Ve beklenen gün geldi. Çok heyecanlıydım. Yaklaşık 10 dakika sonra o yanımda olacaktı ve beraber birlikte birşeyler yapacaktık. 10 dakika oldu fakat gelen yoktu , zil çalmıştı dışarıda bekliyordum fakat yoktu , gelmekten vazgeçti diye düşündüm. Üzüldüm , birden gökyüzüm karardı. Ya başına birşey geldiyse ? Ben onun saçının teline dahi önem gösterirken ya o bir yerlerde acı çekiyorsa. Diye düşünürken onu okul kapısından çıkarken gördüm. Yanıma geliyordu , gülüyordu mutluydu. Derin bir nefes aldım aklımdan geçen onca kötü şeyi def ettikten sonra sohbet ede ede kafeye gittik. Oturduk , beraber yemek yedik. O kadar güzeldiki senelerce , asırlarca aynı pozisyonda kalabilirmişim gibi hissediyordum. Bana bakıp gülüyor durumdan hoşnut gözüküyordu. Hayatım düzene giricek , herşey çok güzel olacak derken telefonum çaldı.

Annemleri aradım gelmelerini söyledim , durumu bildiklerinden geldiler. Annemler geldiğinde durumu anlattım , böbreğimin tekini vereceğimi söyledim. Ana baba yüreği tabi ilkte kabul etmediler tabi ama sonradan zorlada olsa biraz gönülsüzde olsa vermeyi kabul ettiler. Bir ömür boyu pişman olmaktansa , keşkelerle yaşamaktansa , tek böbrekle yaşamayı tercih ederim dedim. Benim meleğim acı çekerken nasıl dayanırdım beyler. Evet bana yanlış yapmıştı , beni hiçe saymıştı doğru ama kalp bu dayanırmı usta. Eğer ona bunu yapmasam kendim bir haftaya kalmaz vicdan azabından ölürdüm zaten. Hem onsuz yaşanırmı , onun bensizde olsa o melek gibi gülen yüzünü görmeden yaşanırmı be usta. Kararı vermiştim , ailemde gerekli işlemleri bitirmişti. Ailemden ve sevdiğimin ailesinden helallik isteyip bıçağın altına yattım ...

Bana bağırıyordu ; "Ben sana ne yaptım , niye beni cezalandırıyorsun " diye. Şaşırmıştım , ben ona birşey yapmadımki , mutlu olmasını istemekten başka. Çekip gittim yanından onu öyle görmeye dayanamadım , öyle üzgün görmeye kalbim yetmedi. Okul çıkışı eve doğru yol alırken birden arkamdan biri kolumu tuttu çekti. Döndüm , sevdiğim karşımdaydı , gözlerine kenetlendim yine sinirli bir şekilde ; "Anlat hadi derdin ne dedi " , "Derdim yok ama illa soracak olursan senin mutlu olmandan başka derdim yok " dedim. Boynuma atladı sımsıkı sarılıyordu. Sanki annesini kaybetmiş sonrada bulmuş bir çocuk gibi masumdu sarılması. "ilk gün gittiğimiz kafeyi hatırlıyormusun ?" diye sordu. "Tabi" dedim tuttu kolumdan kafeye kadar bırakmadı ...

Yine o çocuklaydı sevdiğim , beni hiç görmemişti zaten bugüne kadar , kendimi kandırmışım , yanılmışım. Ben onu bu kadar düşünürken , bu kadar üstüne düşerken o beni yok görmüştü be beyler. Çocuk onu eve bıraktıktan sonra gitti. Takip ettim çocuğu tuttum kolundan durdurdum. Okuldan bildiği için beni korkmuştu zaten. Sakin ol bişey yapmıyacam dedim. Ne yapabilirdimki beyler dövsem nolur öldürsem nolur. Giden gitmiş , bitiren bitirmiş beyler. Onu orada çok fena benzetirdim ama lanet olsun içimdeki insan sevgisine. Hayattan umudumu belirli bir sürede olsa kesmeden önce ona söylediğim cümle sadece şuydu : " O kızı üzme kardeş , sakın üzme ...

Kahveye giderken annemi arayıp babamın durumunu sordum iyi olduğunu söyledi. Kahveye vardık , oturduk birer çay söyledik. Hayatımın o saatten sonra değişeceğini bilmeden oturdum o masaya. Benimle konuştu kızının hakkında neler düşündüğümü sordu , ne kadar ciddi düşündüğümü sordu bende hepsini dürüst bir şekilde cevapladım. Daha sonra kızım için nelerden vazgeçersin deyince birden şaşırdım , çoğu şeyden vazgeçerim dedim. O andan sonra birden gözlerinden yaş süzülmeye başladı. Bana sevdiğimde böbrek yetmezliği olduğunu söyledi. Aynı hastalığı eşide yaşamış ve böbreğinin birini eşine vermişti. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü resmen beyler. Bir günde bu kadar acı fazla dedim kendi kendime. Çökmüştüm , yıkılmıştım bıkmıştım hayattan , soğumuştum.

