Birini çok sevin, gelecek hayali kurun.. daha da ileri gidip 'herşeyim' deyin ama anı biriktirmeyin.. hayat yaşanmaz oluyor ardından. Şu elini tuttuğumda giydiğim tshirt, bu ilk buluşmamızdaki kotumdiye diye onlarca şeye veda ediyorsunuz dolabınızdan gözleriniz dolarak.. Çıkmıyorsunuz dışarı gittiğiniz bir mekana, oturduğunuz bir banka denk gelmemek için.. günlerce tıkılıp kalıyorsunuz bir odada... soyutluyorsunuz kendinizi, arkadaşlarınızdan, çevrenizden hatta ailenizden bile.. peki sonrası? sonrası yalnızlık işte.. herşeyi sanki daha derinden hissetmek istercesine bi yalnızlık.