yaşamımı siken olayı anlatıyorum

ilk tanışmamız daha çocukken olmuştu, komşuyduk o doğduğunda ben ondan biraz daha büyüktüm. Küçüklüğümle ilgili hatırlayabildiklerim, ailelerin anlatması olacak haliyle. o 3 yaşındayken ben ya 4 yaşındaydım, çok güzeldi küçükken gerçi o gün de çok güzeldi ya. Böyle yanına gelen büyük abiler, onu sevince ben çok sinirlenirmişim, saldırırdım onlara. Ona dokunan olunca ayağa kaldırırmışım sokağı. Daha o günlerden aileler anlamış geleceği. Sonra okullar başladı, ailesi benimle ve kuzeniyle beraber başlattı bizleri okula, aynı okul aynı sınıftaydık, sonra aynı sıralarda oturduk. Derslerde yan yana oluşumuz yetmiyordu; tenefüslerde de beraber olurduk. Bazen kuzeni de bizimle gelirdi, bazen gelmezdi. Esra biraz duygusal kızdı, biraz da kıskanç, sadece bana karşı değil; etrafında bir şeyleri yaşayan insanlar varsa o da yaşamak isterdi hep. Dedim ya çok kıskançtı, 3. sınıfa yeni başladık işte sıra düzeni falan yapıyoruz 1. ve 2. sınıftaki hocamızın tayini çıkmıştı başka hoca gelmişti, Esra ile beni aynı sıraya koymamıştı. Hayriye diye bir kız vardı, onunla oturtmuştu beni. ilk ders tanışma ile 2. ders de sıra düzeni olmuştu. 3. derste Esra ile aynı sırada değildik, üstelik bir kızla oturuyordum diye Esra o ders boyunca kafasını masaya gömüp ağlamıştı.

Sadece benim yazdığım kısımlar için; http://inci.sozlukspot.co...atıyorum/@sabungibenadam

Tenefüste yanına gitmiştim, niye ağlıyorsun diye sormuştum "eğer sen benim yanımda olmazsan ben hiçbir şey anlayamam ki, ben gözümü açtığımdan beridir ilk defa sağımda solumda değilsin" demişti bana. o an öyle bir sarılmıştım ki ona ağlarken gülmeye başlamıştı. Yanında oturan kızdan rica ettim o da kırmamıştı beni işte, yanında oturmaya başladım. Mayıs ayına falan girmiştik, Esra'nın babaannesi rahatsızlanmıştı. Annesi ve babası Bursa'ya gitmişlerdi. Esra'yı bize emanet etmişlerdi. Annemler bizi ayrı odada yatırırlardı haliyle, gece herkes uyuduktan sonra Esra koşar yanıma gelirdi. Bizi görmesinler diye battaniyeyi kafamıza çekerdik, nefessizlikten öleceğimizi anlayıp sonra yorganı kaldırırdık. Başını göğsüme koyardı, dışarıdan ses duyunca hemen tekrar battaniyeyi kafamıza çekerdik, gülüşüyoruz da sesimiz gitmesin diye de ağzımızı kapatıyoruz. Sonra gözlerine bakmıştım bir süre sonra da uykuya dalmıştım.

reserve lütfen.

