yaşadığım esrarengiz olayların hikayesi

Hiç kimsenin bilmediği diyorum, ne kadar da etkileyici geliyo dimi kulağa. Büyük ihtimalle sözlükteki ordaki burdaki yalan yazıları okumaktan sıkıldınız. Size hem gerçek hemde sürükleyici bi hikaye anlatıyım. Ben bi makine mühendisiyim. Sıradan değilim. Uzay mühendisi de sayılabilirim. Resmi olarak türk değilim. Çalıştığım rasathaneler, yıldız hareketleri, dünya dışı yaşam hakkında inanılmaz olaylar. 2010 yılından. Takipte kalın. yalnız öyle karşımda uzaylı gördüm vaa gibi enteresan saçma şeyler beklemeyin ne yaşadıysam hepsini anlatıcam.

edit:
http://ccc.incisozluk.cc/...izlarin-hayalindeki-erkek

birazdan yatıcam, 13.30, 14.00 sularında tekrar yazmaya devam edicem.

edit2: takip edin bi şeyler yazın olm kendi kendime anlatıyo gibi hissediyom

Sene 2010, ocak ayındayız. the royal astronomical society of canada nın barındırdığı burkey-gaffney adlı dünyanın en büyük rasathanelerin birinde teleskop mühendisliği yapıyorum. işim gereği hayatımın 10 da 7 si yurtdışında geçiyor. Türkiyede bu alanda pek bi sağlam kurum bulunmuyor… neyse… iş arkadaşım olan yahudi bir arkadaşım vardı. Herkes rasathanede günde 14-15 saat geçirirken o 9-10 saat geçiriyordu. Gündüzleri aktif şekilde işinde olur ancak gece vakitleri düzenli olarak tek başına dışarı çıkardı. ismi noach tı. Tam adı noach yaakov foxman, kısaca noach foxman. Bazı gündemlerde de bulunmuş bi insandır bu kişi.

Rasathanede çalışan 129 lisanslı kişi vardı, çoğu da bi dine yaratana inanmazdı aynen benim gibi. Birleşik arap emirliklerinden gelen bi adamla bu yahudi noach ı takip ettik. Birleşik arap emirliği vatandaşlı arkadaşın adı jihad dı. Noach hiç arkasına bakmadan merdivenlerden hızlı adımlarla iniyodu. Temiz hava depolayan ağaçlarla dolu güzel bi bahçesi vardı bu rasathanenin. Sonuç olarak dumansız temiz kalması lazım tabii ki. Dağın başında bir yer… neyse… Noach ellerini her küçük fidanın dallarına sürerek ilerliyordu, bizde bulabildiğimiz büyük arabanın arkasına geçip onu izliyorduk. Etrafına bakındı. Cebinden bir şey çıkardı ve olduğu gibi ağzına attı. 30 saniye geçmeden sarıyla yeşil arası bir şey kustu. Çok vakit kaybetmeden 2007 model siyah honda civic ine bindi. Asi şekilde sürüp gitti.

Jihad da bende olaya en ufak bi mantık bile veremedik. Kustuğu yere koştuk. Fidanlara baktık. Acaba neden fidanlara böyle sürtünüp belli o yere gitti ki? Tam üstünde durduğu yer bi taşın üstüydü. Ayağımla var gücümle ittirdim o taşı. Altından parçalara bölünmüş bi kağıt gördüm. Aldım yerden. Bi fotoğraf vardı. Üstünde 1956 yazıyordu. Arkasında 3-4 cümlelik paragraflardan oluşan bi yazı vardı. Jihad ibranice olduğunu söyledi. Nerden bildiğini sorduğumda yazı şeklinden anladığını söyledi. Ne anlatmak istediğini gerçekten anlayamıyordum. Modellemeler yerleştirmeler falan filan iş yükü bitti dedim. Rahat evime yola çıktım, kağıdın her türlü fotoğrafını çekmeyi unutmadım tabi o dönem sevdiğim telefon iphone 3gs ile. Eve gittim. Her türlü kaynaktan ibranice çevirisini yapmaya çalıştım, sağlıklı çeviri yoktu. Facebook ta açık olan israilli bi arkadaşa fotoğrafı gönderdim ve bana sağlıklı olarak çevirdi her şeyi. Tabi inanılmaz şoke oldum.

