liseye giderken hergün 2 lira harçlık alırdım , 1 tl gidiş 1 tl dönüş parasıydı minibüsle gider gelirdim. her sbah kalktığımda ayakkabı dolabının üstüne bırakırdı parayı annem bir gün kalktım baktım dolabın üstünde para yok tereddütte kaldım acaba unuttular mı diye sabahında körü amk o saatte insan uyandırılmaz dedim herhalde paraları yok çıktım evden yaklaşık 1 saat yürüyecektim havada şansıma buz amk başladım yürümeye 200 300 metre sonra babam arkamdan koşarak geldi elini attı omuzuma baba oğul yürüyerek okula gittik ( babam işsizdi , evimiz kiraydı )

Bilen bilir ilaçlamacılık zor iştir bütün kış soğuk bi dükkanda iş beklemek telefon çalsada bi ev bi fabrika ilaçlasam demek ne kadar soğuk olursa olsun o ufoyu açamamak. Evet beyler benim babam bir ilaçlamacı yazın işleri yoğun olur 6bin kazandığımızı bilirim bir ayda ama kışın 500 lirayla ev geçindiririz. Yine kış geldi o zamanlar lise 1im babam dokunsan ağliycak borcumuz yok ama ihtiyçlarımız çok. Neyse başladı lise okulda dendi öğle araları yemek verilicek aylık 100 lira e tabi kış ayındayız ben bunu babama söyleyemedim şuan lise son sınıfım hala öğle araları aç geziyorum ama umrumdada değil çünkü ben mutluyum babamı zor durumda bırakmadığım için

Bi ara babam harçlık vermemişti uzun süredir benim param bitmiş haberim yok baktım cüzdana 2 lira var başka yok neyse okula gitmek için otobüse bindim adam 1 lira aldı neyse sevindim dönüşte de bir lira alırsa iyi diye neyse okuldan çıktım otobüse bindim şoföre bir lirayı uzattım adam parayla biniyosan iki lira dedi adam haklıydı abi dedim başka param yok o sırada tüm otobüs bize bakıyor adam haka bana paran yoksa niye bindin şurda durunca in falan dedi ben de ağlamak üzereyim sonra bi adam şoföre bak çocuğun parası yok niye sıkıştırıyorsun dedi şoför iyi hadi bu seferlik olsun diyip aldı benim parayı o gün eve gidene kadar cam kenarına oturdun kimseye bakamadım amk

ben o zamanlar 6. sınıfta falanım annem-babam yıllar boyunca çalıştı o parayla bide bankadan çekilen krediyle bi ev aldılar o zamanlar 45 milyar falan.O kredi bizi o kadar etkiledi ki bi akşam yemek yicez ekmek almak için para bulamıyoruz evde annemle -kardeşim küçük babam fabrikada- kanepelerin altına bakıyorum halıların altına belki para düşmüştür bulurum diye yok o gün ekmek alamadık. ve bu benim karakterimi etkiler ne zaman para ile ilgili bi durum olsa o aklıma gelir.

annemle birlikle pazara giderdik. elma şekeri satanlar olurdu.hep isterdim. pahalıydı o zamanlar hiç alamadık. işte ne zaman elma şekeri görsem içim ağlar.

anılarınızdaki zengin binlerden biri ben değilim.

valla bak. sizden biriydim ama sizin kadar fakir de değildim.

küçükken de paraya ihtiyacım yoktu şimdi de çok paraya ihtiyacım yok. yetinmesini biliyorum

mesela 6 ayda 1 yılda 1 telefon değişmem.2.5 senedir samsumg note 2 kullanıyorum. niye değişeyim amk?

