Esrarengiz Melkor'un çocukluğuyla ilgili kesinlikle unutamayacağı bir şey de babasına olan siniriydi. Mahalledeki tüm arkadaşlarının babası sabah işe gider akşam onlar sokakta oyun oynarken gelirlerdi. Oysa Esrarengiz Melkor'un babası şehir dışında çalışıyordu ve aylarca eve gelmediği oluyordu. Esrarengiz Melkor babasının eve geldiği ilk günlerde mutlu olurdu. Çünkü babası bozukluklarını hep valizine atardı ve 4 çocuğunu da karşısında toplayıp valizi boşaltırdı. Kim en çok parayı alırsa diğer kardeşleri tarafından saldırıya uğrardı. Ama bunlar keyifli anlardı. Çünkü babası insanların kendisi gibi mutsuz olması için elinden gelenin en iyisini yapardı. En ufak şeylerden dolayı evde kimi bulursa onun hayatını mahvederdi.

Sokağa çıkmak o zamanlarda bu kaos ve huzursuzluk dolu ortamdan kurtulmanın tek yoluydu. Ama kaç saat kaçabilirsin ki bu durumdan? Sabahın erken saatinde gitsen akşam ezanında illaki eve girmeliydin. Yazılı olmayan ama yazılı kuralların tüm hepsinden daha güçlü bir kuraldı bu. Akşam ezanından önce evde ol! Belki annen tekrar izin verir ve akşam karanlığında annenin görebileceği bir yerde arkadaşlarınla oyun oynamaya devam ederdin. Ama Esrarengiz Melkor'un babası geldiğinde akşamları çıkması da zorlaşıyordu. O da ne yazık ki balkona oturup arkadaşlarının oynadığı oyunları izliyordu.

Babasıyla olan sorunları bu kadarla sınırlı değildi elbet. Babası insanları mutsuz etmeyi çok iyi bildiği için annesine bağırıyor çağırıyordu. Annesi ise melek gibi bir kadın olduğu için ne bağırıyor ne de bir şey diyordu. Tartışmanın sonucu babası tarafından tatmin edici bir hal aldığında annesi mutfağa gidip gizli gizli ağlardı. Esrarengiz Melkor'un hayatındaki en taktan anlardan biri de bu anlardı. Babası ona kızdığında bağırdığında sövdüğünde bile bu kadar üzülmüyordu. Annesi güçlü kadındı Esrarengiz Melkor'un ama karşısında bir canavar vardı. ilk başlarda insanları iyi olduğu yönünde kandırıp tuzağına çeker onu ilk başta mutlu eder ve en sonunda onu o kadar mutluyken hiç beklemediği bir anda hiç beklemediği bir sebepten mutsuz ederdi.

Bir de babasının öyle bir özelliği vardı ki Esrarengiz Melkor bununla yıllarca gizliden gizliye dalga geçti. Bu ne miydi tabiki de hava atmak ve övünmek durumu. Babası o kadar aciz bir insan ki Esrarengiz Melkor'un hayatını hep başkalarıyla kıyaslayarak geçirdi. Aşağılamak için demiyorum ama köyde kendi imkanlarıyla okumak için ailesine rest çekip zor şartlarda okumuş ve bu yüzden hayatın ona karşı hep acımasız olduğunu düşünürdü.

Oysa hayat ona yapabileceği tüm güzellikleri yapmıştı. Bir ailesi vardı eğer onlara iyi davranmış olsaydı hayatın ona verebileceği başka hiçbir güzellik olmayacağını anlardı. Ama o bunun yerine kendisini hep başkalarıyla kıyaslamayı tercih etti. Köyde yaşamaya devam eden ailesinin yanına gittiğinde bizim hayatlarımızı o kadar güzel anlatırdı ki Esrarengiz Melkor ilk başlarda o anlatılan hayatın kendisine ait olduğunu anlamakta güçlük çekerdi. Babasının kendi kafasında kurduğu mutlu ve kusursuz bir ailesi vardı. Ama gerçekte en büyük kusur kendisiydi. Bu aileye en büyük zararı yine kendisi veriyordu.

Esrarengiz Melkor'un çocukluğu ile bilmeniz gereken en önemli şey satranca duyduğu aşktır. Babasının şehir dışından geldiği ve iyi olduğu günlerden birinde tahmini olarak 4 veya 5 yaşında olan Esrarengiz Melkor babası ile abisinin satranç oynadığına şahit oluyor ve sırf onlarla bir şeyler yapabilmek için satranç öğrenmeye çalışıyordu. Bu çabasının ilerleyen zamanlarda hayatını ne kadar değiştirdiğini göreceğiz. Bu yüzden bundan bahsetmeseydim olmazdı.

Artık Esrarengiz Melkor'un ana sınıfına geçtiği döneme gelmiş bulunmaktayız. Öncelikle biraz dış görünüşünden bahsedeyim. Siyah düz saçlı, simsiyah gözleri, esmer teniyle ve yaşıtlarından biraz daha uzun olmasıyla şuan ki suriyelilere benzeyen ama yüzünden masumiyet akan bir çocuktu Esrarengiz Melkor. Ankara'nın Sincan ilçesinde yaşadığını göz önüne alırsak masumiyetin orada ne kadar zor rastlanan bir şey olduğunu ileride anlayacaksınız.

