Bilmiyorum kaçıncı seyahatim Denizliye ,bu yolları kaç defa geçtim. Öğrenciliğimi geçirdiğim şehre bu kez iş görüşmesi için gelecektim. Mezun olalı 6 -7 ay kadar olmuştu ve neredeyse tüm arkadaşlarım mezuniyetini verip gitmişti bu şehirden ,geri kalanıyla da pek muhabbetim yoktu. Yedi yıl okumanın da dezavantajı buymuş demek ki. Bilen bilir paü iktisattan mezun olmak biraz zordur.
Bana kalacak yer lazımdı ve pek seçeneğim yoktu, babamın yıllarca ziyaret etmem için ısrar ettiği hamdi amcanın yanına gidecektim .Akraba desek değil ,dost desek değil arafta kalmış biriydi bizim için, biraz da pgibolojik problemleri vardı duyduğuma göre ,ne evlenmiş ne de düzgün bi işi vardı. Babasından kalan sayısını bilmediğim ev ve dükkan kiralarıyla geçimini sürdürüyordu

Not:Rez falan beklemeden,Bir reze yazıcam beyler umarım okursunuz, özel durumlardan dolayı biraz yavaş yazıcam okuyan biri olursa kusra bakmasın

Otobüsten inince etrafıma ayakkabı boyayan ,dilenen çocuklar sardı, hızla uzaklaştım ordan ,bilen varmı bilmiyorum Denizli garajı biraz tehlikelidir çok olay yaşanır etrafında, şu an yeni garaj yapılmış. Bende riske atmayıp taksiye bindim. incili pınar parkına vardım. Adrese pek hakim olamadığım için geri kalan yolu yürüyerek gitmem gerekti, birazda Hamdi amcamın yardımıyla eve geldim sonunda. Biraz muhabbetten sonra bana gösterdiği odaya gidip uzandım, bi gariplik vardı ne olduğunu sezemediğim..

Sabah olduğunda direk iş görüşmesi yapacağım şirkete gittim, insan kaynaklarında yaptığım yarım saatlik mülakattan sonra işe giremeyeceğim kesinleşti. ingilizce çok iyi yazmıştım huur sözlü mülakat yaptı. Giberim böle aşkın ızdırabını diyip direk eve gittim.7 yıl ne hayır gördüm ki iş bulucam burda. Eşyalarımı toplarken Hamdi amca bi kaç gün daha kal dedi. Adam evlenmemiş yalnız yaşıyor ,bu yolun sonu hayırlı değil diyip,yok gitmem gerek dedim. Yeniden tekrarladı burda kal yapmam gereken bir iş var tek başıma yapamam yardım et öle git oğlum dedi. Bende en fazla yemeği dışarda yer verdiği içcekleri içmeyip en kötü ihimal zütü kurtarırım diyip kabul ettim.

Hamdi Amca dışarı çıkınca evi gezmeye karar verdim. Kelebçe ,kırbaç ,vibratör tarzı bişey bulursam direk uzarım diye düşündüm. Odasına girdiğimde büyük bi kitaplık gözüme çarptı ,biraz kitaplara göz atayım dedim çoğu arapça hatta bitanesinin hangi dil olduğunu bile anlamadım. Heralde bunlarla kafayı yedi diyip fazla kurcalamadım ama bi gariplik vardı bu evde..

Biraz dışarı çıkıp dolaştım, özlediğimi fark ettim bu şehri ama içim hep bi garipti bişey yapmam gerekiyodu ve ben unutmuş gibiydim. Akşam olunca eve döndüm Hamdi amcanın yanına gidip ne yapacaksak yapalım geri dönmem gerekiyor dedim.Oda elinde ki kitaba bakmaya devam ederek sen istersen git oğul, yapacağımız iş burda değil ,eğer kalırsan yarın gideriz dedi. Okuduğu kitap gözüme ilişti hangi dil olduğunu anlayamadığım kitabı yavaş yavaş okuyodu. Hiç bişey söyleyemeden salona gittim. Telefonu alıp babamı aradım, bu gece için otobüs bileti almasını söyledim,oda yarın gel gece gece çıkma yola dedi, Bunun üstüne biraz sesimi yükselterek ne diyosam onu yap dedim.Bir müddet sonra arayıp sabah 5 te olduğunu söyledi. Tamam baba ben hallederim diyip kapattım telefonu.

Neden kaldıysam burda bir türlü anlamamıştım gitmem gerekiyordu ama gidemiceğimide biliyodum. Saçma sapan düşünmeyi bırakıp yarın Hamdi amcanın işini halledip geri dönerim diye düşündüm,iş görüşmesinin kötü geçmesi biraz sinirlerimi bozmuştu galiba.Bir müddet daha sohbet ettikten sonra yatalım artık yarın erken kalkıcaz yolumuz uzun dedi. Yannanı ensemde hissetmiştim bile ama dönüş yoktu artık…