Daha sözlüğe kaydolalı bi iki saat oldu çözemedim tam olarak ama yazılanların hepsini okudum. Şükür bizim öyle bi sıkıntımız olmadı ama hiç unutamadığım bi şey var onu anlatayım. Teyzem var annemin bi küçüğü. Annem babam Ankaralı ama biz başka bi şehirdeyiz teyzemler Ankara'da çok kötü bir yerde oturuyorlar. 3 tane kuzenim var teyzem 17 yaşında hamile kalmış kocası onu kaçırmış o zamanlar. Teyzem ananeme anlatınca bizimkiler gidip evlendirmiş. Tecavüz eden adamla evlenmiş yani. Herneyse bi gün annem bizi gece saati uyandırmadan babamla beraber arabaya zütürüyorlar ben uyku uyanıklık arası annemin ağladığını hatırlıyorum. Uyandım ananemlerdeyiz. Okul var normalde ama abimle birbirimize bakıyoruz ben 9 10 yaşlarındayım. Neyse annem geldi teyzem bide kuzenlerim. Sonra evimize döndük teyzemle çocuklarınıda alıp. Meğer teyzemin kocası evde yiyecek ekmekleri yok diye teyzemi öyle bir dövmüş ki kaburga kemiği falan kırılmış kadının. Sonra da git kendini sat sabah para getir diye çırılçıplak soyup sokağa atmış. Gecekondu mahallesinde yaşıyolar teyzem kapı önüne serdikleri kilime sarınmış komşudan annemi aramış öylelikle gidip almıştık. Teyzemin ananeme "bana tecavüz eden adamla beni evlendirirsen adam beni satarda atarda. Hakkımı helal etmiyorum" dediğini hiç unutmam.
Öyle işte.

bende gariban bir ailede büyüdüm gariban olunca iş ve para sıkıntısı çok olurdu. babam annem çalışmaktan benle hiç ilgilenemezdi. bende kendi derslerimi kendim yapmaya elimden geldiğince okumaya çalıştım. klagib bir meslek lisesini zor bitirdim çünkü tabanım sağlam değildi öğrenemiyordum da. şu anda da açıköğretimde saçma bir bölümü bitirdim ve işsizim. yani benim gibi gariban bir ailesi olan adamın iyi bir iş sahibi olması için ya çok süper zekaya sahip olması gerekir. yada parası olupta dersanelere özel hocalara özel üniversitelere gitmesi. kısaca ailen garibansa çokta şansın yok bu hayatta. sağlık olsun yeter. seviyorum hepsini.

üniversitenin ilk yıllarıydı yeni ev kiralamıştık ev arkadaşlarım memlekete gitmişti ben gitmemiştim bütün okuldan arkadaşlarımda gitmişti ve o ara bi kızla dışarı çıktım bursumun yatacağı güne kadar yetecek şekilde ayarladığım parayı bir gecede harcadım cebimde 25 kuruş kalmıştı borç alabileceğim kimsem yoktu bursumun yatmasına 5 gün vardı ve evde sadece musluktan akan su vardı uyku süremi uzatırsam açlığı daha az hissederim diye düşünüp olabildiğince fazla uymaya çalıştım o gün sigaram da bitti bi süre sonra su bile içememeye başlamıştım ve tam 5 gün o şekilde geçirdim 5. gün bursum yattığında kalan son enerjimle bankamatiğe gittim parayı çektm ilk iki paket sigara aldım 3 bira aldım ve eve 2 adet aile boyu pizza söyledim açlıktan gözüm dönmüştü öyle bir açlık daha da geçirmedim ama ileride anlatacağım değişik bir anı olmuştu benim için..

Küçükken paralı futbol okuluna gitmek istemiştim çoğu arkadaşlarım gidiyordu babama söylemiştim babam da durumunun o futbol okulunu karşılayamayacağını belirtmişti tabi ergenlik çocukluk nasıl düşündüysem babamla tartıştık kavga ettik daha sonra odama gittim üstünden yarım saat geçti babam geldi yanına gel seninle bi gezelim dedi gittik iste o zaman bi bakkaldan top aldık dışarda oynamıştık ne zaman aklıma gelse içim sızlar analarımız babalarımız kutsal insanlar

Beden dersine ıskarpinle girmistim
Of of millet dalga gecer gibi bakiyordu aciyorlardi

