yaşadığım esrarengiz olayların hikayesi

biraz ilerledikten sonra bi örümcek ağı gördük. Üstünde sallanan bir de küçük örümcek… örümceğin hareketleri aynı fornaxın hareketleri gibiydi. Dairesel hareketler… daha sonra jihada da bakmasını söyledim. Bana sadece doğrudan aşağı yavaşça inen bi örümcek gördüğünü söyledi. Kafamı karıştırdı. Hemen hızlıca dışarı çıkıp jihada bağlı olan gökadayı bulmak için havaya biraz baktım, teleskobu kurdum, leo a ya baktım. Doğrudan yavaşça aşağı iniyordu görüntüde. Bu benim kafamı inanılmaz derecede karıştırdı. Jihadın gözlerinin içine baktım. Daha siyahtı gözleri bedevinin. Göz bebekleri büyümüştü zifiri karanlığın içinde. Gözünde oluşan her türlü aksiyonu görebiliyordum. Biraz sonra leo a ya tekrar baktım. Düşüşte büyük bi hızlanma olmuştu. Anladım, jihad mağaranın sırrını öğrenmek, bilmek istiyordu. O tam bi maceracıydı. “seni anlıyorum” dedim ona. Her türlü önlemi alıp daldık mağaradan içeri. içerde 30 dan fazla kıpkırmızı gözlü uykusuz yarasa vardı. Attığımız her adımda 2li 3lü uçuşuyorlardı. Tepeden ilginç bi sıvı düşüyordu başımıza. Daha önce hiç görmediğimiz… içerden değişik insan sesleri gelmeye başladı. Daha çok bağırılarak yapılan bi konuşma gibi. Korka korka içeri doğru koştuk. Jihad aniden dur dedi. Mağaranın sağ tarafında beşeri bi delik gördük. Delikten içeri baktık. içerde 15 tane gözüdönmüş deli ve onların başında 2 sinirli pgibolog tipli insan. Herkes birbirine bağırıp duruyordu. Aradan 30 saniye geçti, herkes bi anda başka bi düzen aldı. Sonra 1 dakika geçti, herkes bi önceki gibi başka bi düzen aldı. 1 dakika daha bekledik. Olanlar mühim, yine eski pozisyonlarını aldılar. Bu insanların sorunu neydi? Bir tek 2 pgibolog tipli adam düzenini bozmuyordu. “daha bunu kaç defa yapacağız” diye bağırdı birisi. Saçları ağarmış olan pgibolog “buna mahkumsunuz” dediğinde onun pgibolog olmadığını anladım. Jihad merak dolu gözlerle olayı izliyordu. Ona örümceğin hareketine bakıp tekrardan buraya gelmemiz gerektiğini söyledim. Benim gözümde örümcek sanki çok sevinçli bi insan gibi hızlıca kendini sağdan sola atıyordu. Yorum olarak şunu çıkarmam gerektiğini düşündüm “geri dönme”. Jihad örümceğin sadece yerinde durduğunu söyledi. Bunun yorumu ise “ona uy” olabilirdi. Merakımdan nasıl içim yanıyordu bilmiyorum. Bi kere olsun bu muazzam kehaneti bozmam gerektiğini düşündüm içimden. içeri doğru ağır adımlarla yürüdüm, ama bu sefer deliğe uğramadan. Devam ettim direk. Mağaranın sonuna geldiğimizde iki bira şişesi ve duvarın üstünde ilginç işaretler-yazılar vardı. işaretlere çok dikkatlice baktım. Bi anda gözümde bir şey belirdi. Bu işaretleri okuyabiliyordum. Ölüm olacaktı. Bunu gördüm. “jihad, hemen buradan çıkmalıyız!” dedim. O da kendini o anlık emir kulu gibi hissedip beni takip etti. Tam mağaranın sonuna doğru ilerlerken önümüzde beyaz bi ışık gördük. Jihad bana şu beyaz ışığı görüyor musun dedi, evet dedim. Işıkların arasından yeşil bi cisim beliriyordu. O an hayalgücüm bana oyun mu oynuyordu, yoksa bu gerçek mi anlamadım. Küçük örümceğe baktım. Kendini serbest bırakıp sallanıyordu. Buradan iki şey çıkartabilirdim, kendimi bırakıp olanları görmeliydim, yada rahatça hiçbir şey olmamış gibi içinden geçip gitmeliydim. Tam o sırada arkamızdan “ziyaretçilerimiz var” diye bi ses duydum. Arkama baktım ama hiçbir şey yoktu. O an çok canlıydım, etraf serinliyordu. Jihada baktım, göz bebekleri arpa tanesi kadar olmuştu. Pür dikkat ışığa bakıyordu…