Kağıtta meğersem noach ın kendisine yazdığı bi mektup varmış. Mektupta dokunaklı şeyler yazıyodu. 1956 yazan fotoğrafta kendi çıkarımlarıma göre babasının fotoğrafı vardı. Böyle düşünüp dandik aşağı mahalleden aldığım kaliteli sigaramı yaktım. 5 dakika sonrada kafamı yastığa koyup yattım. Derin uyku, harika rüyalar derken yine sabah oldu. Rasathaneye yol alma vakti. Dağın eteğine kadar zütüren kısa şehiriçi otobüslerinden birine bindim. Kulağımda kulaklık britney spears dinliyorum. Aradan 40 dakika geçiyor. iniyorum otobüsten. 20 dakika yürümesi var bide. Yürü yürü yürü… sonunda vardım rasathanenin bahçesine. Mohammad ı bahçede mutlu yüzüyle beni beklerken gördüm. Merak ettim tabii neye borçlu mutluluğunu.

@15 bu huur çocuğuna bakmayın yalan değil hikaye güvenin bana. zaten farkettiyseniz olay gayet mantıklı sadece çalıştığım yerde yaşadığım olayları anlatıyorum bu salak herif zaten beni normalde de sevmez. çelmeye çalışanları takmayın.

Aylar süren milimetrik aperture ölçümlerim görüntüleri çok net gösteriyormuş. Gurulandım kendimle, o gün rasathanede bütün gözler bende, bazıları kıskançlık bazıları tebrik düşüncesiyle gözlerimin içine bakıyor. O gün benim günümdü zaten. daha sonra noach da geldi ve tebrik etti. Daha sonra bana özel bi şey anlatması gerektiğini söyledi ve her akşam kendi çıkış saatinde benim kolumdan tutup o yere zütürdü. Sonra bana sarıldı ve defalarca kere teşekkür etti. Anlam veremedim. Elinden o ağzına attığı cismi çıkardı ve var gücüyle fırlattı. Ben hala olaya anlam veremezken benim kaldırdığım taşı kaldırdı ve mektubu yırttı. Yüzü gülüyordu. Tuttu kolumdan zütürdü beni yeni yıkanmış civic iğine. Oturdum yanındaki koltuğa, o da şoför koltuğuna oturdu. Sürerken ben konuşmadan o anlatmaya başladı…

“O taşı jihad ve sen kaldırıp kağıdı aldığınızda gördüm. Ama merak duygusu ağır basan, ikiniz arasında daha ön planda olan sen olduğun için jihan yerine sana anlatıyorum şimdi. O yazı bi mektuptu. Çocukluğumdan beri bi hayalim vardı benim. Bi uzay mühendisi olmak. Tanrıya her gün defalarca dua ettim, onun için her gün çalıştım. Ve oldum. Kendi içimde çok büyük başarılara imza attım. O mektubumda da o yazıyordu. Sen bir gün büyük bi uzay mühendisi olucaksın. Ama 38 yaşına geldiğinde ölüceksin. Evet. Çocukluğumda böyle bir şeyi neden yazmışım bilmiyorum. Ve biliyorsun, 1 ay sonra 38 yaşıma giriyorum. Evet, 38 yaşıma giriyorum. Değişik hapları neden içiyorum biraz biliyorum biraz bilmiyorum. Sanırım kaderimi gerçekleştirmek için. ” dedi bana. Aynen bu şekilde söyledi…