Ağarmis montla gezdim ben be lisede millet knk üstüne yapisti vs derdi güler gecerdik

Hocalarla tanisma saftinda babam calismiyor desem tatavata yapicakti neden calismiyor vs ulan adam hasta oc diyemezdim salladim bir sey

Arkadaslar kapiya gelirdi cikmak isterdim ama cikinca direk nete gidecegimizi bildigim icin anneme söylerdim oda izin vrrmiyorum cikamaz derdi of mk offf

ilk okul4 teyim isa diye arkdas var ödev yapicaz herkes para vericek karton iste 3-4 kisiyiz bizim kapiya gelmis asagidan zile basip 25 kurusu getirmesseb grubtan atariz demisti bende biliyordum evde.ne 25 krs u 1 kurus yoktu oc sonra okula gittik bende anne odevim var demistim a4 kagidina yapmistim hoca geldi herkesin gurubu var sen neden tek yaptin vs dedi ödeve bakti bide bunu ödev diye getirmis dedi o gün cok pis agladim

Daha cok varda üzmüyem sizi

Yukarda Allah var son zamanlara kadar para gibintisi cekmeden buyuduk buda benim garibanlik hikayem
Sabah kalktim ise gidicem neyse bizim ufakliklara babamin cebinden para vericem cikardim cebini 10 lira para var ulan 55 yasinda adam cebinde 10 lira para ile 5 kisiye bakiyor dedim o an.fakirlige lanet. edip kendi paramdan 5er lira verdim idare edin dedim butun gun cebimde 2.5 lira ile dolastim bi akbil kaybolsa sicicaktik aq

Çocukken mahallede bigibletim yoktu millet bigibletle gezerken tencere kapağını sürerdim bende buda böyle bi anıdır işte aq

Dert yarak gibidir en büyüğü hep kendinin sanarsın çok doğru lafmış şuan anladım

Beyler zamanında çok çektik allaha şükür şimdi durumumuz iyi ben annemin zamanında sonayı yakmak için yağmurda gidip sağdan soldan odun istediğini bilirim sofrada annemin kardeşim le benim doymamı bekleyip sonra kalanlarla kendi karnını doyurmasini bilirim bunları yazarken gözlerim doldu eski günleri hatırladım benim hayatta en cok değer verdiğim varlık annem allaj kimseye yaşatmaşın böyle günler

Yıl 2005 Öğrenci evinde kalıyoruz dördümüzün ikisi sözde memur ayrıca * 5 katlı apartmanın bahçeli giriş katında oturuyoruz geriye kalan dört kat hepsi akraba. Tek yabancı biziz, Kiraydı oydu buydu derken ayın 5.nde kimsede para yok burslarda yatmamış evde yiyecek bi tek mercimek var ekmek alıp çorbanın dibine vuruyoruz. Malum bulaşık hak getire bütün tencere tavalar kirli birde... Telefonda kız arkadaşımla konuşurken sinirlendim bağrıştık ettik tabi kontörlü hat cepte para yok telefonsuz olmuyor ayrıca. O sırada düşüp bayılmışım canı sağolsun polis mustafa gelmiş telaşlanmış aramış 112 vs derken panik yapmış ambulans geliyor beni evden alıyor ev hali üst başa kim baksın zütürürlerken apartman sakinleri görüyor hastanede açtım gözleri lan üstümde atlet altta eşofman ayakkabı terlik yok amk o malda üstüne heyecandan ne para ne başka bişey almamış neyse çıktık eve nasıl dönecez telefonda yok * güç bela döndük eve ben ayakkabısız üstsüz gören deli sanıyor * meğer kapı açık kalmış komşular görmüş acımış garibanlığımıza eve döndük neyse akşam üstü baktım zil çaldı otomatiğe bastım diğer ev arkadaşları geldi sandım otomatiğe basıp içeri geçtim gelen yok açık bıraktığım kapı tıkladı ardına lan bi baktım üst komşu -oğlum geçmiş olsun akşam yemeği yapamamışsınızdır bu tepsiyi size getirdim neyse aldık içeri ama şaşkınız mustafayla on dk geçmedi birdaha zil çaldı yine aynı şekilde otomatiğe bastım içeri geçeyim derken pat ses geldi - diğer komşu oğlum, teyzen tatlı yapmış bide birşeyler dah var yersiniz * vay arkadaş demeye kalmadı o gün evde 12 tepsi yiyecek tatlı meyve ne ararsan var * ) garibanlığımız apartmandan mahalleye yayılmıştı o son sınıfın son 4 ayı harika geçmişti * vesselam 2005-Şubat 5 DHF

