insan ilginin peşindeydi. beğenilmek ve sevilmek istiyordu. ama başkasına karşı bunları göstermeye pek istekli değildi. bencilliği onu doyumsuz yapmıştı. bu yüzdendir ki istek ve arzularını gerçekleştiremediği zamanlarda kendini depresyonun kollarında buluyordu.
çünkü insan kendini karşı cinsine beğendirebildiği ölçüde kendini kendi gözünde değerli görüyordu. meşgalesiz ve uğraşsız insanların ortak emeli zevkli ve bir o kadarda insanı kendiliksizleştiren bu uğraş olmuştu. cinsel arzuların pençesine esir etmişlerdi kendilerini.
oysaki her insan dünyaya geliş gayesini aramanın peşinden gitse, ilgi alanı ölçütünde bir devrim yaratacak hayaller kursa ve onları gerçekleştirmeye çalıştığında ulaşacağı başarı çok büyük bir tatmin sağlayacaktır.
düşünün her birey medeniyetin taşlarını böylesine içtenlikle işlediğini, ne fevkalade bir gelecek inşa etmiş olurduk.