Yıllardır bu iki zıt arzunun pençesindeyim. Hayat, acılarımın sisli camı arkasında kâh bir kabusa, kâh bir heyula'ya benziyor. Bazen komedilerin en adisi, bazen trajedilerin en dayanılmazı. Ve içimideki cehennemden habersiz bir dünya. Hayallerde benim oyuncağım, onları elimden aldılar. önce insanlar aldı sonra kendileri kaçtılar benden. Ve kadınlar ki ölüm kadar güzeldiler. Duyguları kapıda bekletiyorum, içeride yabancılar var. Kapıyı açtığım zaman kimseyi bulamıyorum dışarıda. Beraberken anı yaşıyorum ve şuurun ırmağı bulanık, yaşamaktan düşünemiyorum. ihsaslar koro halinde. Onları sınıflandırmak, isimlendirmek, billurlaştırmak zaman istiyor. Beni ne kadar anlıyorsunuz? Ya da ben sizi ne kadar anlıyorum. Akşam büyük bir endişeden kurtulmuştum, ama bahtiyar değildim yine de.