Belli bir süre sonra o kadar alıştım ki bu duruma ağırlığı hissedince korkmamaya rüyaymış gibi davranmaya başladım. Bir süre sonra bu durum kesildi artık gelmiyordu. Baya sevinmiştim kendi kendime ooh kurtuldum misali ve bu pgibolojiden çıkınca unutuverdim bir an yaşadıklarımı. Nihayet kurtulmuş olduğumu düşünüyordum. DEVAM EDECEK...  

Ancak bir gece uyumama yakın garip bir olay daha yaşadım. Yatağa girdikten yaklaşık 10 dakika sonra penceremin çaldığını duydum. (ev giriş katta yatağımın bitimindeki duvarın tam arkasında dere var ve oraya birinin girmesi mümkün değil çok dar bir yer). Uyku sersemi amaaan rüzgardır yaprak falan çarpmıştır diye düşündüm uyumaya devam ettim. Tekrar pencere çaldı ki penceremde demir parmaklık var perdeyi yavaşça açtım açmaz olaydım bembeyaz bir surat parmaklığın içinden bana bakıyor. Göz burun ağız yok sadece surat. Yemin ederim tüylerim diken diken oldu yazarken. Bağırmaya başladım. O günden sonra 4 gün uyumadım korkudan en son artık uykuya yenik düşüp bayılmışım. O günden sonra hep salonda uyudum. DEVAM EDECEK...

Okuyan kendini belli etsin.