yaşadığım en büyük korkuyu anlatıyorum

kahvaltı falan yaptıktan sonra üzerime rahat bir şeyler verdi. daha doğrusu kendisi giydirdi. giydirirken de öpüyor kokluyordu. azdıkça azıyordum.

en sonunda elimden tuttu ve odasına doğu gitmeye başladık.

@54 yaşadığım en iyi kızlardan biridir panpa.

odasına girdik. her şy yerli yerinde, düzenli, temiz bir odaydı. bir de iki kişilik yatak vardı ve yatak en sevdiğimdendi, yer yatağıydı. görür görmez yüzüm gülmeye başladı.

hatun perdeleri kapatmaya başladı. ben de o sırada odada bakınıyordum. derken geldi sarıldı ve öpüşmeye başladık.

öpüşüp yiyişmeye başlayınca üzerime bir rahatlama geldi.

ohh amk, en sonunda diye rahatlamış ve en gibişken kişiliğimle olayı yönetmeye başladım.

uzun bir sevişmeden sonra hatunu yatağa zütürdüm.

panpalar, saatler boyu seviştik kızla. denemediğim pozisyon kalmadı. öyle ki acıktık da yemek yapacak mecalimiz yoktu.

ara vermek istemiyordum, hatta hiç bitmesin istiyordum.

en sonunda kalktık yemek falan yaptık yedik derken gece de oldu. zaman ilerledi.

ananızı giberim bak, benim hızım da bu kadar huur çocukları. okuyun işte kaşık sokucam bak zütünüze.

neyse kızla eğleniyoruz, şarkılar söylüyoruz, espriler yapıyoruz, üstüne yine sevişiyoruz. her şey öyle güzel ki zaman sudan hızlı akıyor amk. ben bitmese dedikçe zaman geçiiyor.

sabah olmaya başladı. ama biz de tükenmiştik. postaların, muamelelerin haddi hesabı yoktu. ama yorgunluk da iyiden iyiye çökmeye başlamıştı.

olum gibecem tahminlerinizi aferin.

en son sabah ezanını hatırlıyorum beyler, kızın bacaklarının arasında sızmışım. ezan sesiyle uyandım. yerime kalkamadan tekrar uyumuşum.

sabah bir çığlıkla uyandım.

hatun bildiğiniz yumruk atıyordu omuzlarıma doğru.

lan ne oluyor, dedim ama yerimden kalkacak mecalim yok, ölü gibiyim.

zar zor gözlerimi açtım, ne oluyo ya, diyemeden babam geldi lan kalk artık kurban olayım, diye yalvarıyordu.

ne, baba mı? ne babası lan? ananı gibeyim!

nidalarıyla kalkmaya çalışıyorum ama her yerim tutuk. gözlerim şişik. ya da ben öyle hissediyorum ama mahvolmuş durumdayım.

nerede baban? dedim.

apartmanın önünde biriyle konuşuyor, dedi. ölüme çok yakındım.

beyler bildiğiniz ölüme yakındım.

uyduruyor diyenin bacısını gibeyim.

yalanım varsa şu an şurada gebereyim.

hayatımda kendimi hiç bu kadar yakın hissetmemiştim ölüm denen şeye.

kuzenin anlattıkları, tavırları, korkusu. beni dayımla muhatap etmeyin, derkenki gözlerinden fışkıran korku.

evet, o adam şu an apartman girişinde biriyle konuşuyordu. hatta belki merdivenleri çıkmaya başlamıştı bile...

ne yapacağım lan ben, dedim kıza bakarak.

kız şoka girmişti.

babası göreve gidecekti. ama gideceği yeri söylememişti. meğerse...

şimdi kız aval aval bana bakıyordu. o neşeli, o çekici kızın yerinde buz gibi duvar vardı şimdi. bildiğiniz şoktaydı. üstelik hâlâ anadan üryan duruyordu.

lan giyinsene!!! diye bağırdım.

sonra, niye bağırıyorum ben ağzımı gibeyim diye korkuyla kendime sövdüm.

oysa ben de çırılçıplaktım. hemen şortu alıp koridora koştum nedense. koridorda ne tak yapacaksam.

ama tamamen şuur kapanmıştı beyler. sıçmıştık yani.

hemen aklıma elbiselerim geldi.

gittim hepsini kucağıma doldurup bir çekyatı kaldırıp içine doldurdum.

pantolonu giyecek vaktim bile yoktu. o riski göze alamazdım.

kızsa hâlâ şoktaydı, üzerine bir şeyler giymeye çalışıyordu.

bütün ihtimalleri düşündüm.

evden dışarı kaçma ihtimalim yoktu.

balkonda bu hâlle zaten duramazdım.

babası görmese komşular görür, daha pis sıçardık.

