Bu adamın geçmişle ilgili bilgi verdiğide bütün mahalleli tarafından doğrulanıyordu bende geçmişime dair bilgi almak istedim. Aslında pek inanmazdım ama yaşam şartlarım ve başıma o zamana kadar gelen büyü olaylarından sonra içimden bakayım ne sallıycak desemde ondan geçmişimle ilgili bişeyler söylemesini istedim.

Oda içimden dediğimi anlar gibi tebessüm ederek geçmişinle ilgili kimsenin bilmediği bi olayını anlatıyorum sana dedi.

Hikayeyi dinlerken tüylerim diken diken oldu."Sen dört yaşlarındaydın.. Baban ikinci askerliğine gitmişti. Soğuk fırtınalı bir geceydi.Çok kar yağmıştı. Sana lazımlığa (eskiden küçük çocukları üzerine oturtarak çişlerini yaptırdıkları çömlekten yapılma bir kap, oturak ta derlerdi, kenarında bir de sapı bulunurdu.)Annen küçük tuvaletini yaptırdı ve pencereden aşağıya döktü, eviniz çok eskiydi baban olmadığı için korkuyordun. Ertesi günler evde garip olaylar olmaya başladı, geceleri sesler duyuyordun. dışarıda salonda insanlar yüksek sesle konuşuyor kavga ediyorlardı. Kapılar çarpılıyor çamlara vuruyorlardı. Çıkıp baktığımda kimseyi göremiyordun.

Sık sık bayılmaya başlamıştın, aşrı sevinince ve heyecanlanınca bayılıyordum. Sende de değişiklikler olmaya başlamıştı, aşırı yaramaz her şeyi kırıp döken, köpeklerle kedilerle böceklerle akreplerle şıçanlarla yılanlarla uğraşan, onları yakalayıp öldüren fareleri kuyruğundan tutup kedilere atan bir çocuk olmuştun. Annen seni xxxxx mahallesindeki Arap Hafız diye tanınan biri vardı ona zütürdü. Doğrumu bunlar dedi. Bende korkudan tir tir titreyerek başımı öne doğru eğip onayladım ve anlatmaya devam etmesini söyledim.

RezBeyAaaaaaa

REZERVEE

Mahalledeki adı, Cinci Durmuş, veya Muskacı Durmuş'tu. Cin, muska, büyü, kurşun dökme efsunlama gibi işlerle uğraşır ve öyle tanınırdı. Ağlayan çocuklardan, yemek yemeyen bebeklerden kabız olan yaşlılardan tutun da nazar değen, başı ağrıyan, işi ters giden veya gündelik hayatta benzer olumsuzluklarla karşılaşan herkes Durmuş'a koşardı.

Durmuş gelenlerin derdine göre en uygun çareyi bulmaya çalışırdı, muska yazar, kurşun döker, okur üfler, cinleri ile geçmişten haber verir ve bazı dertlere çare bulduğuna, yaramaz çocuklara, gece altını ıslatan çocuklara yazdığı muskaların iyi geldiğine inanılırdı.
Ertesi gün taziyeye gidip başsağlığında bulunduğumda ise ters giden pekde birşey olmadı. Sadece dursunun bakışları Beni kandıramazsın var sende bişeyler der gibiydi ama yüzüme karşı tebessümlü idi.

O yıllarda camilerde ölü yıkama yeri (gasilhane) yoktu, yazın ölenler ağaç diplerinde etrafa çarşaf gerilip kapatılarak, kışın da ev altlarında yıkanırdı. Mahallenin meraklı çocukları da çarşaf aralığından bu ölü yıkama işin seyrederdi. Durmuş'un karısını biraz ilerideki Türbe mezarlığına defnettiler. Mahalleli, çocukları yetim kaldı diye üzüldü.

Benim bildiğim zamanlarda üç çocuğu vardı Durmuş'un.
inek beslerlerdi, tavuk beslerlerdi, bahçelerinde çeşitli meyve ağaçları vardı mahalleye süt, yoğurt ve yumurta satarlardı. Kış yaklaşınca Durmuş yukarılarda bir yerlerden sırtında odun, çalı çırpı taşırdı eve ısınmak için. Ve birde büyü muska işleriyle uğraşırdı bildiğim kadarıyla.

Durmuş vardı yan komşumuz başıma gelenleri ona soracaktım. Sanki bişeye vurmuştum ama o şeyi bulamamıştım sabah gittiğimde ise yerde cesedi sürüklenmiş gibi bir iz vardı...
Durmuş ufak yapılı, çenesinde hafif sakalı olan, çabuk konuşan biriydi. Karılar Pazarı'nın biraz ilerisinde bahçe içinde yıkılmaya yüz tutmuş, penceresinde teneke kutular içinde çiçekler olan ahşap bir evde otururdu. ismini çok duymama rağmen kendisi ilgimi çekmemişti ta ki karısı öldüğü güne kadar. O gün ne tesadüfki onun karısı ölmüştü evet. Yine mahalleden dumanlar yükselip bahçedeki kara kazanda su ısınmaya başlayınca birinin öldüğünü anladım. Durmuş'un karısı dediler. Biraz sonra biri biraz aşağıdaki Ali Osman Ağa camisinden bir teneşir sırtlanıp getirdi, bahçede ağaçların altına koyup etrafına görülmesin diye çarşaf gererek yıkadılar ölüyü. Gideceğim gidemiyorum acaba benimle bi alakası olabilirmiydi ama benim çarptığım şey yok olmuştu. Peki bu olanları büyüyle ilgilenen dursuna sorsam ne olurdu o bişeler çıkartabilirmiydi ya başım belaya girerse dıbına koyim ben böyle işin diye aklımda binlerce soruya cevap veremeden o günü atlattım ertesi gün dursuna taziyeye gidecektim...

