan bir şey özgüveniniz yerlebir oluyor dişlerinizi fırçalamak dahi istemiyorsunuz çünkü fırçalasam ne olacak zaten çok çirkinim moduna giriyorsunuz..
önce çok çirkinleştiğiniz için depresyona gidiyorsunuz sonra da depresyonda olduğunuz için yemekten içmekten kesiliyorsunuz.. ne kadar saçma şey değil mi şu insan pgibolojisi denen illet? başımıza ne geliyorsa pgiboloji denen lanet yüzünden geliyor, zaten yemek yemememizin sebebi aslında hepimizin özünde çok temiz kalpli, nazik insanlar olup, bizi bu hale getirenleri üzmek istemediğimiz için kendimize zarar vermek değil mi..?
yıllardır bizi asla düşünmedi bizden nefret edip bizi mahvetmek için uğraştılar halen daha yapıyorlar ama biz onlar acı çekmesin diye kendimizi cezalandırıyoruz..
hiçbir suçumuz olmamasına rağmen..
iyi insanlar olmamıza,
masum olmamıza rağmen..
çok saçma..

BENiM DALGANIN TADINA BAK SONRA HEP iSTiCEKSiN GARANTi