@27 deme öyle panpa döneminde bu şekilde değildi o karı

15 dakika geçti aradan. Noachın evine geldik. Kendinde bi karısı ve 2 küçük çocuğu vardı. Bi çocuğun isteyebileceği her şeyi çocuklarına sunmuş görünüşe göre babası. O an bende düşünmedim değil güzel bi hatunla evlenmek. Karısını izliyorum, kadın tek kelime etmiyor, duvardaki küçük bi fotoğrafa bakıyor duruyor. Doğruyu söylemek gerekirse ilk defa bi yahudinin evindeydim, gerçekten hiçbir kültürü bilmiyorum. Ama şunu biliyorum Yahudi kadınların başka dinden erkeklerle uzaktan yakından alakası olması kan gereği doğru değil. Noach biraz sonra hızlı şekilde yanıma geldi, tuttu kolumdan. En üst kattaki kaliteli teleskobuyla bana aries takımından küçük bi hareketlenmeyi gösterdi. Bak dedi, görüyor musun? Ben bunu yorumlayabiliyorum. Az kaldı arkadaşım, az kaldı. Artık yokum dedi. Ağlamaya başladı omuzlarımda. Biraz sonra küçük oğlu girdi odaya, noach onu kucağına aldı. Seni seviyorum dedi…

Anlattıkları çok hoşuma gitti. Gece saatleri başlamadan saatinin son otobüsüne binip rasathaneye geri döndüm. Pek bi işimde yoktu zaten teleskop tasarımında üstüme düşen görevin fazlasını yapmıştım ve fazladan verilen parayı hayır kurumlarına bağışlamıştım. Rasathanenin temel bölümüne geldim. Aries i inceledim ve dediği hareketlenmeyi hemen hemen çıkartmaya çalıştım. Gözümde bir şeyler uyandı. Sanki ne demek istediği anlıyordum. Hızlıca koordinatlar doğrultusunda fornax a göz attım. Gökadada öyle hızlı hareketlenmeler vardı ki. O an nasıl korktuğumu anlatamam. Saat tam 0.00 oluyor. Ve böyle bi akım. Korktum. Hiçbir şey düşünmeden doğrudan evime gittim. Ağzıma tek dal sigara almadan kafamı yastığa koyup ilginç duygular içinde uyudum.

@33 kardeşim gibtir git şurdan hayatında ariesin ne olduğuna dair en ufak bi fikrin bile yok gelmişsin bana ciksten bahsediyosun. bi gibtir git lan lütfen. aries bi takım yıldızıdır.

Kötü hislerle sabaha uyandım. Boğazım ağrıyor, sesim kısık. Giyinip ve hafif bi kahvaltı edip çıkıcam evden. Otobüsü beklemeye başladım. Otobüs geldi, sonuna kadar doluydu, duraktaki 3 kişi otobüsün arkalarından bir yer buldu ama ben giremedim. Ve tam 30 dakika boyunca yeni otobüsü beklemek zorunda kaldım. O otobüs boştu. Görevliye 2 kanada doları uzattım, kasanın bulunduğu küllük tarzı cismin üstüne bıraktım parayı. Kafamı çevirip tekrar parayı koyduğum yere baktığımda 1 doları ekgibti. Ama nası olur dedim içimden. Elimdeki tüm bozuk para da buydu. Banknot çıkardım mecbur. Aldım paranın arta kalanını da. Oturdum arka kısma. 40 dakika geçti yine. Geldim rasathanenin eteğine. 20 dakikada yürüdüm tabii. Yürürken sol ayağımı taşa çarpmamı anlatmak istemiyorum ayrıca. Bahçeden girdiğimde altazimuth kundağımın orantısız olduğunu söyleyen mohammad ı gördüm. Neler oluyor içerde merak ediyorum tabii…

