mutlu karşıladığını sanırsın doğan günü ,
ancak buruk kekremsi bi tatla uyanmışsındır,
gırtlağında bıraktığı son sigaranın,
bir pişmanlık sarar kollarını ,
soğuk terlersin sabahın ayazında ,
tek soru kalır aklını kurcalayan "peki ya ne olacak?"
kurarsın en kötüden iyiyi
ama pişmanlığın kol gezdiği zihnin yorulmuştur .
Çoktan kaybettiğin huzurunu aramaktasındır.
en tedirgin anı yaşarsın sana doğru döndüğünde
uyandı sanır paniklersin.
telaşını ona göstermemelisindir çünkü
gecenin karanlığına gömemişsindir yalanlarını
peşindedir onlar ve titrek korkusu.
yalnızlığın kol gezdiği hücrelerine durumu kabullendiremezsin
üzülürsün acımaya başlarsın ona
şevhetini şevkate çevirmeye çalışır onu tatlı bir buse uyandırmaya karar verirsin.
sonra kalkar kendine çeki düzen verirsin
düşlersin gününü yarınını hayallere dalarsın
ve kabullenirsin benimsersin kalbine onu
lakin döndüğünde o yoktur
ve kalbinin merhametine yenik düştüğünü farkedersin
ürperirsin anlamsızca bi korku ve kuşku kaplamaktadır ruhunu
kararlılığının farkına varamamaktır kavuran içini...
nefrete dönüştürürsün şevkatini
Öfkeni zırhın yapacaksındır artık.
kalbinin nakliyesi tamamlanmıştır.
ahmakça bencileyitene merhaba dersin.
artık tamamsındır kendice.
ama hayat seni her daim yanıltmaya ve savurmaya devam edecektir puslu sokaklarında...
çünkü duygular insanın sıvasıdır ancak emin olmak harcıdır yüreğin...