Her zamanki gibi olan sıradan bir pazartesi sabahında, Erol Hoca'nın kimi sözlüye kaldıracağını tartışırken elektrikler kesilmişti. Havayı devasa bir sis bulutu kaplamış, dışarıdan bağırışlar ve böğürme sesleri yükseliyordu. Bu ilk başta komik gelse de sonradan beni bile korkutmayı başarmıştı. Okuldan çıkmamız yasaktı, çünkü cezalıydık. Evet yine müdür bize ceza vermişti. Erol Hoca hararetli bir şekilde volta atarken, bağırışlar sonunda onunda aklını çelmişti. Cama doğru yürüdüğünde gördüğü manzara hiç iç açıcı olmamalı ki ağzından çıkan ufak bir çığlık hepimizi sarsmıştı. Panik halinde koşturup eşyalarını topluyordu.

Siz buradan bir yere gitmeyin. Benim bir işim çıktı.

Hızla fırladıktan sonra sınıftakiler ayaklanıp pencereleri yoklamaya başladı. Aşağıda gözükenlerden en baskını kandı. Her yerde, herkesin üzerinde vardı. Kimisinin bir kaç organı ekgib, kimisi aylak gibi salınıyordu. Kalbim deli gibi atıyordu. Büyük ihtimalle şu an, ya rüyadaydım, ya'da bir yerde serap görüyordum. Peki bu şeyler neydi?

Sınıftan yükselen bağırışlar ve haykırışlar beni daha'da korkutuyordu. Biri işe el koymalıydı yoksa herkes kendini kaybedecekti. Hızla kapıya yöneldim ve kapıyı çarparak dikkati üzerime yoğunlaştırdım.

Ne yapıyorsun! O şeyleri buraya getirmek mi!

Lütfen herkes beni bir dinlesin, gerisine siz karar verirsiniz! Bu sözleri söylemiş olamazdım, çünkü ne diyeceğim hakkında bir fikrim yoktu.

Şey, herkes önce bir sakin olsun. Sanırım bir planım var. Sınıfça iki gruba ayrılalım ve herkes neler olup bittiğini kavramaya çalışsın. Eğer bir grup dışarı çıkmayı başarırsa, öbür gruba bir şekilde yardım etsin. Böylece bu şeyler ölümcülse bile dikkati bir sınıfa değil, iki ayrı gruba vermeye çalışacaklardır. Fikrimi beğenmiş olmalılar ki, sessizce başlarını sallıyorlardı. Açıkçası biraz şaşırmıştım.

Devam ediceni sanmıyorum ama rez

reservoir dogs

Rözirvod

benzıyoda o yuzden

Temkinlice merdivenlerden inerken duyulan çığlıklar bizi dahada korkutuyordu. Kapıya vardığımızda herkesle birlikte içeri doluştuk. Korkuyla, kapının sürgüsünü tam çekmeden bir kenara tünedim. Ama bizden başka şeylerin olduğunu şimdi fark ediyorduk. Melike avazı çıktığı kadar bağırınca üzerimize gelmeye başlayan yaratıklar büyük ihtimale sonumuzun geldiğini haber veriyorlardı. Buraya gelmenin kötü bir fikir olduğunu biliyordum. Buradaki herkesin ölümü, benim yüzümden olacaktı. Arda ve Ahmet arkadan aldıkları kesici aletlerle kendilerini savunmaya çalışıyorlardı. Biri bana doğru yöneldiğinde çığlıklarla çıkan yardım edalarım saniyeler içinde kayboldu. Yüzüme sıçrayan kan damlaları eşliğinde yere düşen yaratık ve sarsılmış bünyem yerle bir olmuştu.

Bunu gördünüzmü! B-Ben az önce bi yaratığı öldürdüm! Gördünüzmü!! Arda'ın sesi kulaklarımda yankılanıyor, etrafta bir köşeden diğer köşeye koşuşturan ahmakları görünce midem kasılıyordu.

Yaşadığım şokla birlikte yere savrulurken kendimi ayık tutmakta zorlanıyordum.

Arkamdan gelen güçlü bir bağırış sesi beni kendime getirmişti. Göz ucuyla Selim'e baktım. Üzerinde o yaratıklardan biri kolunu parçalıyordu. Selim'in şişman olması onu direnmesinde zorluyordu çünkü fazla hareket alanı yoktu. Herkes onu izliyor ama onu kurtarmak için hiç bir girişimde bulunmuyordu. Selim acı içerisinde kıvranırken ayağa fırlayıp, Ahmet'in elinde olan diğer bir bıçağı alıp zombinin sırtına sapladım. Tanrım, bu gerçekten iğrençti.! Ama o şey tekrar hareket ettiğinde bu kez üst üste saplayıp durdum.

Watpad dan mi kopy bu panpa

Pekala, şu şeylerin ne olduğu hakkında bilgisi olan var mı?diye atıldım.

Ahmet hemen arkamdan Belki şu filmlerde görülen zombilerdendir? diye bağırdı.

Arda Belkide bir şakadır. Bazen böyle şakalar yapıyorlar

Arda'ya karşı geldim.

Sanmam. Müdürün böyle bir şeye izin vereceğini hiç sanmıyorum. Her neyse, bence yemekhaneye gitmeliyiz. Eğer saldırgan şeylerse kendimizi savunmamız gerekebilir. Buradan bugün çıkacağız. Çıkmalıyız.

Ee, nasıl gruplar olacağız? Davut'a baktığımda ilk defa gözlerinin pırıldadığını görmüştüm. Ama bu korkuydu. Ölüm korkusu.

Önce şunu bir bilelim. Sınıfta kalıp, bizimle gelmek istemeyen varsa lütfen geri çekilsin.

Olamaz! Neredeyse on yedi kişi arka taraflara yönelmişti. Bu iyi değil.

Pekala, ikinci gruba Nur eşlik edecek. Sanırım yedişer gruplara ayrılacağız.. Benimle gelmek isteyen yedi kişi lütfen arkama geçsin. Şaşırmıştım ama gerçekten'de benimle gelmek isteyen vardı. Nur kendi grubuyla ilgileniyordu. Bir süre sonra arkamdakilerle sınıftan hızla çıktık. Neden benim öncülük ettiğimi kimse sorgulamamıştı. Buna yakınacak değilim tabi

rezervuar itleri