Bekle panpa.

Dedigim gibi fazden alıntıdiye diye yazdim laga luga yapcaklar okumasin iftar geeden bir tane gireyim dedim

Part 2

Akşam yemeğimizi yedikten sonra odalarımıza çekildik.
Odalar modern sayılacak tarzdaydı… O dönemin teknolojisi için televizyonlu odalar lüks sayılıyordu. Gazete herkese ayrı oda vermişti , sağolsun.Ben o gece erkenden yatağa çekildim… Televizyonlarda hep Yalova’daki depremin birinci yılının olacağıyla ilgili programlar yapılıyordu , izleyip fikir sahibi oluyordum. Yatıp dinleniyorken kapı çaldı , kapıyı çalan Bahri Abi’ydi.
“Sahile gidiyoruz aslanım , gel istersen sen de” dedi… Otel odasında durmak sıkıcıydı , “bekle abi hazırlanıyorum.” dedim ve yanlarına gittim.
Kameramı da alıp küçük bir kayıt yapmak istiyordum… Otelden çıkıp taksiyle sahile gittik… Yalovanın sahili taşlık ve kayalıktır. Kayalıklarda oturup denizi izliyorduk. Neslihan ve Orhan yarının progrdıbını yapıyorlardı… Ben de Bahri Abi’ye sanki Yalova’nın bir mezar şehri olduğunu söylemiştim… Güldü.
Sahilde otururken 5-10 dakika yalnız yürüyüşe çıktım… Kayaların ordan geçerken birden yine o sesi duymuştum.
Yine “Kurtarın !” diye bağırıyordu birisi… Kayaların altından geliyordu ses… Kameranın ışığını açıp etrafa baktım. Kimse yoktu , ses seda gelmiyordu bir yerden.
Kameranın ışığını gören Bahri abi
“Hayırdır Mesut , bi durum mu oldu” dedi…
“Birisi yardım edin diye bağırdı abi , bugün ikinci sefer oluyor bu ses” dedim… Sahilden kalkıp apar topar yanıma geldiler…
Sağa sola bakıyorlardı ama bana pek inanmış gibi değillerdi…
“Seni etkiledi heralde bu deprem muhabbeti… istiyosan seni yollayalım , yerine başka birisi gelsin sen de kafanı dinlersin he aslanım ?” dedi.
“Yok abi yok büyütülecek bir şey değil.” dedim… Ama korkmuştum.
Çünkü tıpa tıp tanıdığım bir sesti… Aslında sanki o sesi otelden de önce biliyor gibiydim. Sanki o sesi daha önceden çok kez duymuştum.
O gece pek fazla bir şey yapmadan otele geri döndük

Rezz bizde iftara cok var daha, seri bekliyorum birazdan

rez bekliyoruz panpa

up up up

Rezzzzz