Yalansız bir şekilde anlatıyorum. Yaşadıklarım size garip gelmeyebilir. Ama ben bunları yazarken bile o günü yaşayıp gün boyu etkisinde olacağımı biliyorum. Olay bundan 10 yıl kadar önce yaşandı. Trabzonda aile apartmanımızda amcalara karşılıklı otururuyoruz.

sonra eve gidiyorum kapıyı açınca beni amcamlar karşılıyor. konuşmamız lazım diyip beni bı sandalyeye oturtuyorlar.en küçük amcam bir baksak soğuk su koyuyor yanıma ve birden ellerimi ayaklarımı sandalyeye bağlıyorlar mutfaktan 7 tane zenci çıkıyor ve beni onlarla başbaşa bırakıyorlar. zenciler beni çatır çutur gibtikten sonra en küçük amcamın getirdiği bi bardak soğuk suyu içip gidiyorlar.

imkanımız yoktu okumadım

ANLAT ORRRRUSPU ÇOCU

Evet panpalar belki 1 sene belki daha fazla zamandır eve o saatlerde girmişliğim görülmemiştir. Eve çıkıyorum. Halen içimdeki o darlık devam ediyor. Merdivenleri çıkıyorum kapının önü kadın ayakkabısı dolu. Giriyorum içeri halamlar içerde balkonda hep beraber çay içiyorlar. Selam hoşbeş derken. Bana neden bu saatte eve geldiğimi soruyorlar onlar bile şaşkın bu durumdan canım sıkkın falan diyorum.

Neyse annem çay iç yemek ye diyor yok diyorum aniden küçük halama kalk hala diyorum seninle dedemi görmeye gidelim. halamlar annem herkes şaşkın. dedem yan dairede amcamlarda kalıyor amcamlara belki 2 senedir gittiğim yok bayramlar hariç dedemi de en son bayramda görmüştüm zaten. Bu ani karar herkesi şok ediyor. Bugün Beni bile şaşırtıyor.
dedem 95 yaşında akli dengesi tamamen gitmiş kimseyi tanımıyor. Yatalak değil ama sürekli yatıyor elinden biri tutunca lavaboya falan gidebilecek durumda. Neyse halam şaşkınlıkla çayını gösteriyor diyor ki olum çayım bitsin gideriz. Ben sinirleniyorum tamam hala diyorum ben giderim gelme sen iç çayını dönüp çıkıyorum. karşı dairede amcamın kapısını çalıyorum. Yengem kapıyı açıyor naber diyor şaşkınlıkla. iyidir yenge dedemi görmeye geldim müsaitmi diyorum. Yatıyor olum ama sen gel yine de hoşgeldin diyor. Yürüyoruz koridorda kapıyı açıyoruz oda karanlık yengem lambayı yakıyor.
Dedem pencerenin pervazından bir ayağı aşşağıya sarkıtmış diğerini kaldırmaya çalışıyor. Yengem düşüp bayılıyor. Dedemi görmemle içeri almam bir oluyor. Yine tüylerim diken diken ama bu olay aynen bu şekil yaşandı. Ve ben o akşam bu olaylardan sonra yine gidip içtim. Bu olayı anlatmayı sevmem ama buda böyle bir yaşanmışlıktır saygılar.

Saat 4 oluyor abilere denk geliyorum araçla haydi mangal yapmaya gidiyoruz herşey var sende gel diyorlar ben yine gitmiyorum. Bu teklifleri reddedişime bende şaşırıyorum sanki beni başkası kontrol ediyormuş gibi bir durum var. Saat geçtikçe içimde ki darlık artıyor.

Darlık arttıkça teklifler geliyor reddediyorum sokakta herkes birbirini tanıyor ister istemez evden dışarı çıkmayan asosyal huur çocuklarına garip gelebilir bu söylediklerim ama bugün gitsem bugünde aynı ortamım var oralarda neyse. Saat 7 oluyor ben artık olduğum yerde duramaz oluyorum. Gergin sinirli bi hal sardıkça sarıyor beni içmedim bugün diye mi böyle oldum falan diyorum kendi kendime. En iyisi eve gidiyim diyorum

Var burda bir şey amk. Danışmadın mı birine?

dedenin pencerenin pervazından ayağını sarkıtabilmesinin neresi paranolmal amk kırığı

Evet sonra

Rezervasyon

heeeeeeeeee

Rezzzz devam et

Hepimizin aile içi sorunları olduğu gibi bizde amcamlarla incir kabuğunu doldurmayacak sebeplerle konuşmuyorduk. Herkes birbirini görmemezden geliyor falan. 10 yıl önce günlük standart hayatım sabah kalkıp bi cigara sarıp güne başlamak saat 3 de alkole başlayıp gece bazen eve gelmek bazen otellerde karılarla yatmak. 20 li yaşlarımda tam bir serseriyim utanıyorum o hallerimden konuya gelelim. Yine bir sabah uyanıyorum hava güzel standart rutinlerden sonra kendimi sokağa bırakıyorum. Telefonlar muhabbetler gelen gidenler oluyor. Saat 3 gibi takıldığımız arkadaşlar çağırıyorlar içimde anlam veremediğim bir isteksizlikle gitmiyorum. Şaşırıyorlar sorun mu var diye yok diyorum ben bugün gelmeyeceğim.

Bu ne amk