Öylede oldu. Beni disipline vermişti bin. Pişman değildim aksine anneme ve babama söylediği sözler sonucunsa cezasını verdiğimden gururluydum. Sonuç olarak ben okuldan uzaklaştırma almıştım o binin ise burnu kırılmıştı. "Nasıl olduda okuldan atmadılar" diye soracak olursanız hocanın sözlerini duyanlar beni savunmuştu , hoca da söylediklerini kabul edince uzaklaştırmayla cezalandırıldım. Savunulmak güzel mesele tabi ama seni , senelerdir sevipte söyleyemediğin kızın savunması çok daha güzel bir mesele. Hayatımda atlattığım rüzgarlı günlerden biride buydu işte. Sonunda uzaklaştırma cezam bitmiş okula dönmüştüm

Devam edeyimmi beyler ses verin

Devam edeyimmi beyler biraz ses verin şuku ve rezlerle

Okumayın 7-8 sene önce oldum

Beyler ses verin boşuna vaktimi harcamıyım şuku rez ekgib etmeyelim emeğe saygı

Arayan annemdi. Özür dileyerek yanından ayrıldım kapının önüne çıktım. Telefonu açtığımda annemin sesinden kötü bir olay olduğu belliydi. Nitekimde öyle oldu. Babam rahatsızlanmıştı. Sırtımı yasladığım , herşeyimi paylaştığım , bana ADAM olmayı öğreten , dağ gibi adam işyerinde düşmüş ve acilen hastaneye kaldırılmıştı. Bu çok büyük bir acı beyler , ana baba acısı bambaşka. Bir hışımla içeri girdim sevdiğim yüzüme gülüyordu , ben şimdi ona o böylesine melek gibi gülerken nasıl kötü haber veririm diye düşünürken "Ne oldu , kötü birşey yoktur inşAllah " dedi. Bende gerçekleri söyledim babamın düştüğünü acilen hastaneye gitmemin gerektiğini söyledim. "Seni eve bırakayım hazırlan" dediğimde beklediğimden çok daha güzel , gözlerimi yaşartan bir tepkiyle bana karşılık verdi.

Arkamı döndüğümde yaklaşık 50-55 yaşlarında bir adam bana bakıyordu. Yanına gitmemi söyledi , gittim. Bana "Az önce eve bıraktığın kızın neyi oluyorsun ?" diye sordu. Bende arkadaşı olduğumu söyledim. Sonra bana sevdiğimin babası olduğunu söyledi. Bende bugün yaşadıklarımızı , babamın düşüşünü hastaneye kendisinin gelmek istediğini söyledim. Daha sonra bana " iyi bir çocuğa benziyorsun , senin kızımın gözlerine nasıl baktığını gördüm anladığıma göre seviyorsun , seninle şu yakınlardaki kahvede bir sohbet edelim dedi. " Hiç düşünmeden kabul ettim. Benimle ne konuşacağından habersizdim ama tahminimce bidaha sevme , bırak peşini falan der diye düşünüyordum. Ta ki o sözleri duyana , hayallerim kararana , dünya başıma yıkılana kadar ...

Gözümü odada açtım. Böbreğim alınmıştı ağrı vardı ama önemli değildi. Kalktığım gibi aklıma sevdiğim gelmişti sordum nasıl diye , iyileşecekmiş dediler. Bir oh çektikten sonra yine daldım uykuya. Günler sonra taburcu olma vakti gelmişti ikimizde iyiydik , hastanede olduğumuz süreçte çok konuşmamıştım , babası gelip teşekkür ediyordu , annesi gelip teşekkür ediyordu ben sadece "Eyvallah" ile geçiştiriyordum. Sevdiğimi gizlice odasının camından izliyordum uyanınca gidiyordum odama. Taburcu olduk evimize gittik. Benden 1 hafta sonra sevdiğimde taburcu oldu. Hayat yine normale dönüyordu. Okulda yine konuşmuyordum onunla. Gizlice bakıyordum , takip ediyordum yine o çocukla gidip geliyordu belirli günler. En sonunda birgün okulda yine yanıma gelmişti sinirliydi ...

Üniversite 2. sınıftayken babam amansız bir hastalığa yakalandı , daha sonrasında 1 ay sonra vefat etti 😔. O süreç beni bitirmişti , nasıl bir acıdır anlatamam. Hayatında en önemli varlıklarından birini kaybetmek , sırtını yasladığın çınarı kaybetmek nedir anlatamam. Anama nasıl bakarım diye düşünerek günlerimi geçirdim , melek yüzlüm hep yanımdaydı hiç ayrılmadı başımdan beni hiç yalnız bırakmadı bütün sıkıntıları beraber atlattık. En sonunda dayım sağolsun geliri yüksek olduğundan bize sahip çıktı. Meleğimin babasıda çok destek çıktılar sürekli beni yemeğe çağırdılar bir isteğimin olup olmadığını sordular. Benim tek isteğim ailemi, yani annem ile melek yüzlümü mutlu edebilmekti. Babamın vefatının acısı herşey gibi günden güne hafifliyordu bitmiyordu tabi ama eskisi kadar acıtmıyordu her sabah düzenli olarak mezarına gider duamı okur toprağını sulardım. Onun vefatı beni hayata daha hızlı hazırladı nitekimde melek yüzlümle istediğimiz sonunda oluyordu ...

Beyler şukumuzu rezimi ekgib etmeyelim. Duvara anlatmıyım , partları eklemeye devam ediyim

Kardeşler geldim yazmaya başlıyorum

Beyler atıyorum şimdi

Kardeş gibişmeli hikaye olmadığı sürece millet önemseniyor maalesef sen devam et biz burdayız trend olacak bu entry

Abi ooof ooof bu ne be yaz yaz dertlendiriyosun yaz anasını sataym

pREZeve deniz savaşı