olum hepinizin yazdiklarini okudukca uzuluyorum umarim suan okuyup iyi bi is sahibisiniz ve babanizi ananizi rahat rahat yasatiyorsunuzdur. Hala okuyan panpalarimada demek isterimki okuyun adam olun yasatin olum ananizi babanizi ne okuyunki sizin cocuklarinizda bu yasadiginiz anilari yasamasinlar anlattiginiz anilardaki zengin cocuklari sizin cocuklariniz olsun ama arkadasi acken yiyen arkadasi bakarken bigiblet suren arkadasinin ayakabisina gulen zengin cocuklari degil onlara yardim eden adam gibi arkadas olan zengin veledi olsun sizin cocugunuz tamammi aslanlarim kaplanlarim size bu kadar motivasyon yeter hadi bakalim

Yaklaşık 10 sene kadar önce babamı çalıştığı işten çıkarttılar uzun bir sure boşta gezdi. Boş gezmenin son safhalarında sofrada sadece zeytin yanında ekmek. Birde olursa çay başka bir şey yok.

Bir keresinde de hiç unutmam. yine böyle babamın işsizlik zamanı ama üstteki anlattığım kadar kötü değildi. Annem sulu köfte yapmıştı biraz acısız olmuştu. Anneme pul biber yok mu dedim, annemde biberin b si bile yok dedi,o lafin üstüne babam sofradan kalkıp sofrayi tekmeleyerek dağıtmıştı. hala ne zaman sulu köfte yesem aklıma gelir...

Ve en önemlisi bugünüme binlerce kez şükürler olsun.Şükretmeyi bilelim beyler...

Çocukken maket uçak kursu vardı benimde giyecek pek şeyim yoktu kirs ücretsizdi zaten. Bende mecburen kirlibyırtık eşortmanımla gittim. Bizim hocamız çok iyi biriydi başkaları bana fakir demesin diye çocuklar üzerinize yapıştırıcılar çok dökulür yırtık yada kullanmadıgınız eşortmanları giyin demişti sonra herkezde bu nedenle geldiğimi sanıp çalışmaya devam etmiştik ey gidi günler ey...

sene 1998-1999 falan ilk okul 1. sınıfa gidiyorum. tabi köyde yaşıyoruz imkanlarda kısıtlı. peder beyin doğru düzgün işi yok, sağdan soldan bulduğu borç paralarla geçiniyoruz.
bir çantam var birde mavi önlük, çanta dediysemde eski püs bir şey onuda yan komşu vermiş amk. ama ben nasıl mutluyum tabi okula gidiyorum diye. e tabi öğrenciye kalemde lazım peder de bir tane kurşun kalem buldu getirdi o da yarısına kadar kullanılmış bir kalemdi. günler geçtikçe kalem gitgide, küçüldü kullanılmaz bir hal aldı. sınıfta herkes tahtadaki harfleri paldır küldür defterine yazıyo ben yazamıyorum amk. kalem yok çünkü. neyse yanımda oturan zaatan kalem istedim o da bana kahverengi tahta klem boya verdi. bende günlerce o tahta kalem boyayı kullanmıştım. Hala aklıma geldikçe zoruma gider. çok şükür ki geçti bu günler o kalem bulamayan ben, okudu avukat oldu, şimdilerde ise her köye gitmesinde kalem alır köydeki çocuklara dağıtır.