Herkesin benden derin şikayetleri var içerde. Gerçekten ters giden bi şeyler vardı. Fornax yanılmadı sanırsam. Yada fornax yanılmadı değil, ben yanılmadım. Fornaxın hareketlerini inceleyip yorumlayabildim. Kendime inanamadım bi an. Herkesin içinde bağırdım içimden ne geldiyse. Dizlerimin üstüne çöktüm. Ağlıyordum. Noach geldi. Fark edeceğini biliyordum dedi… zaman aktı gitti. Gökadaları izleyerek 30 günümü geçirdim… neyse… her şeyden önemlisi bugün noach ın doğum günüydü, rasathaneye giderken ona küçük hediyeler almasam olmazdı. Rasathanenin eteğinde küçük zücaciye vs. tarzı dükkanlar, hediyelik eşyacılar, kuyumcular doluydu. Doğal olarak hediyelik eşyacılardan birine girdim. Satıcı adama yakın bi arkadaşımın doğumgününün olduğunu söyledim. Beni değerli eşyalar bölümüne yöneltti. Harika mücevherli bi kol saatini gözüme kestirdim. 180 doları gözden çıkardım. Güzelce paketletim rasathaneye doğru her gün 20 dakikada yürüdüğüm yolu bugüne özel mutlulukla 30 dakikada yürüdüm. Daha yavaş ama her adımımda hüzünlerimde bir parça bırakıyordum. Rasathaneye girdim. Hiç kimse işinin başında değil. Herkesin suratı asık. Gruptaki liderlerden birini dinliyorlar. Tek gülen yüzlü benim. Merak ettim. Noach etrafta yok. Sordum jihada. Noach öldü dedi. Dünyalar başıma yıkıldı o an. Astronomik hareketlerin doğru olduğuna mı yansam noach ın ölümüne mi? Dünyalar başıma yıkıldı…

Hayatıma ciddi anlamda çeki düzen vermem gerekiyordu. Kendimi açmalıydım. Daha büyük projeler gerçekleştirip daha az çalışmalıydım. işimin 4 saatini kendime ayırmaya karar verdim. Günde 2 saat body salonuna gittim. 1 saat ispanyolca kursu ve 1 saat de internette biraz daha sörf için kendimi programladım. Hayatımı böyle bi düzene soktum. Arkadaşlarımla daha sık görüşüp eğlendim. Tabii fornax ı incelemeyi asla bırakmadım. işimde en sevdiğim arkadaşım jihad dı. Onunla değişik gezilerden tutun tiyatrolara bile giderdik. Zaman zaman sosyetik mekanlarda eğlenirdik. içerdik. Türkçeyi unutuyormuşum gibi hisse kapılmıyorum değildi tabi. imdadıma türkiyedeki büyük forumlar yetişiyordu zamanında. Neyse… 2010 kasım. Body vücuduma bayağı bir etki etmiş şekilde. Günün birinde rasathanenin kimya bölümüne zütürdüler jihadla beni. Önümüze bir metaryel koydular…

@42 panpa oranın ekonomisi türkiyeden biraz farklı. türkiyede 250 dolardan aşşağı bulamazken orda nerden baksan normal kalitede tek çeşit mücevherli saat 150 dolar gibi.

O dönemin trendlerinden birisi de şuydu: eski mısırda piramitlerin oluşmasına uzaylılar mı yardımcı oldu? Bazı arkeolojik çalışmaların sonunda elde ettikleri küçük metal bi metaryel bulunuyormuş. Bu aslında uzaylı yardımının felsefesinin ilk evreleri. Bana çok saçma geliyor tabii. Hemde bi metal 5000 yıl boyunca nasıl dayanabilirdi ki? Ama benim hiç anlamadığım bazı kimyasal testler sonuçu metalin yaşının 3000 den fazla olduğu saptanmış. Bunun medyaya değilde doğrudan jihadla benim elime verilmesi de ilginçti tabi. Benden bunun yorumunu yapmamı istediler. Neyin nesi bu metal diye. Hiçbi şekilde medyaya sunulmayacak, gizli kalacaktı bu metaryel. Ne en ufak bir yanık, hasar, çizik vardı üstünde. Anlamak çok zor. Bunun astronomiyle uzaktan yakından hiçbi ilgisi olmadığını söyledim. Mısırda o piramitlerin oluşması için milyonlarca işçi çalıştırılmış. illa bu elementte bir cisim kullanılmıştır. Daha sonra bana piramitteki uzaylı yardımını anlatan değişik mısır sembolleri ve çizimlerini gösterdiler. Bu cisimler piramitin üstüne yazılı. Ben fotoğrafını görebiliyorum. Burada benden eğer uzaylıların var olup olmadıklarını sorgulamamı istiyorlarsa şunu söyleyebilirim: Samanyolu galaksisinin bile çöldeki bi kum tanesi kadar olduğu evrende nasıl sadece yaşamsal faktörler insana özgü olabilirdi ki?