Ana sınıfında sınıfın en uzunu ve en zekisi olduğu için göz önünde olan bir çocuk olduğu için o zamanlar aşırı popüler birisiydi. Hatta bir tane kızı da sevmişti Esrarengiz Melkor. Kızın adı ipek ama soyadını veya şuan nerede ne yaptığını bilmiyorum. Kız ile ilgili şuan bile unutamadığım tek sarı saçları ve mavi gözleri ile yüz hatları. Eğer ki saçını boyatıp renkli lenslerden takmadıysa ve makyaj ustası kızlardan olup yüzünü değiştirmediyse şuan bile onu tanıyabilirim. Tabi o beni tanır mı orasını bilemem. Onu unutamamamın sebebi aşırı sevdiğim veya hayatımın aşkı olduğunu düşünmem değil. Onunla ilgili utanç verici anılarım olmasından kaynaklanıyor.

Öncelikle ana sınıfını size biraz tarif edeyim. Abisinin ve ablasının okuduğu okulun zemin katında bir sınıfın içinin oyuncaklar, dolaplar, televizyon ve küçük plastik sandalyeler ve bu sandalyelerin etrafında dizili olduğu tahta masalar hayal edin. Daha fazla ayrıntı vermeyeceğim gerisini sizin hayal gücünüze bırakacağım. Her masanın etrafında 4 çocuğun oturduğu kümelerden oluşan toplamda 5 veya 6 masa vardı. Bizim oturduğumuz masada oturan isimlerin hepsini nerede oturduklarına kadar hatırlıyor olmam ise biraz garip bir durum :D Masaların hepsi U düzeninde olduğu için iç tarafta hiç sandalye bulunmuyordu. Masalar yemek masaları gibi enlemesine kısa olduğu enlerinde 1 kişi oturuyor uzun tarafında ise 2 kişi oturuyordu. Ben U nun duvar köşesindeki duvar tarafındaki kesitinde oturuyordum. Uzun olan kısımda ipek ve Mine oturuyordu. ipek bana yakın taraftaydı ;) Tam karşımda adından uzun süre bahsedeceğim Mehmet Ali Erbil şaka şaka Mehmet Ali oturuyordu. (Kimsenin soyadını kendimce kafamda kurduğum gizlilikten dolayı vermeyeceğim) Ama herkes ona ana sınıfı öğretmenimizin Mali demesi nedeniyle Mali diyordu.

ipek... O zamanlar için hayatımda gördüğüm en güzel kızdı. Oynadığı barbie bebekleri bile ona imrenirdi. Derslerde (önümüze mal mal kağıtlar verirlerdi ve kegib çizgileri takip edin, kağıdı düzgünce kesin, kağıdı muazzam derecede eşit katlayın gibi taktan şeyler) çok başarılıydı. Oysa Esrarengiz Melkor dünyaya kolsuz gelmiş belli yani amk. Bir insan kegib çizgileri nasıl düzgünce birleştiremez ve yamuk çizgi çekebilir ki? Ya da bir kağıdı kegiblerinden takip edip nasıl düzgün kesemezde her seferinde zikzak yapmayı başarabilir? Bunun tek açıklaması kolsuzluk yani belli.

Derslerde kimse görmeden Esrarengiz Melkor, ipeğin saçını okşardı, hatta bazen durup sadece onu izlerdi. Çizgi filmlerde ve okuduğu masallarda daha doğrusu ona okunan masallarda prenses ile prens birbirini çok severler ve sonra evlenirlerdi. E küçücük çocuk sevgililik, flörtlük, fuckbuddylik ne nerden bilsin. Bu arada ipek de Esrarengiz Melkor'u seviyor. Yanlışlık olmasın yani sonra adımız sapığa çıkmasın. Gelip Esrarengiz Melkor'un yanağından öpüyorsa onlar artık birbirinin namusuydu. Esrarengiz Melkor da garibim bir gün tüm özgüvenini yanına alıp ipeğin yanına gidiyor. Yanına gidiyordan kastım bahçede oyun oynamaya çıkmışlardı hemen ipeğin yanına koştu ve aralarında geçen diyalog şu şekildeydi:

Esrarengiz Melkor: ipek nasılsın?
ipek: iyiyim Esrarengiz Melkor sen nasılsın?
Esrarengiz Melkor: iyiyim. Biraz konuşalım mı? (Lan hırt zaten konuşuyorsunuz işte daha ne soruyorsun dimi)
ipek: Oluuuuuur. Ne konuşcaz?
Esrarengiz Melkor: ipek ben seni seviyorum benimle evlenir misin?
ipek: ...

Aga bu ne ya böyle. Bu nece bir yıkıklıktır. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. Evet hadi evlenelim dese kızı alıp eve mi zütürcen andaval bin bu ne ya abi. Panpalar ipeği unutmamış olmamın tek sebebi bu rezil anıdır. Bu anıyı da yıllardır bana unutturmayan da annem ve babamdır. Olayın o açısı daha rezil.

ipek bana cevap vermeyip yanımdan kaçtıktan sonra. Eve giderken annesine bunu söylüyor. (Zalımın kızı bari kabul etmiyon evlilik teklifimi aramızda kalsın ananlara ne söylüyon kahve tarifi mi alacan sanki) Bunun annesi gidip babasına söylüyor bunlar önce kendi evlerinde gülmekten yarılmışlar. Sonra ana sınıfı öğretmenimizden bizim evin adresini alıyorlar. (Özel hayatın gizliliği de kalmış amk neyse Nurhan Hocamı severim arada karşılaşırdık) Sonra bunlar bizim eve geliyorlar. Evde o gün sadece annem var. Bunlar içeri geçiyor annemle oturup konuşuyorlar benimle taşak geçiyorlar eğleniyorlar falan. Bende o sırada ailesinin yanında gelen ipekle oynuyorum hala kafaya bak amk :D iyi ki beni istemeye geldiler falan sanıp gelin gibi gidip servis falan yapmaya çalışmamışım.