bizim dükkanımız vardı unlu mamüller işletiyorduk çok güzel gidiyordu dayım anamıda babamıda kovaladı dükakndan amk benim felan dedi gavat olum her gün aç yatıyoduk babam işsiz annem işsiz bi ara amcam çöpten ayakkabı bulmuştu conversedi galiba onu giyip okula gidiodum yıkatmıştım bi ara kardeşim geldi abi hoca beden dersine botla girmeme kızıyor senin converseleri giyebilirmiyim demişti amk çok kötü olmuştum lan

Her seyi unuturum da amcamin babamin bos cuzdanini babamin kafasina attigini unutmam

Param olmadığı için evden yemek zütürüyordum o da zar zordu. genelde zaten çikolata sürerdim bi gün o da yoktu hiç sesimi çıkarmadım annem de bayram çikolatasını eritip ekmeğe sürmüştü bende okulda yemiştim. geldiğim yeri hiç unutmadım. hiçde utanmadım

sene 1998-1999 falan ilk okul 1. sınıfa gidiyorum. tabi köyde yaşıyoruz imkanlarda kısıtlı. peder beyin doğru düzgün işi yok, sağdan soldan bulduğu borç paralarla geçiniyoruz.
bir çantam var birde mavi önlük, çanta dediysemde eski püs bir şey onuda yan komşu vermiş amk. ama ben nasıl mutluyum tabi okula gidiyorum diye. e tabi öğrenciye kalemde lazım peder de bir tane kurşun kalem buldu getirdi o da yarısına kadar kullanılmış bir kalemdi. günler geçtikçe kalem gitgide, küçüldü kullanılmaz bir hal aldı. sınıfta herkes tahtadaki harfleri paldır küldür defterine yazıyo ben yazamıyorum amk. kalem yok çünkü. neyse yanımda oturan zaatan kalem istedim o da bana kahverengi tahta klem boya verdi. bende günlerce o tahta kalem boyayı kullanmıştım. Hala aklıma geldikçe zoruma gider. çok şükür ki geçti bu günler o kalem bulamayan ben, okudu avukat oldu, şimdilerde ise her köye gitmesinde kalem alır köydeki çocuklara dağıtır.

Boncuk atan tabancalar vardi bi 15-20 sene once. Bunlardan Herkeste oldugu icin yollarda boncuk olurdu surekli. Ben de bi gun tabanca alinca kullanayim diye o boncuklari toplardim. Bazen gezerdim sirf boncuk toplamak icin. Tabancayi hic alamadim.

kirayı ödeyemediğimiz zaman ev sahibinin kapıya gelmesi. annemin ağzımı olabildiğince kapatması. o halde 0 ses televizyon seyretmemiz.. unutulmayacak bi andı benim için

Üniversitede köpek gibi açım cepte 5 tl vr ozamanlar parliament 5tl ya parliament ya yemek karar vermem lazımdı bende akıllı davrandım ve yemek yedim

seneler seneler öncesiydi 6. sınıfa gidiyordum 2 arkadaş okuldan kaçtık cebimizden 3-5 kuruş olduğundan döner alcak paramız yoktu fırının önünde bekledik sıcak ekmek çıktı aldık, e ekmekte kuru kuruya yenmez diye düşünürken arkadaşım muhteşem fikri verdi-
; - kanka biftekli çitos alalım arasına koyalım et tadı verir he ne dersin ?
bende bu şahane fikri uyguladım, son paramızla çitosu alıp ekmek arasına koyduk. pişman değilim

güzel başlık
bi taharat da biz alak:

tommyverceddi kardeşimin anlattığı gibi esasında maddi olmayan bi garibanlığımı anlatayım.
anlatması çok kısa sürecek ama 7 sene yaşadım.