Sabah suratımda suyu hissedince boğuluyorum sanmıştım, kafamdan aşağı suyu boşaltmıştı, ne olduğunu anlamamış halde etrafa bakıyordum sonra fark edip hızlıca kalktım ben kalkınca o da anlamıştı ne olacağını, hemen kaçmaya başlamıştı evin odasında kıstırınca pencereden bahçeye çıkıp merdivenlerden kaçtı, o kaçınca ben de onun peşinden gittim. Tam karşımızda yapımı tamamlanmayan bir bina vardı, oradan çok korkardım ben, o yüzden oraya girdiğini düşünmüştüm. Korka korka giriyorum oraya, giriş tarafı aydınlık ama merdivenden yukarısı kapkaranlıktı, yavaşça yürüyorum işte yukarı doğru. ilk oda kapkaranlıktı içerisi zütüm yememişti bakmaya o da orada değildir diye kendimi kandırmıştım, sonra daha yukarı gitmeye de yemedi zütüm orada değildir diye döndüm aşağı giderken biri arkadan sırtıma vurdu, o an o korkuyla kaçmaya başladım o da gülüyordu ardımdan 1-2 basamak inmiştim ki kırık tuğla parçasına basıp merdivenlerden aşağı düştüm kapı önündeki tuğlalar koluma battı hep kanadı her tarafı sağ kolumun sonra Esra'da koşa koşa geldi. Bana bir şey oldu diye ödü kopuyor, hemen ağlamaya başlamıştı. Bense içimden rezil oldum hem de Esra'ya diye geçiriyordum. Beni kaldırdı üstümü falan temizliyordu tozlardan falan sonra ben ona o bana baktı ikimizde üst üste bastık kahkahayı. bana sarıldı, koluma girdi eve gittik öyle.

seri yazıyorum beyler

son 1 part daha atayım

Her günümüz böyle geçiyordu işte, üstünden bir kaç yıl geçmişti; hala beraberdik. 6 sınıfa gelmiştik, eskisinden daha da iyiydik birbirimize karşı. 2. dönem yeni başlamıştı, sınıfımıza yeni bir kız gelmişti. baksan bizden 1-2 yaş büyük gibi duruyordu, bir kaç gün sonra yanımıza geldi işte öyle sohbet ederken siz birbirinize aşık mısınız dedi, Esra bana baktı, ben Esra'ya baktım. O güne kadar hiç adlandırmamıştık aramızdakileri. Sevgi ya da aşk diye hiç dememiştik birbirimize. O an öyle utanmıştık ki cevap bile veremedik, Esra ile bakışıp duruyorduk sadece. Zil çaldı, derse girdik. Derste de hiçbir şey konuşmadık, nedense çok utanmıştık. Son dersten sonra eve gidiyorduk, Esra bana bakıyordu ben ona bakınca kafasını çeviriyordu. Sonra eve geldik, ne onların ki evdeydi ne de bizimkiler. Taziyeye gitmişlerdi galiba, bizim evin önünde oturmaya başladık. Esra'ya baktım o da bana baktı. ikimizde bir adım bekliyoruz. Sonra komşumuz Müzeyyen abla bizi gördü evinin balkonundan napıyorsunuz orada çifte kumrular dedi. Esra güldü bana baktı ben güldüm Esra'ya baktım, durumu anlattım yukarı gelin dedi tamam dedik, giderken Esra'ya dedim galiba biz birbirimize aşığız diye, öyle utanmıştı ki. Kızarınca yanakları kıpkırmızı olurdu, o an onun yanaklarını öyle görünce içimde öyle bir his oldu ki, öyle bir his oldu ki.

