/i/Hikaye

Herkesin bir hikayesi var, ya senin hikayen nedir?
  1. 1.
    0
    Puştların pusu kurduğu puslu bir gece vakti kimseye haber vermeden kamp yapmaya gidiyordum. Yolda Johnny Cash açmış sanki uzun Amerika yollarında gidiyormuşcasına kampta yapacağım gök gözlemini düşlüyordum. Hava normal fakat geceler daha da karanlıktı. Üstelik yolu sadece arabalarımın farları aydınlatıyordu. Arabamı yavaşlatarak gitmeye devam ettim. Yapacağım kamp yeri sahil kenarında, daha insanlar tarafından keşfedilmemiş, kendime özgü bir yerdi. Etrafı ağaçlarla kaplı ve sadece 2 insanın sığabileceği küçük bir sahilcik. Teleskobumu, çantamı ve kamp eşyalarımı alıp tahmini 500 metrelik ormana dalış yaptım. Orman her zamankinden daha insansızmış gibi kokuyordu. Kulaklıklarımı ev harici her yol yürüyüşünde takardım fakat bu ormanda takmaya bir türlü güvenemezdim. Normalde insan dışındaki canlılara inanmam fakat bu küçük yolculuğumda tek korktuğum yer burasıydı. Sonunda benim özel sahilime varmıştım. Yanımda 1 kişilik daha yer vardı fakat -o- kişiyi daha bulamamıştım. Sahile her vardığımda gözlerim sırf bunun için dolar. Çünkü 26 yaşında tek derdim buydu. Deniz, gökyüzü ve ben. Çadırımı kurmuş teleskobumu ayarlamıştım. Savaştan, ihanetten, kıskançlıktan ve kısacası insanların yaptığı tüm pisliklerden kaçmıştım. Sanki dünyaya 30dk önce gelmiştim ve çadırımı kaldırıp gökyüzünü inceledikten sonra ölecektim. Gökyüzünde hiç bulut yoktu. Hatta istanbul gibi kalabalık bir şehir yanı başımda olmasına rağmen gökyüzü oradaki ışıkları görmemiş gibi beni izle diye bağırıyordu. Çünkü yıldızlar daha çoktu ve belirgindi. Çantamdan atıştırmalık yiyeceklerimi çıkardım. Hazır kahvemi döktüm ve teleskobumdan gökyüzüne bakmaya başladım. Rüyamdayım sanki. Her şey o kadar net ve berrak ki. Sanki uzay gemisindeyim ve oraya doğru seyehat ediyordum. Dünyayla bağım kopmuş sınırsız bir yolculuktayım. Tam bu hayale kapılacaktım ki ormanın geri tarafında kalan yoldaki korna sesleri duydum. Dünyaya döndüm kısacası öldüm.

    devamı gelecek
    ···
  1. 2.
    0
    hay senin hayal dünyanı gibeyim o
    kodumun issizi
    ···
    1. 1.
      0
      Sen kimsin ya?
      ···
  2. 3.
    0
    Haftasonu olmasına rağmen bu kadar ses pek hayra alemet değildi. Gidip baksamıydım yoksa çadırıma geçip kulaklığımı takıp son ses müzik mi dinleseydim. Üşendiğim için çadırıma geçip müzik eşliğinde uyumayı seçtim. Uyandığımda korna sesleri kesilmişti fakat çadırın içi o kadar pis kokuyorduki zor nefes alıyordum. Yediğim şekerlemeler gaz yapmış olmalı. Direk kendimi dışarı attığım gibi eşyalarımı toplamaya koyuldum. Teleskobumu ve çadırımı toplamam yarım saatimi aldı ve diğer eşyalarımı alıp arabama doğru yol aldım. Ormanlık alandan geçerken o insansız koku gitmiş yerini leş kokusuna bırakmıştı. Bu koku çadırımın içindeki kokuya çok benziyordu. Aklıma kötü fikirler geliyordu. Adımımı hızlandırdım ve gördüklerimin karşısında şok oldum. Trafik oluşmuştu fakat arabaların içinde bir tane bile insan yoktu. 100 metre ileride zor görünen 3 tane palyaço kılıklı insan vardı. Acaba yine darbe mi olmuştu? Sokağa çıkma yasağı varsa işte şimdi yandım dedim içimden. O 3 palyaçoya kadar yürüdüm. 3'üde dönüp bana baktı fakat yüzlerinden hiçbir şey okunmuyordu. Yavaş adımlarla bana doğru geliyorlardı ve her adımlarında ben biraz daha ürküyordum. "Heyy Selam" diyerek seslendim. Fakat hiçbiri cevap vermedi. Aradaki mesafe 20 metreyi bulmuştu. Şaka mıydı bu? Kaçmayı düşündüm fakat yakalanma korkusuyla olacaksa şimdi olsun kafasındaydım. Aklıma arabam geldi ve o palyaço kılıklı ürkünç mahlukatları atlatmak için arabama doğru koştum. Kapıyı açtığım gibi kilitledim. Bunlar hala bana doğru ağır ağır geliyorlardı. Sesleri de duyuluyordu bu sefer. Köpek hırlamasına benzer bir sesti. Telefonumdan polisi arayacaktım. Hemen 155'i çevirdim ve telesekter şu mesajı söylüyordu; "26.02.2019 Tarihinde Avrupa ve Asya kıtalarını hedef alan bir saldırı gerçekleşti. Tüm halkımızın en yakın karakol, cami ve okullara sığınmaları gerekmektedir. Durum netleşinceye kadar çıkmamanız gerekmektedir. Gerekli yardım yapılacaktır. Devlet bu zorlu günleri de başarılı bir şekilde atlatacaktır." iyi de nasıl bir saldırıydı ki bu böyle?-
    ···
  3. 4.
    0
    Bu kesin yaşanmıştır
    ···
  4. 5.
    0
    Okumadım.
    ···