iki göz toprak bir evde doğdum, 7 yaşına kadar da orada yaşadım, şiddetli yağmur yağdığında evden çıkardık sağlam olmayan toprak dam çökecek diye. ama benim garibanlığım böyle birşey değildi. çok gibimde de değildi. hiç üzülmedim maddi konulara. anam garibanam çilekeş anam olağanüstü sevgisiyle hiç hissettirmedi böyle şeyleri adeta bize. benim derdim başkaydı. ben daktilo almasını istiyordum beyler babamın bana. alınamayacak kadar pahalı birşey değildi. tam yedi yıl beyler, 7 koca yıl bekledim. hep istedim çok şımaramadan. çünkü bizim zamanımızda mızlanmak, şımarmak vs neydi bilmezdik. çok uzatırsak dayağımızı yer otururduk.
yazar olacaktım, senarist olacaktım, acayip romanlar yazacaktım onun verdiği istekle. alınmadı...

sonra birgün yaşım 16 iken eve bi geldim, küçük kardeşime bi alet alınmıştı.
daktilo gibi harfleri vardı klavyesinin, ama buna kağıt takmana gerek yoktu, yazdıkların direkt ekranında beliriyor, istersen yanındaki başka bir aletten kağıda aktarılıyordu. istersen yazmak dışında da bir sürü renkli sesli güzel şeyler yapabiliyordun.
kardeşim hiç roman yazmadı, hikaye bile yazmadı o aletle.
ben de hep mesafeli durdum. çok kaynaşmadım hiçbir zaman. onu hiç kıskanmadım ama bu kadar değer uçurumu olmasına hep üzüldüm kardeşler arasında. hiç bir zaman fazla hoşlanmadı benden babam. üç kardeş arasında en iyi okulları ben okudum, en uyumlu bendim, eve hiç bela getirmedim, kimseyle kavga bile etmedim babam sıkıntıya girmesin diye. ama sevmedi işte.

büyüyüp kendi paramı kazandığımda ve devam eden hayatımda da kendime asla daktilo almadım, babam alsa güzel olacaktı o. daha çok cezalandırdım babamı çocukluktan kalma vicdanımda.

şimdi maddi yönden en iyi durumda benim kardeşler arasında. hatta bütün ailede.
ama en gariban benim beyler hâlâ.

Ne kadar karektersiz arkadaşlarınız varmis beyler. Bizum durumumuz cok sukur bir hayli yerindeydi halada oyle hamdolsunki cok sukur Allahima.Ben arkadaslarla bir yere oturmaya giderdim veya cagirirdim hani durumlarini biliyorum peder ona gore para verirdi ve beraber eglenir,yer icerdik. Yani ben arkadaslarim icin dostlarim icin canimi teredtussuz veririm. Allah hayirli hayatlar nasip etsin

bizim bi ara su borcundan dolayı su saatimizi sökmüşlerdi evde 1 sene sular akmamıştı bu süre zarfında yatsı namazlarından sonra camiye gider 5 lt lik su şişelerini doldururdum ve eve taşırdım zor zamanlardı. Bikeresinde iki tane arkadaşım karşıdan geliyorlardı bende elimde sularla geliyorum utancımdan bi apartmanın kapısına dikilip sözde kapıyı açmalarını bekliyomuş gibi yaptım ve gitmelerini bekledikten sonra gittim.

okula başlayacaktım , tabi para yok pul yok amk , ay sonunu zor getiriyoruz defteriydi kalemiydi çantasıydı her bi takuda alınması gerekiyodu .

annem kahraman gibi çıkıp bileziklerini sattı lan benim için küçükken ne olduğunu anlamamıştım şimdi anlayınca gözlerim sulanır

Bizim durumumuzda iyi değil hem çalışıp hem okuyorum lisedeyim bir bakımdan iyi çünkü hayatın zorluğunu erken öğreniyorsun

zor arkadaşlar gerçekten çok zor be küçükken gerçekten bir süngerin üzerinde 2 yıl uyuduğumu bilirim panpalar yırtık battaniyeler içinde ama hiç koymazdı bana babamın bir gülümsemesi yeterdi asosyaldim bir tane bile arkadaşım yoktu ne bir doğum günü gördüm nede birinden hediye aldım çok şükür şuan ailemin durumu çok iyi yıllar geçti çok şey değişti ama babamın o gülümsemesi hiç değişmedi belkide o günleri güzel geçirmemin tek sebebiydi o gülümseme...