panpalar okumak isterseniz bir part daha gelir geceler uzun

O an sanki ölsem, onun için ölümü yener geri gelirmiş gibi hissediyordum. Her neyse işte o sene aramızda hiçbir problem olmadı, 7. sınıfa geçmiştik. Benim ergenliğe ilk geçiş dönemim. Kanım da hafiften kaynamaya başlamıştı. Esra'da o sene baya uzamış, göğsü ve kalçası da çıkmıştı. Böyle çevresindeki her erkeğin isteyeceği türden olmuştu. Bir gün okuldayken tenefüste Esra kantine inmeye gitti, gece ödevin son kısmını yapmamıştım, Esra bitir ben gidip kantine bir şeyler alıp geleyim demişti. Esra'yı görmek için hızlıca bitirdim. Sonlara doğru ne yazdığımı ben bile anlamamıştım o kadar hızlı yazmıştım. Aşağı indim, Kantin sırası olurdu, Esra'nın arkasındaki çocuk Esra'ya bir şeyler yapmak istiyordu yani dayamak istiyordu, Esra'da fark edip çocuğu ittirmeye başladı o an benim gözüm dönmüştü. Kavga etmesini bilmiyorum hiç etmemiştim o güne kadar, koştum çocuğu ittim ama öyle bir ittim ki çocuk yerde sürüklendi yerler mermerdi, az ötedeki duvara kafasını çarptı, tekrar koştum o kafasını tutarken yerde tekmeledim onu yapabildiğimce, görevli öğretmenler koştu hemen geldi bizi ayırdılar, kavga edenin ben olduğunu görünce acayip şaşırdılar, sordular ne oldu işte, eğer bir şey yaptıysa çocuğu disipline yollayalım dediler, ben de yok hocam boşverin sağolun dedim ısrar ettiler söylemedim sonra zil çalmaya yakınken bir şey olursa yanımıza gel dediler, sağolsunlar beni çok severlerdi. Ergenliğe geçiş zamanım, ben yeminliyim o çocuğu döveceğime, Esra'da ağlıyordu, bana bir şey olacak diye. Ama o olayın orada kalmayacağına emindim.

burda ünlü olmak gibi bi amacım yok bu arada panpalar 1 tane dinleyicim olsun 100 tane olsun fark etmez bu olayları hep yaşamımdan uzak tuttum hayatım boyunca

Okul çıkışı eve gidiyorduk, yol yakın olsun diye ara sokaklardan giderdik hep. Sonra birden karşımıza o çocuk ve yanında tahminen 15-20 arası kişi çıktı. Nolduğunu anlamadan bana saldırdılar, bir kaç darbe vurdum ama çok darbe aldım o an. Ama yediğim yumruk ya da tekmeler umrumda değildi, Esra'yı düşünüyordum ben. Tecavüz etmeye kalksalar , ya da bıçaklasalar ben hiçbir şey yapamazdım o an. Bunu bilmek yediğim o dayaklardan daha ağır geliyordu. Neyse ki Esra'ya hiç dokunmamışlardı. Gözümü açtığımda Esra başımdaydı ağlıyordu, öyle ağlıyordu ki, canım hiç öyle yanmamıştı benim. Hiç öyle kötü hissetmemiştim. Vücudumda hiçbir şeyi hissetmiyordum, tamam ağlama diyordum ona zar zor. Gözüm çok ağrıyordu ama, böyle uyumak istiyordum. Ama uyursam Esra'ya bir şey olacak diye öylesine de korkuyordum ki. Hayatımda ilk defa o an ağlamıştım. Esra'ya bir şey olursa diye düşündüğüm an kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu.

devam ediyorum panpalar

Esra ne yapacağını bilememişti o an, annem evhamlı biridir, saçımın tek teline bir şey olsa kadıncağız bayılır. Aileme söyleyemezdi. Kuzeni var demiştim ya, o da eve gitmek için aynı yolu kullanırdı o bizi fark edince direk koşup Esra'nın babasına söylemiş. Esra'nın babası arabayla bizi aldı evine zütürdü. Yatırdılar beni Esra'da gidip anneme Nihat arkadaşlarıyla maç yapacak sonra gelecek diye söyledi, annem de tamam demiş işte. Bir kaç saat sonra uyandım, annem çok meraklanmıştır diye kalktım hemen eve gittim, elmacık kemiğimin o taraflarda baya şişlik vardı, annem hemen telaşlandı geldi noldu falan diye, okuduğum lisenin eski halinde yerler hep taş cam kırığı falandı maçta hızlı koşarken biri bana çelme takınca yerde sürüklendim ondan böyle oldu falan dedim, sonra babam akşam eve geldi. Ona da aynı yalanı söyledim. Ama halim yoktu, ne konuşacak gücüm vardı ne halim. Uyudum gene akşam erkenden, Esra'da başımda beklemiş işte sabaha kadar ara sıra da uyumuş tabii ki. Bir kaç gün okula gidemedim halim yoktu gidecek zaten. Öyle bir kaç gün geçti.

