yaşadığım

acıyı boyutlayamıyorum ...

Biri vardı ilk kez birini çok sevdim be beyler uğruna herkese yol verdim hiç yalan söylemedim onu kaybetme pahasinada olsa yalan söylemedim o hasta oldu ona belli etmedim ama moralim gibildi ayrıldık o benden nefret ettiğini söyledi ben ise gecelerce ağlayarak onun için dua ettim onun iyiliği için allaha yalvardım benden ayrıldıktan sonra 3 kişi ile çıktı geri geldi gene kabul ettim onu kalbimde hissettim gormeden tenine değmeden kokusunu bilmeden sevdim be abi uğruna dayak yedim hiç kimseye Anlatmadım her takumu anlattım herşeyi soğuk davrandı hata bendedir diye kendime kufur ettim her gece dua ettim geri gelsin diye sayfalarca yazı yazdım ama gönderemedim kendimi sigaraya verdim günlük 8 paket ictigimi hatırlıyorum kan kustum kimseye demedim gunlerce odama kapandim kimseye birşey diyemedim o başka erkekler ile konuştu ben acı çektim her telefon çaldığında belki odur diye koşarak açtım telefonu şimdi benimle dalga geçtiğini ogrendim ama hala seviyorum ona birşey olsa yine ilk ben giderim beni kovsada yardıma ihtiyaç duyduğunda gene ilk ben orada olucam o mutlu olsun benim hayatım gibilsin dedim kendimden Vazgeçtim simdi ne mi oldu o başka erkeklerle birlikte ben ise onun fotoğrafına bakarak hala her saniye her an onu özlüyorum

Kardeş benden sana bir tavsiye: Eğer balkonda korkuluk varsa onları güzelce bir yağlaa:)

@12 sağol panpa.
şimdi o ailenin kökenini yazsaydım bütün millet üstüme gelecekti sayfalarca entry dolacaktı. o yüzden yazmıyorum.

lan bıgun al odunu vur kafasına bak bakalım bıdaha yapıyomu aynı şeyleri hayvanla konuşmaya çalışmak aptallıktır. aptallık yapma anladığı dilden konuş yoksa o ayılar anlamaz.

akıl verecek kimse yok mu amk. silahları hazırlayayım ben o zaman.

@8 panpa sen gelmişsin * harbi hiç çekici değil * zütü kurtarmam lazım diye açsaydım keşke

@7 liseli çık aradan

başlık hiç çekici değil panpa

ananı balkonda gibtim

up up up up up up up

up up up up up up up

up up up up up up up

up up up up up up up

up up up up up up up

apartmanda bir aile. onlar yüzünden insanlıktan nefret ettim. saat kaç olursa olsun yukarıya çıkıp inerler. anahtarlarını unuturlar tırmanarak evlerine girerler ve bizim balkonda dinlenirler. onların tıkırtıları yüzünden evin her yerini dolaşırım amk. hırsız mı var diye. eğer bir kez daha karşılaşırsam balkonda ya katil olurum ya da kalpten giderim. bir de pişkinlikleri var ne yapıyorsun burada diye sorarsın "eve çıkıyorum" derler.

bir daha karşılaşırsam polisi arasam işe yarar mı? avukat panpalar bir anlatın.