Okuyan var mı?

Devam ediyorum beyler okuyan kendini belli etsin.

Korktuğumdan gece olanların üstüne gitmedim. Zamanla unuturum diye düşündüm. ikinci gece ise yere yatak serip uyudum. gece uyurken, bir el beni dürtükledi. Ben de bilinçsiz, uykulu uykulu gözlerimi açıp, hemen pencereye doğru baktım ve siyah bir gölge şeklinde bir cisim gördüm uzun kulaklı. Korkmuştum. Artık olanları oda arkadaşıma anlatmam gerekiyordu. DEVAM EDECEK...

Oda arkadaşıma olanları anlattım ancak pek ciddiye almadı. Hayal görmüşsündür takma kafana dedi. Ama ben hala korkuyordum. Yaşadıklarımın etkisi geçmemişti. Ben de yurttan ayrılmaya karar verdim. Küçük bir eve taşındım. Fakat ev felaket rutubetliydi ve benim odamda ki pencerenin dibinden dere geçiyordu. Neyse yerleştim her şey yolunda bir sıkıntı yok. Her gece saat 2.00 ile 2.30 arasında üzerime sanki dolap düşmüşcesine bir ağırlıkla uyanıp o ağırlığı üstümden atmaya çalışıyordum. Bas bas bağırıyorum ama sesim çıkmıyor. Çırpınıyorum resmen o ağırlıktan kurtulmak için ama mümkün olmuyor. Dua etmeye çalışıyorum “Bis..” dememle kafam karışıyor bırakın duayı besmele çekmeyi unutuyorum. Yaklaşık 1 ay boyunca her gece bunu yaşadım artık uyumaya odama gitmeye korkar olmuştum. DEVAM EDECEK..

Okuyan kimse yok mu?

Belli bir süre sonra o kadar alıştım ki bu duruma ağırlığı hissedince korkmamaya rüyaymış gibi davranmaya başladım. Bir süre sonra bu durum kesildi artık gelmiyordu. Baya sevinmiştim kendi kendime ooh kurtuldum misali ve bu pgibolojiden çıkınca unutuverdim bir an yaşadıklarımı. Nihayet kurtulmuş olduğumu düşünüyordum. DEVAM EDECEK...  

Ancak bir gece uyumama yakın garip bir olay daha yaşadım. Yatağa girdikten yaklaşık 10 dakika sonra penceremin çaldığını duydum. (ev giriş katta yatağımın bitimindeki duvarın tam arkasında dere var ve oraya birinin girmesi mümkün değil çok dar bir yer). Uyku sersemi amaaan rüzgardır yaprak falan çarpmıştır diye düşündüm uyumaya devam ettim. Tekrar pencere çaldı ki penceremde demir parmaklık var perdeyi yavaşça açtım açmaz olaydım bembeyaz bir surat parmaklığın içinden bana bakıyor. Göz burun ağız yok sadece surat. Yemin ederim tüylerim diken diken oldu yazarken. Bağırmaya başladım. O günden sonra 4 gün uyumadım korkudan en son artık uykuya yenik düşüp bayılmışım. O günden sonra hep salonda uyudum. DEVAM EDECEK...

Okuyan kendini belli etsin.