Esra'da halsizleşmişti, o yüzden o da gitmiyordu 1-2 gündür. Hali yoktur diye hiç çağırmadım onu okula gittim. Sabahları normalde o ara sokaklardan gitmezdim çok tenha yerlerdi çünkü; ama o gün uzun yol çekecek halim de yoktu kısaltmak için oradan gideyim dedim. Okula 5-10 dakikalık mesafe kalmıştı ki, o şerefsizin evladı beni bekliyormuş her gün orada. Beni öldürmeye yemin etmişti, çocuk. Yanında gene 10'dan fazla insan vardı elinde de bıçak vardı. Beni görünce direk bana doğru koştu, o an öleceğimi hissetmiştim. Kesin öldüm ben hiçbir şey beni kurtaramaz demişti. Gözlerimi bile kapatmıştım bıçaklanmak için, bir kaç bağırışma oldu. Çocuğun etrafındaki 5-6 kişi küçükken takıldığım atari salonundan arkadaşım çıktı. Onlar beni tanıyınca, o elemanı durdurdular hemen, işte bu çocuğa dokunma bizim kardeşimiz gibidir o falan filan diye çocuğu durdurdular. içimden her türlü duayı ediyordum Allah'a, öyle rahatlamıştım ki, hatta çocuğa bana bir şey yaparlarsa "pambu"ya bizzat söyleyeceklerini söylediler. O an tanımıyordum pambu kim ve bana bir şey olacağıyla niye ilgilendiğini hiç bilmiyordum. Okula gittim o gün, ama o çocuk yüzünden o sokaklardan gitmedim. Akşam da Esra'ya anlattım, Esra ağladı hemen gene. Çok korkardı bana bir şey olacağından, sizinkilerle konuşalım bizimkilere de diyelim bir şekilde ısrar edelim gidelim buralardan lütfen sana bir şey yapacaklar yaşayamam ben sensiz nolur gidelim diye ısrar ediyordu. Bir şekilde ikna ettim onu, keşke etmeseydim.

Sonra hiçbir olay olmadı, ara sıra Esra'nın kıskançlıkları oluyordu. O zamanlar çok zayıftım bir de, herkes bana o kadar çok zayıfsın diyordu ki artık takıntım olmuştu birinin bana zayıfsın demesi Esra'da biliyordu o yüzden sık sık bana takılırdı zayıfsın diye ben de kızardım ona o da gönlümü alırdı falan böyle geçti o yıl da. 8. sınıfa gelmiştik, Esra'da ben de fiziken çok değişmiştik. Esra hele aşırı güzelleşmişti, esmer güzelliğinin tam hakkını veriyordu. Ben ise hala zapzayıf, kuru biriydim, aşırı hareketliydim o dönemler. Okul atletizm, futbol ve basketbol takımındaydım aynı anda. Antrenmanları çakışmadığı için rahattım. Bazen aynı gün üst üste antrenmanları olurdu, eve gidince ölü gibi olurdum, Esra'da benle ilgilen diye bana tokat atardı suratıma su dökerdi üstüme atlardı ama yerimden kalkmazdım. Yaptıkları hoşuma da gidiyordu çünkü. Sonra turnuvalar başlamıştı, üçü arasında tercih yapmam gerekmişti, basketbolu seçmiştim. 12 numarayı almıştım, Damir Mrsic'e köpek gibi hayrandım çünkü, zaten o yüzden basketbolu seçmiştim. Şırnakta basketbol turnuvaları vardı, yarı finale gelmiştik. O yüzden okuldan öğrenciler de tribün yapmak için gelmişti o gün. Sonra bir ara tribünde kavga çıkmıştı, anlamamıştım ne olduğunu. Bir kaç gün sonra öğrenmiştim, kızın teki sürekli beni yanındaki diğer kıza övdüğü için Esra girişmiş o kıza.