yaşadığım korkunc olayları anlatıyorum

gibtir olup gitmiş yine amk

aha tam burda kaldım devam panpa

sonra bütün ailemi uyandırdım, kalktılar. durumu anlaattım, inanmadılar. bende; gelin kendi gözünüzle görün dedim. kalktılar, odaya girdiler, baktılar ve odadan çıktılar. bana; hani odada hiç bir şey yok dediler. ben; nasıl ' dedim. tekrar odaya girdim baktım, ve odadaki kıyafetlerin hepsi yerli yerinde, hiç bir şey dağılmamış gibi. böyle olunca, ailem beni pgiboloğa zütürmeye başlamıştı. pgibolok bana, sakinleştirici, uyutucu ilaçlar vermeye başlamıştı. bende o ilaçları kullanıyordum. bu arada, çoktan ocak ayı gelmişti, kış geldi, ve havalar iyice soğumuştu.

uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuup

aaaaaaaaaaaaaaaaaaap

uptısuptıs

uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuup

uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuup

pgiboloğa gitmeye başladığım dönemde, artık hiç garip ve acayip şeyler görmüyordum. pgiboloğaa gittiğimden, kendimde memnun olmuştum.
izmir, manisa, sipil dağı bölgesinde, babamın arkadaşlarının bir evi vardı, ve kış mevsiminde sipil dağı bölgesi çok soğuk ve karlı olur. biraz dinlenmek ve tatil yapmak için, ve dinlenmek için, babam bizi o eve zütürecekti. 5 ocak günü yola çıktık, hava çok soğuktu. ve o eve vardık. arabadan indik, eve girdik, ev çok soğuktu. hemen ısınmak için şömineyi yaktık.

Bu sefer bari çok yaz Puşt herif

ayrıca yanımızda, ; 2 tane kuzenim, ablam ve kocası, annem, babam, vardı. neyse, içerisi biraz ısınmaya başlamıştı. ben kuzenlerle beraber, okey oynamaya başlamıştım. saat gece 3 olmuştu, evdeki herkes uyudu, ama biz sadece 3 kişi uyanıktık, ben ve kuzenlerim yani. okey oynadık ve masadan kalktık. mutfağa gidip, kendimize sandviç yaptık, yedik, saat sabaha karşı 5 oldu. dışarısı çok soğuktu, ve diğer kuzenim macera olsun diye, hadi giyinin dışarı çıkalım, gezelim dedi. bizimde uykumuz yoktu, kabul ettik, sıkı giyindik, dışarı çıktık, bizim oturduğumuz evin, tam karşı dağında askeriye vardı. o gece hava sisli ve karlıydı, zaten manise, sipildağına gitmiş olanlar bilir.

bizim oturduğumuz evin, yaklaşık 5 kilometre uzağında köy mezarlığı vardı, bende binlik ve macera olsun diye, erkekseniz mezarlığa gelirsiniz lan ' dedim. kuzenler kabul etti. mezarlığa doğru yola çıktık, tam mezarlığa gideken ezan okunmaya başladı, ama hava daha açmamıştı.
mezarlığa vardık, tam içeri girecez mezarların olduğu bölgeden birisi bize fener tutuyor, biraz yaklaştık, mezarlık bekçisiymiş. bize; bu saatte buraya giremessiniz, hava açtığında gelin ' dedi. biz tamam dedik, ama binlik bizde ya, gidip mezarlığın arka duvarından atladık, mezarlığa girdik.

mezarlığa girdik, yürümeye devam ettik, etrafta bir sürü mezar vardı, korkarak yürüyorduk, kuzenlerle birbirimizin elini tutuyorduk korkudan. yürümeye devam etti, sona doğru geldik. önümüzde bir hayrat vardı, zaten mezarlığın arkasıda ormanlık alandı. geri dönelim dedik, geri dönmeye başladık. geri dönerken, bizden en büyük olan kuzenim ( yaşı 15'ti ), gelin mezarlıkların arasına girelim dedi. biz kabul etmedik. ben girecem dedi, bizde ne yaparsan yap dedik, ve kuzenim mezarlıkların arasına girmeye ve ilermeye başladı, arkasından 20, 25 kere bağırdık, bize aldırış etmeden devam etti yürümeye. bizde bunun arkasından gittik, bağırdık, ama daha fazla ileriye gitmedik, gidemezdik'te zaten, 2 kişi kalmıştık. hemen mezara girdiğimiz yere geri döndük, duvardan tırmandık, ve biraz o mezarlığın dışında onu aramaya başladık.

iyice aradık, ve bulamadık.. hemen eve döndük, durumu bizimkilere anlattık, çok kızdılar... şehirde olmadığımız için, hemen jandarmaya haber verdik, jandarma geldi, karakolaa gidip ifade verdik, eve geri döndük, yaklaşık bir hafta kuzenimden haber alınamıyordu. bir haftanın sonunda bizim eve jandarma geldi, ve bize;
'' manisa otoban yolunun yanındaki gölde, bir ceset bulduklarını söylediler, kuzenim mi, değil mi, diye teşhis etmek için bizi arabaya bindirdiler. o göle gittik, babam ceseti teşhis etmek için, polisle beraber cesedin olduğu bölgeye gitti.

güzel gidiyor. up up up