Varmı okuyan ipneler şuku atın giberim bak.

Yaz giberim belanı

Kesin yaşanmıştır bu

Zaten oturduğumuz mahallede pek aklı başında bi yer değildi herkes kırıktı. birazda mahallemizden bahsedeyim sizlere. Mahallemizin üst tarafının mezarlık olması, her ölü gömülmesinden sonra mahalledeki köpeklerin tedirgin olduğu, havlamaları ve ulumaları ile yeni gömülmüş ölülerin mezarlarından kalkacağı inancı, o yıllarda(1990'LARDA.) sıkça anlatılan hortlak hikayeleri, teneşirde yıkanırken dirilen ölü hikayeleri, Durmuş'un cin ve muska hikayeleri, evimizdeki yılan ve cin hikayesi, karşımızdaki evde gece sabaha kadar kişneyen ve dört nal koşan at hikayeleri ile mahallemiz sanki bir kabus şatosu gibiydi

Rwz akskwnd

duş alıp yattım. ertesi gün sabah erkenden kalktım gittim baktım. yine aynı senaryo. sadece fren izim var ama bu sefer başka bişey dikkatimi çekti. tam o şeye çarptığım anda yerde bi iz vardı. 1-2 metre öteden gelen ve tam benim ona çarptığım yerde biten bi iz. sanki bişeyi sürüklemişler gibi. ama sadece ayaklarını. kendini değil. ya da ben ona benzettim. belki de başka bişeydi o iz.
hiç bir zaman orada ne oldu bilemedim.

Rezerved

Geldim panpalarım yazıyorum ama lütfen şu partlara şuku atın amk sabit 2 kişi şukuluyor hikayeyi bırakıp onlara özelden yazcam böyle giderse.

bi anlık refleksle frene asıldım. karlı yol olduğu için kızaklamaya başladı araç ve bodoslama daldım o şeye.
önce ona çarptım. sonra kaputa düştü. oradan cama vurdu kendini. tavanda yuvarlandığını duydum. daha sonra arakaya düştüğünü duydum. araba bi 2-3 metre daha kızaklayıp durdu. şok olmuştum. herşey 3-5 saniye içinde olup bitmişti. kanım çekildi. bi 30 saniye filan kafamdan hesap yaptım. kaçayım mı diye düşündüm. gören oldu mu diye düşündüm fakat ne olduysa oldu bari hastaneye zütürürüm diye korkarak araçtan indim. bari ölmese filan diyorum kendime.
arabanın arkasına dolandım, kimse yok. etrafını döndüm yine kimse yok. lan arabanın etrafında yolun etrafında deli gibi dönüyorum. yok yok yok. arabaya baktım hiç hasar yok. kafayı yiyecem. anlam veremiyorum. gözümle görüp kulağımla duydum herşeyi. 3-5 dakika aradım etrafı. canlı sinek bile yok. yoldan geçen bazı arabalar bana bakıyorlar filan. yolda sadece benim fren izim var. korkmuştum. eve geldim yüzüm kar gibi beyaz korkudan. annem karşıladı. olayı anlattım inanmadı tabi. sarhoş filan olduğumu düşündü.

Rez alın bi çay koyam.

Bana bundan sonra tüm okurlarıyla teker teker ilgilenen adam gibi adam lakabını verin panpalarım.

(bkz: TheCarry)

2006 ya da 2007 senesiydi tam hatırlamıyorum şuanda. üniversiteden sömestr tatili için memlekete gelmiştim. hava karlı ve soğuktu. tatil için geldiğim ilk gün liseden filan arkadaşlarla gece geç vakte kadar takıldık. alkol filan değilde kahvede batak filan çevirdik. ordan bi kokoreççiye gittik. falan fıstık.
saat gece yarısını geçmişti gece 1 civarlarıydı yanlış değilsem. arkadaşları bıraktım eve doğru yola koyuldum. memleket konya'nın bir ilçesi 40.000 nufuslu küçük bi yer. neyse, bizim ev daha önce okuduğum lisenin biraz üstünde bi yerde. eve gitmek için okulun üstündeki yoldan gitmek gerekiyor. o yoldaydım işte.
yerler karlı-buzlu olduğu için dikkatli bir şekilde gidiyordum. okulun bahçesinin bittiği yerden yukarı dönmem gerekiyordu. gece vaktiydi. yolda sadece sokak lambaları vardı. epeyce soğuk olduğu için bi de o vakitte dışarıda kimse yoktu.
sola sinyalimi verdim ve bir an gözümü yoldan ayırdım dikiz aynasına baktım. araba kullananlar bilirler dönüş sırasında o aynaya ne kadar bakılır. anlık yani. geriye önme baktığımda arabanın hemen 1-2 metre önünde duran bişey fark ettim. insan boylarında, insan silühetinde fakat insan değil. yani o an öyle hissettim.

Rezervetullah

Hadi bakım rez

Rez hastasıymış gibik #Rez

^#rezzz