çamaşır makinesine bile girmeyi düşündüm.

en sonunda, gel yanıma dedim kıza.

banyoya doğru koştuk.

ben küvete yatıyorum tatlım. ne yap et babanı buradan uzak tut. eğer gelirse, baba iç çamaşırlarımı yıkadım, girme, de. ne dersen de ama babanı buraya sokma, dedim.

üzerimde şortla banyoya daldım. kapıyı kapattım ama kilit yoktu.

içeride çamaşırlık vardı, açıktı ama üzerinde elbise yoktu. kenara yığılmış ıslak bütün şeyleri hızla çamaşıra dizerken,

"aa babacığımmm. hoş geldinnn." diye sevinç dolu bir ses doldu eve.

hatunun sesiydi.

çoktan role girmişti bile.

ona güvenebilirdim.

ama kendime güvenebilir miydim, bilmiyorum.

sessizce, olan bütün ıslak kıyafetleri çamaşırlığa dizdim ve küvetin yanına çektim yavaşça.

elimden geldiğince küvetin önünü kapatmış oldum.

en azından ilk bakışta elden geldiğince görüşü azaltacaktı.

her şey işe yarayabilirdi.

o sırada olumsuz şeyleri de düşünmenin zamanı gelmişti.

sonuçta benimki de candı ve kolay kolay teslim etmeye niyetim yoktu.

banyoya baktım.

süpürge ve kırılmış iki parça demir kenarda duruyordu.

evet bu işe yarayabilirdi.

parçalardan kırık tarafı tırtıklı olanı elime aldım.

sessizce küvete uzandım.

ıslak küvet ölüm korkusundan daha soğuk değildi ve ölüm korkusu o an bütün benliğimi sarmıştı.

şu an, şu şartlarda yakalanırsam neler olabilirdi?

dünya üzerindeki bütün ihtimaller bir anda beynime hücum etmeye başlamıştı.

ellerimin titrediğini fark ettim.

zira, haklı bir tarafım yoktu.

adamın kızını gibiyordum.

çıplaktım.

banyoda yakalanmıştım.

öldürülmek için bütün şartlar müsaitti.

adam da ağır tahrikten 2 sene yatar çıkardı.

bizse taku takuna gitmiş olurduk.

bir de adımız kalırdı geriye, senin oğlan am yoluna ölmüş, gibisinden.

o an gözlerimin dolduğunu fark ettim.

bütün bunları düşünürken, "çok özledim seni kızım" dedi baba sesi.

ben de seni çok özledim canım babam. sürpriz yaptın demek he. hiç beklemiyordum yemin ederim, dedi benim hatun.

sesleri beynimde uğulduyordu.

baba kızın şeker gibi muhabbeti aslında benim ölüm fermanım gibi bir şeydi.

sen adamın biricik, canından çok sevdiği kızını çatur çutur gib. üstüne evde yakalan. hem de banyoda hem de çıplak yakalan.

ne diyeceksin lan adama? seviyorum, evleneceğiz mi diyeceksin?

vermez bile amk. direkt vurur yani.

"kızım aslında işimiz çok acil. seni bir göreyim, para bırakayım gideyim. diye düşündüm" dedi babası.

hatun,

ne güzel yaptın baba. çok özlemişim seni, dedi tekrar.

kızım bir bardak soğuk su getir de ben de bir lavoboya gideyim o sırada, dedi adam.

titreyiş sesimden yakalanacağım diye korkmaya başladım. adam git gide yaklaşıyordu.

o an içeriyi hayal ettim.

adam tuvalete gidecek. banyoyla yan yana iki kapı.

peki evi hatırlıyor mu?

yanlışlıkla banyonun kapısını açar mı çünkü banyo koridorda tuvaletten önce.

yoksa direkt tuvalete mi girer?

hatun kapıyı gösterebilir mi çünkü adam su istedi.

tamam kızım ben giderim, sen suyu getir, demez mi?

aklımda bir sürü düşünce derken adımların yaklaştığını seziyordum.

sanırım hatun mutfağa girmişti.

kim bilir o neler yaşıyordu?

gerçi ben yaşamadıktan sonra o yaşasa ne olurdu...

ve ölüm sebebim adım adım geliyordu.

can tatlıydı. kafaya koymuştum,

eğer adam banyoya girer de beni görürse allah yarattı demeden elimdeki sopayla girişecektim. kafasına gözüne vurduktan sonra evden alabildiğine kaçacak, yol beni nereye zütürürse oraya gidecektim.

üstüm çıplaktı, ayakkabım yoktu ama şort beni idare ederdi.

kavgadan kaçıyorum, diyebilirdim.

bir şekilde bu cendereden çıkarım, çıkmalıyım. gerekirse adama da girişirim, diye karar verdim.