yedi yaşındasın

buradayım birazcık daha süremiz var. çok değil azıcık

gece gece ne hale soktun bizi
halini anlayamayız allah sabır versin anca bunu diyebiliriz

rezerved bakarım

burda mısın

Allah sabır versin. sadece bunu diyebiliyorum.

ne zaman üzülsem hep bunu izler şükrederim hep en kötüsü vardır , bunun dibi yok.

http://www.trt.net.tr/tel...zyon/detay.aspx?pid=20624

http://arsiv.ntvmsnbc.com/news/39620.asp

birde zannedersem trt 'nin ayrı bir belgeseli vardı , onu izlerdim. hatırlayan olursa bana da haber versin

ağzıma sıçtın panpa :(

şukuyu esirgemeyen panpalarıma ayrıca teşekkür ederim.

her şey yolundaysa hayatı sevin , hayatınızdan gidenler ölmediyse eğer gibtir edin.
bizi biz yapan bu.

reserved çekelim

hepimizin kardeşim

nereye gideceğini biliyorsan ölüm huzur verir insana korku değil. zaten ölümden kim gibildiyse hep geride kalandır , bencil olmayı bırak . sesini bir kere daha duymak için canını verebilecek insanlar bak.

hepsi kafiyeli oluyor bu geceye mi özel anlamadım ki

allah senin yardımcın olsun.
diyecek başka bir şey yok bu durumda.

her ölüme yaklaştığımda beynim format yiyo.ama gel görki bu düzen çok geçmeden çekiyo içine tekrar. ölüm çok garip.ama ölen kişi bensem fazla sorun olmaz benim için

aklına geliyorsa sorun yok güzel kardeşim , can sıkan hiç gitmemesi

annem geldi aklıma oğlum ya.
yoruldum anasını satayım.
herkes debelenirken yokluğunun sızısıyla,
ağlarken anıları hatırladıklarında,
ben '' güçlü, umursamaz, şımarık bin'i oynamaktan yoruldum.

şey gibi böyle,
sanki bir şeyler almış da gitmiş gibi benden.
yani o gittikten sonra eskisi gibi gelmiyor hiç bir şey.
hayatım sanki benim değilmiş gibi.
bedenim benim değilmiş gibi,
çevremdeki insanlar sanki yabancı gibi,
bu şehir, her sokağıyla, her rüzgarıyla ve düşen her yaprağıyla tek tek yabancı gibi.
deliriyorum belki de, ne bileyim.
hissettiğim ama tam olarak açıklayamadığım tek his onun ölümünden sonra;
sanki ben daha önce farklı bir hayata ve bedene sahiptim, ruhumu alıp bu bedene hapsettiler, bu hayat senin deyip yaşamaya mahkum ettiler.
çok yabancı hissediyorum hayatıma.
her neyse, içimi döktüğüm için pişmanım.
zaten tüm satırları toplasan adam gibi bir cümle dahi çıkmaz.
ne yaşamayı becerebiliyorum, ne anlatmayı.

ha şimdi özet ister millet,
özet: gibtirin gidin uyuyun.

bende yatayım artık , uyku ölümün yarısı sonuçta yüreğim anca bu kadarına yetiyor

özet olarak : iyi doğdun , keşke ölmeseydin. sizlerde öyle
anneciğim , babacığım .

bakalım evladınız ki ben anne baba derken utanıyorum , siz layık olacak mıyım . belki bu gece gelirim hiç belli olmaz.

çok özlemişiz de ,eşekliğimizle susmuş kalmışız ,o günlerimizde ben ölmedim de . inanmam .

o değilde şimdi hep seni anlatıyorum , babamla validem alınmasın *

özledim baba , yine senin o resmi konuşmalarına benzeyecek ne tadı , ne de geleneği bozarım , bir sürü insan tanıdım , bir çok aşk gördüm , ne şehirler dolaştım , ama karısı öldü diye ertesi sabaha ölen bir adam daha tanımadım , takdir ettim seni öldüğünde , ben yüreksizim değil mi . ölemedim .

siz bana bakmayın ,

http://www.youtube.com/watch?v=0SRbshUn2K8

Boğazımda bişeyler düğümlendi :( ne desem bilemedim

Ben kalkıp ocağı çaya koyayım, aşık diyecekler yoksa..
Ulan rezil oluruz filan.
öpesim gelir.
Her yerini yüzünün.