Etrafımızdaki akranlarımızın sürekli doktora gitmeye başlamaları.. Merdiven çıkarken falan nefes nefese kalmak.. Kalabalıkları sevmemeye başlamak.. Gürültüye, özellikle de çocuk seslerine tahammüle edememek..
anne-babanın kırışıklıklarının görmezden gelinemeyecek ölçüde artması.. Sürekli çocukluğa ve gençliğe özlem duymak.. Daha ciddi olmak, daha derin düşünür olmak..
Çok konuşkanken artık az konuşmak ve artık çok daha dinleyici olmak..
ilk aklıma gelenler bunlar..

arkadaşın düğününe çocuğuna takmak için küçük altın fiyatının düşmesini beklemek

ya da Beşiktaşlı akraba sayısını ölçmek birader.

oran düştükçe anlarsın.

üniversitede isminin sonuna "abi" konulup seninle öyle konuşmaları falan...