@45 kısa değil hikaye panpa 2 senemi anlatıcam

O akşamın sonunda kafamı yastığa koyduğumda derin felsefelere daldım. insan ömrü çok kısa, 70 yılda nedir? Sorguluyorum o akşam dini imanı. Düşünüyorum, buradaki bazı güzellikleri, sahilde elini attığın, rüzgarda savurduğun o harika kumlar cennet adı verilen yerde ne kadar farklı olabilir ki. Bu güzelliği dünyada tadabiliyorsam cennette olmanın ne önemi olabilirdi ki? Derken uyuyup kalıyorum. Sabah kalkıyorum. Gece fornax ı incelemelerimden yola çıkarak yaşayacağım bugünümü de. Dışarı çıktım, otobüs durağında kör bir hanımı yolun karşısına geçiren 30 larında adam, sanırsam yayalara kırmızı işaretini görmemişti, karşıdan 60 la gelen araç kazaya 5 metre kala var gücüyle frene asılsa da o vahim görüntüden kendini alıkoyamadı. Kurtatma merkezini aradım. Etrafımda servisi arayan 2 kişi daha vardı. Tam o sırada kazayı yapan araçtan çıkan adamın sinir krizine girdiğini gördüm. Yatıştırmak için kendisine doğru koştum. Kollarından tutup sarıldım. Aradan 10 dakika geçtiğinde her şey çözülmüştü. Yol da kapandı tabii. Ayrıca küçük bi sorunumuz daha vardı. Kör adamı yolun karşısına geçirecek olan adam rasathanede kimya bölümünde özel temizlik görevlisi olan adamdı. Sanırsam bu kaza onu 3 ay işinden mahrum edicekti.

O sabahı saçma şekilde atlatıp rasathaneye geldim. izleme yapan mühendislerden başka bir Yahudi olanı kafayı yemişti. Adam uzaylı gördüm diye diye bağırıp duruyodu. Herkese enteresan geliyodu. Ben onunla konuşmaya çalıştım. Ne anlatmak istediğini merak ediyordum. Adamın tek anlatmaya çalıştığı şey uzaylı gördüğüydü. Herhangi bi fotoğraf var mı bununla ilgili dediğimde ise sakince hayır dedi. Kanadanın salakça bi bölgesinde uzaylı görüntüsü ciddi ciddi ne arardı merak ediyorum. Nasıl olurda uzay mühendisliği yapan bi insan bu şekilde kafayı yer anlamıyordum. Tabii sayesinde temel kısım boştu yine. Koca teleskobun olduğu yere tek başıma girdim. incelemeye başladım gökada hareketlerini. O anda öyle bi tırsıyorum ki kafayı yiyen adam sayesinde. Tırsmak o tırsış, sonra benim züt yemedi daha fazla incelemeye. Direktmen tuvalete gittim, tabi korka korka. gibtiğimin tuvaletinde en az 3 kişi olurdu ortalama. Ama bu sefer yalnızdım. işemeye korktum direk elimi yüzümü yıkayıp çıktım. Tam o sırada bi arkadaş tuvalete giriyodu. Onu fırsat bildim bende girdim onunla birlikte. Zenciydi kendisi. Penisini uzatırken onu izlemeyi isterdim ciddi anlamda ama onu bozucaktı tabi ve yanlış anlıycaktı. Hızlıca işedim, ellerimi ondan uzak şekilde yıkayıp tuvaletten çıktım. Tuvaletin kapısını tam örttüm değişik bi ses duydum tuvaletin içinden…