Bizim okulda ders 7de başlıyo 12 buçukta bitiyordu. O arada babamla kavga etmiştim babamda sinirden sana brdaha para vermicem demişti. Normalde dayanırdım 12 buçuğa kadar açlığa da başım dönmeye başladı. Gururluyumdur para isteyemem ben. Bizim sınıfta birisi vardı çok iyi çocuktur Allah var yukarda. Buda sınıftaki erkeklerle takılıyo. Bende gittim buna gelsene bi özel bir şey dicem dedim geldi. Sigara içerdimde. Paran var mı yarın getiririm sana dedim. Sigara almıcağına yemin et dedi valla yemek alcam dedim. Elindeki tüm parayı verdi. Bu fazla dedim, kalsın sende dedi. Sonraki günlerde ne yaptıysam kabul etmedi parayı.

5 yaşındayım herkesin son model bigibleti vardı babamın işleri çok bozuktu o sıralar, babam hurdacıdan bigiblet almış ama bigiblet gitmiyor adam bi gece 4 saat uğraştı bigibleti her şeyini yaptı boyadı 0 gibi bigiblet oldu.O zaman çok sevinmiştim zamqi. Fakirlik desen durumlar kötüydü ayakkabı tabanı yırtılmıştı bizimkilere belli etmemek için zor duruma sokmamak için 6 ay boyunca saklamıştım o kocoman yırtığı.Tek ayakkabım vardı zaten.

işe gitmem gerekiyordu.. otobüs o zaman öğrenciye 50 kuruştu.. bende de 40 kuruştan başka para kalmamıştı.. utana sıkıla otobüse bindim.. şöföre 10 kuruşum ekgib başka da param yok dedim.. olmaz, kabul edemem deyip indirdi.. 6 km yi gözlerimde yaşlarla yürüdüm..

Bende mahalle okulunda oku kıt kanaat geçin falan filan derken parasızlıktan bi mağazada işe girdim, konuşmam iyidir o nedenle çevrem falanda var hiç yokluk çekmedim ne kadar kıt kanaat geçinsekte ama işe girdiğimde iş arkadaşlarıyla tanıştıktan sonra yemekhaneye çıktık çay molasında yemek olmaz yemek öğle vakti verilir ben tabi fakir ruhumun tepkisine uyaraktan yine hiç bişey almadan kahvaltıya çıktım bi bardak çay oturdum televizyon izliyorum yemekhanede iş arkadaşım geldi bende tabi kafa o ya dalga geçtim bune tüm maaşına kahvaltımı alıyorsun diye lise son falan bunlar olurken, yanda bitane emektar abimiz sağolsun hiç farkettirmeden canım ben yiyemiyorum doydum dedi 1 poaçadan sonra önüme 2 tane poaça bıraktı yok abi falan filan derken adam mola bitti benim diyerekten kalktı afiyet olsun dedi üstüne birde güzel insan şimdi cepte para var o huzur yok amk

babam program yazmayı biliyorum diye çalıştığı şirkete benide yamamıştı, bana sürekli iş öğrenirsin iyi olur falan diyodu tabi o zamanlar 13 14 yaşlarındayım bilenler bilir delphi 7 fame dildi o zamanlar her neyse ben yardırıyorum falan parayıda babama veriyorum babam bana haftalık 10 tl harçlık ve yol parası veriyodu tabi sonradan öğrendim iş öğrenmek için değilmiş

Bende anlatayım dinleyin panpalar. Şimdi buradakilerden yaşça büyüğüm tabi biraz ondan da oldu. Ekonomik olarak o zamanlar orta sınıf filan yok ya zenginsin ya fakir. Hiç unutmam bunları ki gelecekte bende diğerleri gibi olmayayım diye. Bizim köy okulu kapandı, ilçedeki köy okuluna gidiyoruz. Servis parası var vırt var zırt var. Bizimkilerinde ekonomik durumu çok minik hiç yok hemen hemene. Neyse panpalar babam her sabah şimdinin 25 kuruşu, o zamanın 250bin lirası. Babam verirdi tenefüs sayardım. 4. tenefüs olduğunda alırdım cocostarımı bir köşede sessiz sessiz yerdim. Hiç unutmam. Sonra akşama kadar millete bakmaya devam ederdim.